روزشمارِ تحول زندگی من | فصل 1 - صفحه 176

سلام به همه دوستای عزیز سایت مثبت عباس منش. امروز روز دوم سفرنامه منه و فایل ” «ظلم به خود» از دیدگاه قرآن” رو مشاهده کردم و راجب حرفای استاد فکر کردم. با توجه به تعهدی که دارم اومدم تا آگاهی هایی که از این فایل دریافت کردم رو با دوستای خوبم به اشتراک بذارم و حتی برا خودم رد پایی از این سفرتکاملی بذارم. اول از همه خدارو شکر میکنم که تا الان متعهد به این مسیر بودم و از خدا میخوام که تو این مسیر همیشه راهنمای من باشه و کمک کنه استوار و ثابت قدم بمونم. خداروشکر از روزی که این سفرنامه رو آغاز کردم تا به امروز که میشه روز دوم، کلی اتفاق مثبت افتاد. با توحه به اینکه تعهد کردم موفقیت¬های کوچیکمم جنش بگیرم و به خودم ببالم تصمیم دارم این موفقیت ها رو اینجا هم بگم. 1) رابطم با دوست پسرم یکم بهتر شده البته آگاهم که پیشرفت یک رابطه و گسترش عشق و صیمیت و تمام خواسته هام از یه رابطه کاملا تکاملی رخ میده و با ایمان به این آگاهی فقط دارم از بهبود هرچند کوچک اما دلنشین این رابطه لذت میبرم و خدارو شکر میکنم. 2) 200 تومن به حسابم واریز شده . تا چن روز پیش اصلا هیج واریزی نداشتم ولی به امید خدا امروز این مقدار پول به حسابم واریز شده.3) امروز غذای مورد علاقه ام رو مامانم درست کرد(ماهی) که به طور کاملا اتفاقی یه آقایی داشت کنار خونمون همون ماهی که من عاشقش بودم رو میفروخت و ما خریدیمو مامان عزیزم به خوشمزگی هرچه تمام تر سرخش کرد.4) این دو روزه خیلی بهتر از اوقات دیگه تونستم آگاه باشم برا خواسته هام و دیدن نکات مثبت و خیلی احساسم خوب بود به صورتی که دیروز و امروز یه سری حرف و عملی انجام شد که من قبلا از شنیدن این حرفا و دیدن این عمل ها خیلی ناراحت میشدم و خیلی روزم به گند کشیده میشد و همیشه تو باورم بود که یه روز ممکنه روز شانس باشه و خوب باشه ویه روز بد باشه و باید تا طی شدن دوره رفع حس بد این روز ادامه داشته باشه که اصلا دیروز و امروز اینطور نبود. به خودم واقعا تبریک میگم که به این حد از آگاهی رسیدم که برا خودم ارزش قائل باشم و با نظر بقیه خودمو قضاوت نکنم. آگاه بودم که تمرکزم رو بذارم رو بقیه چیزای مثبتی که تو زندگیم دارم تا خدا هم از همون جنس بهم بده. این موارد از بهترین اتفاقات مثبتی بود که این دو روزه برام افتاده. و واقعا براش از خدا ممنونم.

اما برسیم به فایل امروز . در نگاه اول با دیدن این فایل اولین چیزی که به ذهنم رسید یادآوری این بود که من همیشه بهانه نرسیدن به یک پیروزی در مسیر خاصی رو ایراد پدر و مادرم میدونستم. حتی یه بار تو حرفای استاد شنیده بودم که ما اکثر باورهامون از محیطمون و از تکرار تو محیطمون گرفتیم و اگه به خودمون نگا کنیم میبینیم که اکثر رفتارامون شبیه پدر و مادرمون هست و … ولی اخرش گفتن که حالا که به آگاهی این رسیدم که هیچکس به غیر خودمون تصمیم گیرنده و کنترل کننده زندگی ما نیست، ولی بازم من تو ذهنم میگفتم نیگا حتی این باورهای بد رو هم از اونا گرفتم و… یا همیشه اگه اتفاقی میوفتاد دنبال مقصر به غیر خودم بودم و چقد راجب اون پیش بقیه صحبت میکردم و حس بدش رو تا چن روز و یا حتی تا چند سال به صورت متناوب منتقل میکردم. به نظر من اینکه ادم بپذیره که خودش مسول اتفاقات رخداده برای خودش هست، یک شجاعتی میخواد که بتونه غرورش رو بشکنه و قبول و تسلیم بشه. بعد دنبال مسیری باشه که بتونه خودش برا خودش اتفاقات خوب رقم بزنه. من قبلا بارها میگفتم باید برم قرآن رو بخونم بعد میگفتم حتما استاد عباس منش خودش یه فایلی داره از تفسیر قرآن و من همونو گوش میدم و استفاده میکنم که تو این فایل استاد صراحتا گفتن که خودمون باید دنبال حقیقت باشیم و حتی به حرفای استاد هم اعتماد و اکتفا نکنیم و خودمون با تلاش خودمون به ایمان به مسیر حقیقی و راستین برسیم این بزرگترین آگاهی من از این فایل بود. من خیلی وقتا عذرخواهی های بیجا میکردم و یا حتی اگر اشتباهی انجام میدادم هی از اون فرد عذرخواهی میکردم تا بلکه لبخندی بزنه و منو ببخشه. هیچوقت دقیق آگاه نبودم که آقا درسته من اشتباه کردم ولی چرا اول از خدا طلب بخشش نکردم و مستقیم رفتم سراغ طرف؟؟ و چرا اینقد خودمو خار کردم تا یه بنده دیگه منو ببخشه! الان که دارم نگا میکنم این با عزت نفس من تناقض داره. درسته من اشتباه کردم ولی با توجه به این فایل من اول به خودم ظلم کردم! و ظلم بعدی که مرتکب شده ام کم کردن عزت نفسم بوده که به نظرم اگر جایز بود عذرخواهی کنم میتونستم با تمام احترام به خودم از طرف عذرخواهی کنم و دیگه دنبال این نباشم که بخشید منو یا خیر. چون دیگه این مساله به خود طرف برمیگرده. خیلی وقتا هم بوده خودمو اینقد اذیت میکردم تا بلکه کسی ناراحت نشه و یا حق کسی خورده نشه و یهو میدیدم دارم زیر این وظایفی که واقعا هیچ لزومی نداشت رعایت بشه، دارم له میشم. دارم خورد میشم و رو به فنا میرم. اینکه آدم میفهمه هیچ کسی هیچ گونه دخالت و کنترلی تو زندگیمون نداره و یا ما هیچ گونه دخالت و کنترلی تو زندگی بقیه نداریم، چقد کار بخشیدن و خود ارزشی رو تقویت میکنه. به ادم یاد میده که آقا اگه فلان اتفاق افتاد اول یقیه خودتو بگیر. بقیه رو ولش کن. ببین چن قدم از مسیر توحیدی خودت دور شدی و رو خودت کار کن برگردی به اصل توحیدی خودت تا اتفاقات بهتری رو تجربه کنی و مسیر انسانیت و بندگی حقیقی رو طی کنی. تا به بنده خالص و مومن خدا تبدیل بشی. به اون بنده هایی که پیش خدا جایگاه و ارزش والایی دارن. بنده هایی که قلبشون مدام در حال مکالمه با خدای یکتاس و قلبشون افسار ذهنشون رو به دست گرفته. چقدر خوبه این مسیر. چقد این آگاهی ها حس پیشرفت و بزرگ شدن به من میده. خداروشکر میکنم هزاران بار.