روزشمارِ تحول زندگی من | فصل 1 - صفحه 2

روز بیستم سفر رویاییم

فایل دیروز و امروزم رو از صبح بارها و بارها گوش دادم و هربار تکرار کردم که ثروت مداره فرکانسه. فرکانس باورها و توجه ها و احساسات.

لیلا هربار به درآمد یا خونه یا حساب بانکی ایده آل فکر میکنی چه فکرایی توی سرت میاد؟ ذوق میکنی؟ خوشحالی از چشمات می باره؟

اگه نه پس داری از مسیر اشتباه تلاش میکنی و این تلاش حاصلی رو میده که تاحالا بارها و بارها تکرار شده‌. هرچقدر نوع تلاش و راهش رو عوض کنی وقتی احساس خوبی نسبت به خودت، توانایی هات، لیاقتت، عیارت و پول نداری نمیتونی به رویاهات برسی که هیچ، فقط باید با فشار و رنج پول دربیاری یا حتی مثل این سالها یک هزار تومنی هم نتونی کسب کنی و رفته رفته احساسی بهت دست میده که نجوای بلند توی گوشات میگه تو این کاره نیستی تو هیچوقت موفق نمیشی دیگه تلاش نکن که تلاش کردنات فقط هزینه می بره…

فایلها رو شاید بیشتر از ۲۰بار امروز گوش دادم و اونقدر تکرار کردم تا کمی فهمیدم توی بیابون برای گرفتن ماهی دارم بیل و کلنگ میزنم!

بله تلاش میکنم خیلی ام تلاش می‌کنم اما در ریل و مکان و مدار اشتباه.

خب چکار کنم؟ مدار درست چیه؟

مدار درست توجه درسته، باور درسته، باور الهی…

از کجا باورهام رو بشناسم و تغییر بدم؟

تغییر مرکز توجه و با دو قدمی که استاد امروز گفتن.

۱. حذف دوستای منفی

۲. حذف تلویزیون و برنامه ها و سریال های رسانه.

خب خوشبختانه خیلی وقته تلویزیون نداریم و من از این بابت خوشحالم.

درباره دوستان منفی هم از این به بعد معاشرت نمیکنم و اگر خواستن با من حرف بزنن بهشون میگم فقط گوشم حرفای خوب رو می شنوه. دوس داشتن منو همینجوری بپذیرن دوس نداشتن هم مثل یکی دو نفر که خود به خود و بدون هیچ اتفاقی از هم دور شدیم از مدار هم دور میشیم.

امروز همسر عزیزم اومد درباره یه اتفاق بد بگه و اومد دلش برای یه بنده خدایی بسوزه گفتم عزیزم ما هرچی درباره اونا بگیم و ناراحت شیم به حال هیچکدوم فایده نداره پس بیا زندگی قشنگ خودمون رو بسازیم. اونم گفت درست میگی. و اینکه ایشون با قانون جذب و اساتیدش اصلا حال نمی کرد ولی چندبار توی این یکی دو روز دیدم داره به استاد عباسمنش اشاره میکنه و مثال میزنه یا می پرسه چکار کرده که به اینجا رسیده؟ من ده دقیقه توضیح دادم ولی الان با خودم فکر کردم اگه منم مسیرم متحول شه دیگه نمیگه استاد چکار کرده، میگه تو چکار کردی. و این فوق العاده قشنگه…

خبرای خوبی تو راهه، درست مثل شکوفه های قشنگ بهاری که قبل از بهار جوونه میزنن و از آخرای زمستون نشونه های اومدن عید رو میارن

روز هجدهم سفر رویاییم

دیشب وقتی فایل ارزش ابزار رو دانلود کردم و کمی از متن رو خوندم و فایل رو گوش دادم خیلی تعجب کردم چون فایلی متناسب با اتفاق چند ساعت پیشش تو مسیرم قرار گرفته بود.

