روزشمارِ تحول زندگی من | فصل 1 - صفحه 177

سفرنامه پنجم.

زندکی آدمی نتایج آگاهی، گوش دادن به الهامات الهی و اراده به انجام اونا و ایمان به خدای دانا هستش. اینکه این الهامات رو پشت گوش نندازی و عمل کنی. این روزا یه مسیری هی داره بهم الهام میشه و من هی پشت گوش انداختمش، فایل تغییر شخصیت اینو بهم فهموند که دلیل این همه بی قراری و بی حوصلگی و وابستگی به افراد دیگه برا پر کردن خلاهای عاطفی و روحی و… ام به خاطر اینه که اصلا به ندای درونم گوش ندادم و عملیش نکردم. اصلا نرفتم تجربش کنم که شاید اینقد منو برد به مسیرهای قشنگ که اصلا دیگه خلا ای داشته باشم! اصلا چرا من به خودم همچین فرصتی رو ندادم . یکسال بود که همچین نجوایی میومد و من اصلا توجه نمیکردم‌ و تا الان اصلا متوجه نبودم که اینا چی هستن!!! الان واقعا برام روشن شد که باید تغییر بدم مسیر زندگیم رو باید برم اون مسیری که دوست دارم رو امتحان کنم و اصلا نترسم. دلیل این همه پشت گوش انداختنای من ترس از دست دادن درامد فعلیم بود که الان همانطوری که استاد تو درامد خودش نشونه ها رو دیده بود منم میبینم. خیلی جالب بود این فایل . من قبلا این فایل رو گوش داده بودم ولی اصلا برداشتی که الان داشتم رو اونموقع نداشنم . این فایل منو به فکر فرو برد که بشینم برا مسیر الهامی تشکر کنم و برنامه ریزی کنم. خودمو حرکت بدم و چیزایی که تو ذهنم داره فوران میکنه رو عملی کنم. احساس میکنم الان درک و آگاهیم خیلی بیشتر شده هر روز که پا به روز بعدی تعهد به این سفرنامه میذارم، از رفتارها و باورهایی تو درونم آگاه میشم که قبلا اصلا بهشون توجه نکرده بودم. اینقدر تو خورد ناخوداگاهم رفته بود که با بیان جمله متقابل اون باور، کل درونم ریخت و حس خوبی بهم دست داد. انگار تازه داشتم متوجه میشدم تغییر باور یعنی چی. انگار تازه مسیر عملی گفته های استاد رو داشتم درک میکنم.

سلام به دوستای خوب سایت .

امروز روز چهارم سفرنامم هستش، خیلی خوشحالم که متعهد به ایم سفرنامه شدم و در حال حاضر خدا رو شاکرم که به من اراده عملی کردن این تعهد رو داده. امروز یکی از روزهای تیره یعنی قاعدتا باید هوا خیلی گرم باشه ولی الان اینقد هوای عالی رو دارم تجربه میکنم که گویی یکی از روزهای بهاره. هوای بعد بارون و خنک با بوی دیوانه کننده نم بارون . صدای گنجیشکای کوچیکی که از خوشحالی دارن آواز میخونن . الان که دارم این سفرنامه رو مینویسم حال خیلی آروم و لذت بخشی دارم.با از بدنی سالم و قوی دارم استفاده میکنم برای دیدن زیباییها و نوشتن سفرنامه و بوییدن این بوی دیوانه کننده و لمس این هوای دلنشین. آسمون ابری که من عاشقشمم. صدای خش خش حرکت برگای درختای توی حیاط که با کوچکترین نسیمی شرو به حرکت میکنن و خنکای اون میخوره به صورتم. خدایا شکرت بابت همه اینا. خدایا شکرت بابت دوستای خوبی که دارم و میتونم باهاشون راجب حرفایی حرف بزنم که کاملا میتونن درکش کنن. بابت این سایت ارزشمندی که خدا به صورت رایگان در اختیارمون قرار داده هزاران بار شاکرم. فایل امروز سفرنامه منو آگاه تر کرد که بیشتر مراقب صحبت هام باشم. سعی کنم حرفایی بزنم که فرکانس خوب و دلخواهم رو ارسال کنم‌. به من گوشزد کرد که آگاه باشم حرفایی به اسم درد و دل که قبلا عین عادت انجام میدادم رو دیگه حتی به فکرمم نیارم چه برسه بخوام صحبت کنم. نگرش مثبت داشتن به همه مسایل رو سبک زندگیم قرار بدم و با توکل به خدا عملیش کنم. چون خواسته ها زپانی به من داده میشه که من تو فرکانس و توجه ای از همون جنس قرار گرفته باشم. چقد مسیر بندگی عالیه. هر چی حالت خوبتر، اتفاقای خوبتر برات رخ میده. انگار جایزه پشت جایزه برات میباره. مگه تمومی داره؟ نه اتفاقا تا ابدیت ادامه داره. اینجاست که میشه گفت خدا بی نهایت بخشندس. بی نهایت. هر چی بیشتر نعمتهای خدا رو ببینی و درک کنی و شکرگذارتر باشی بیشتر بهت داده میشه. وقتی به این جمله فک میکنم یاد عموم میوفتم. عموم آدم رهایی هستش. خیلی وقت پیش هم مادرش و هم پدرش رو از دست داد ولی تسلیم نشد. اون خدا رو پیدا کرده و بود و الان با تکیه به همون خدا کلی پیشرفت تو زندگیش داره. یادمه اینقد از ذره ذره نعمتهای خدا استفاده میکرد و شکر میکرد که تعجب میکردم میگفتم چرا پولاشو نگه نمیداره برا روز مبادا و این حرفا که میگفت خدا اینا و داده تا من استفاده کنم. خودش بقیشم میرسونه . نمیدونید چقد برا خودش ارزش قائله خیلیییی. حتی برا کمباینش هم کولر نصب کرده که یه ذره هم موقع کار گرما اذیتش نکنه چون آگاه بود که خدا سرتاسر براش راحتی و آرامش و لذت میخواد نه چیز دیگه. من خدا رو شکر میکنم بابت همچین ادمای موفقی تو زندگیم که میتونم از رفتاراشون درس بگیرم و استفاده کنم.

