روزشمارِ تحول زندگی من | فصل 1 - صفحه 172

به نام خدا

سلام به استاد عزیز و مریم شایسته ی دوست داشتنی

این چندوقته خیلی شل گرفتم و انگار که باورام کمرنگ شده و اینکه خیلی وقت بود که میخواستم فایل های سفر نامه و کامنت گذاشتن رو شروع کنم ولی یه حسی بهم میگفت که نه هنوز وقتش نشده ولی الان اون حس بهم میگه که وقتش شده و من باید این سفر رو شروع کنم و متعهد بشم که هر روز یه فایل از سفرنامه رو گوش بدم و کامنت بذارم.

این کامنت رو بخاطر این گذاشتم که تعهدم یادم نره و با بهونه های الکی وقت نداشتم کارداشتمو…. تعهدم رو زیر پا نذارم و اینو بدونم که با نوشتن درکم از این آگاهی ها هر چه بیشتر میتونم به خودم کمک کنم و کمک کردن به خودم تنها راهیه که میتونم بهتر زندگی کنم و جهان رو جای بهتری برای زندگی کنم.

استاد چه قشنگ گفتین کسی که اصلا تو مدار این آگاهی ها نباشه این حرفها و هم نمیشنوه پس روی صحبت شما با همه ی مردم جهان نیست واین ثابت میکنه که ما حتی اگر خودمون رو بکشیم که به فردی کمک کنیم وقتی اون فرد تو مدارش نباشه درک نمیکنه پس بجای وقت تلف کردن برای کمک به بقیه بیایم روی خودمون کار کنیم آنقدر کار کنیم که با رسیدن به نتیجه های خوب به کسانی که تو مدار هستن کمک کنیم به کسانی که میخوان عوض بشن.

فقط دلم میخواد اینجا به خودم یادآوری کنم که توی چه شرایطی هستم و تا پایان این فصل از سفرنامه شرایطم با امروزم مقایسه کنم البته نه فقط با کامنت گذاشتن و دیدن فایل ها بلکه اینجام که یه سری تعهد های دیگم بدم.

۱کار کردن با آرامش

۲فقط چیزایی رو ببینم که دوست دارم اگه چیزیو دوست ندارم حتی نگاهش نکن حالا چه اصراریه بیام خودمو عذاب بدم و اون ناخواسته رو هی ببینم دلیلی نداره اصلا

۳ اینکه به خودم در هر شرایطی یادآوری کنم هر اتفاقی بیفته به نفع منه و اگر ناخواسته ای برای من به وجود اومده من قطعا توانایی برطرف کردن ناخواسته رو دارم به طوری که از دل ناخواسته خواستم بسازم و حتی بیشتر هم براش سپاسگزاری کنم وقتی که به خواستم رسیدم

۴سپاسگزاری بخاطر تمام داشته هام و اینکه بخاطر بیارم که شاید چیزایی وجود داشته باسن که من دوسشون ندارم ولی حداقل ده برابر اون چیزایی وجود دارن که که من دوسشون دارم پس چرا بخاطر دوتا چیز که حالا دوست ندارم هزاران چیز دیگه رو نادیده بگیرم و بخاطرش ن سپاسگزاری نکنم!!!!

۵و در آخر ایه به یاد داشته باشم هر جوریه ما باشیم خدا دوستمون داره و دوست داشتن خدا مثل خیلی از افراد با قیدوشرط و تهدیدی نیست بلکه خدا آنقدر مارو دوست داشته که توانایی خلق شرایط رو به خودمون داده ولی ما با شانه خالی کردن از بار این مسئولیت اختیار تمامی تقصیرها و گردن خدا انداختیم. ولی اینجا میخوام اقرار کنم که آره من مسئول تمامی این شرایط هستم و تمامی مسائلی که برای خودم ندونسته یا هر طوری به وجود آوردم دیگه نمیخوام ادامه بدم و میخوام عوض شم.

خدایا کمک کن توی این فصل بتونم به تعهدام عمل کنم.مطمئنم که میتونم حالمو خوب نگه دارم و من در روند بهبود و تغییر هستم 🙏🙏