چندوقته قراره متناسب با درآمدم کمی برنامه ریزی کنیم و یا مقدار لوازم خانگی مثل آب مرکبات گیری، قابلمه، لیوان و زودپز بخریم.

من گفتم با توجه به مبلغی ک متناسب با درآمد و برنامه هامون برای خرید قابلمه کنار بذاریم یه ست قابلمه آبی یا صورتی روشن تفلون که همیشه بهم چشمک میزد بخرم که اتفاقا وقتی قیمت گرفتیم از همه کمتر بود. فروشنده گفت اگه جنس مرغوب میخواین این سه رنگ تیره فقط موجوده و قیمتش طبیعتا بیشتره. من که خیلی وقت بود همیشه دست رو ارزونترین میذاشتم و از خریدای قیمت بیشتر ترس و وحشت منو میگرفت وقتی همسرم گفت میخری خوبشو بخر یک لحظه تو فکر رفتم. با خودم گفتم خب بریم یه جای دیگه که هم رنگ روشن داشته باشه هم مرغوب باشه. خب سرویس تفلون قیمتش از چدن و سرامیک و اینها کمتره و من سرویس چدن روشن توی خونه داشتم و اینکه گفتم اگه قراره چدن بخریم هم باید بهترینش رو بخریم مثلا بالای ۳تومن. حالا که قصدم تفلون هست و میگن تفلون این رنگی کیفیتش پایینه رنگ تیره اما بهترین جنسش رو بردارم و حوصله بازارگردی هم معمولا اصلا ندارم‌. یه رنگ زرشکی متفاوت برداشتم و بااینکه برای رنگ روشن رفته بودم اما از شدت خوشحالی و هیجان فقط میخواستم برسم خونه و استفادشون کنم. تک راه همسرم گفت بذار آب مرکبات گیری هم بخریم. اون رو هم یه دستگاه مرغوب گرفتیم و حس کردم مقاومتم برای خرید با قیمت بالاتر کمتر شده ترسم کمتر شد خونسرد تر شدم‌. و به دنبالش کلی لیمو و پرتقال گرفتیم و برگشتیم خونه و آب پرتقال با دستگاه جدیدمون گرفتیم و حسابی کیف کردیم. و امروز همسرم از اداره اومد یه کتاب از وین دایر برای من هدیه خرید بدون مناسبت.

خب من از اول عروسیم خیلی فکر میکردم اگه عروس پول جمع کنی باشم کمتر وسیله بخرم کمتر مو رنگ کنم خیلی موفق میشم. ولی اکثرا مدیریتم با احساس نگرانی و بی اعتمادی و ترس به فنا می رفت چون همسرم فقط عشق خرج کردن و خرید داره من فکر میکردم باید نقطه مقابلش باشم. اما فکر می‌کنم تو بهترین کلاس درس نشستم. کلاس درسی که از همه رشته ها و موضوعات زندگی صحبت میشه. کلاس مهربونی نسبت به خودمونه.

از اینکه مدارهای من میلیمتری رشد میکنن نباید ناراحت بشم. باید از رشد و تغییر مسیر هرچند آهسته خوشحال و شاکر باشم و بیشتر با باورها و مقاومتهام آشنا بشم.

بازم میتونم بگم خدایا شکرت

امشب با فرمان قلبم و با اجازه مریم شایسته عزیز یک رد پای دیگه هم میذارم.

قبلی رو نیم ساعت پیش نوشتم و اومدم سفر فردا رو دانلود کنم ناخودآگاه سمت یادداشت مریم عزیز رفتم و شاید بدون ربطی به متنشون ذهنم پرید به یه جاهایی که نمیتونستم اینجا نذارمش

اول اینکه چشم باز کردم دیدم روز هفدهم هم داره میاد

دوم اینکه امروز یه تایمی بخاطر مسئله ای عجیب تو خودم رفتم و از لیلا بشدت ناامید شدم. گفتم لیلا تمام شدی؟ تو که ده سال پیش کارمند بانک بودی توانایی داشتی پیشرفت و روابط خوب داشتی الان چرا از عهده هیچ کاری بر نمیایی؟