خدارو شکر میکنم که تا امروز یعنی روز سوم سفرنامه پیش رفتم و از آگاهی های اون استفاده میکنم. خدا میداند در انتهای این سفرنامه چه حجم عظیمی از آگاهی در وجودم پدید می¬آید. امروز فایل “«اعتماد به ربّ»، پیام ابراهیم از قربانی کردن فرزندش” رو گوش دادم. اولین آگاهی که از این فایل برداشت کردم، آگاه بودن به وجود خدا و تسلیم مطلق اون بودنه. من قبلا عین اکثریت جامعه همیشه دنبال آدم¬هایی بودم که بتونم از تنهایی خودم دور بشم و همیشه از اینکه تنها باشم و حوصلم سر بره میترسیدم. ولی از وقتی با دقت به این فایل گوش دادم، برام خیلی جالب بود که به این نتیجه رسیدم که غیر خدا هیچ کسی نمیتونه اون دوست و یاور ادم تو تنهایی باشه که باهاش همیشه باشه و یه لحظه هم دور نشه ازش. حتی اگر طردشم بکنه؟!! دوستی که واقعا دوست داره بزرگ و ارزشمند باشیم و همه¬ی لذت¬ها و خوشی¬هایی که دوست داریم رو با تمام وجودمون تجربه کنیم. یک دوستی که به همه آگاهی¬ها آگاهه و دانای مطلقه. سرتاسر خرد و علم به همه چی. من قبلا اینقدر غرق در ناامیدی و نشدن ها شده بودم که برای پر کردن تنهایی ام آویزون این و اون میشدم ولی از وقتی فهمیدم که من باید هی پیشرفت کنم و تعیین و رسیدن به اهداف، روش زندگی کردن ما آدماست، خیلی وقته هدف جدیدی برا خودم بدست آوردم. و هر روزش با اون هدف زندگی میکنم و از تنهایی و مسیرم لذت میبرم. در این لذت بردنا دارم رو خودمم کار میکنم تا فراتر از الانی که هستم درک کنم و عمل کنم تا با کوله باری از دانش و آگاهی و البته خرد به دنیای نامتناهی سفر کنم. در این تنهایی میتونم به جرات بگم، خدا بهترین دوست من بوده . دوستی که هیچ¬کس نمیتونه اونو ازم بگیره یا دورش کنه. مگر اینکه خودم بخوام! اره، خدا همچین دوست عزیزیه. دوستی که هر چی بخوام بهم میده. نمیدونم از کجا ولی میدونم یه جوری بهم میده. کلا هم علاقه خیلی شدیدی داره سوپرایزم کنه تا بیشتر خوشحال بشم. جوری که از شوق خوشحالی دوست دارم جیغ بکشم و بغلش کنم و بگم خیلی خوشحالم کردی، خیلی دوستت دارم و عاشقتمممم. حضرت ابراهیم خیلی آگاهی بالایی داشتن که فهمیدن مانند انسانی که روح حقیقی و ذات پاک درونش جریان داره زندگی کردن، نیازمند تسلیم مطلق خدا بودنه. البته این تو حرف راحته ولی تو عمل اینقدر کنترل ذهن و مراقبه لازم داره که بتونی همون آگاهیا رو تو عمل پیاده کنی. اینکه همیشه به منبع وصل باشی و فرمانبردار مسیرخوشبختی تجویز شده برا خودت از طرف خدا باشی. این فایل به من گوشزد کرد که رو آگاهیای خودم کار کنم، به قرآن بیشتر توجه کنم و وقت بذارم براش، یاد بگیرم با ترسام مقابله کنم. یاد گیرفتم فقط مطیع خدا باشم و با اون طرح رفاقت ابدی ببندم و تنها وابسته و نیازمند همون باشم.