داشت حالم از خودم بد میشد حتی توی ورزشگاه موقع تمرین اصلا تمرکز نداشتم بهم ریخته بودم. وقتی تموم شدم و با همسرم تو ماشین داشتیم برمیگشتیم یهو به خودم گفتم لیلا نجوای شیطان؟ ناامیدی؟ عزت نفست کجا رفت؟

سعی کردم به مسئله کاری کاملا بی توجه باشم تا ناراحتتر نشم‌. زل زدم به همسرم و ازش بخاطر خیلی چیزا تشکر کردم. از ته دل بهش گفتم خیلی دوستت دارم و اون گفت نمی دونی که‌من چقدر بیشتر دوستت دارم. چند دقیقه پیش بعد از خوابوندن پسرم اومدم فایل فردا رو دانلود کنم و بعد بخوابم متوجه شدم من قبلا قبل خواب بیشتر به چیزای منفی فکر میکردم نمیتونستم تجسم مثبت داشته باشم اما الان فقط بخاطر همین شونزده روز از مقاومتم خیلی کم شده و قبل خواب اگه فایل گوش ندم حتما به چیزای خوب فکر میکنم‌. نسبت به یک هفته پیش آرومتر شدم. مهربونتر شدم.

شاید بزرگترین ایرادم عجول بودنمه. وقتی حسم بد میشه بیشتر بهم میریزم که چرا نمیتونم سریع حسمو خوب کنم؟ چرا بخاطر اینکه شغل ندارم خودمو دوس ندارم؟ چرا احساس فلجی میکنم؟

هنوز احساسات منفیمو با آغوش باز استقبال نمیکنم و فقط میخوام درب رو به روی اونها ببندم تا نباشن‌.

من هنوز توشه صبر و امید برنداشتم و در این سفر جزء خواسته هام اینه که صبری شیرین و پر از یقین بدست بیارم و امیدم به خدای مهربون تبدیل به باور و یقین قوی بشه.

آمین یا رب العالمین

روز پانزدهم سفر رویاییم

در تمام تایمی که فایل صوتی و تصویری امروز بارها و بارها تکرار میشد هیچی نمیشنیدم جز صدایی که یک ایده کم درآمد رو تکرار میکرد.

نمیدونستم اون صدا نجوای ذهنیه یا الهام قلبی!

نمیدونستم احساسم خوبه یا بد

مجموعه ای از چندین احساس نگرانی، توکل، ناامیدی، ترس و اعتماد و اشتیاق و اضطراب…

یک بار با ناامیدی و ناراحتی با خودم گفتم با بچه کوچیک و وقت محدودی که داری تویی که گاهی از خستگی نمیتونی بری دوش بگیری چطور میخوای کاری رو شروع کنی که نمیدونی روزی چندساعت تلاش میخواد؟ بااینکه نیاز به تخصص خاصی آیا از پسش برمیای؟ تویی که هر شغلی رو شروع کردی یا نصفه رها کردی یا همون اول با وجود پرداخت هزینه برای کلاس با ناامیدی رهاش کردی اصلا آدم کار کردن هستی یانه؟

همون بار وسط گوش کردن به فایل بود که غرق فکر میشدم و به خودم میومد میدیدیم فایل تا نصفش رفته و من فقط به اونجایی رسیدم که استاد گفت شرایط و ازدواج و بچه و همش بهونست..

یاد اون فایلش می‌افتادم که اون خانمی که از خارج از ایران با استاد تماس گرفت و گفت با مدرک معماریش رفت گارسون شد…

منم گذشته و بچه و همسر و خستگی و ناامیدی رو میسپارم به خدا و ازش با تمام وجودم و مقدار اعتمادی که توی این پونزده روز بدست آوردم میخوام اینها حتی احساسات منفیم بالهایی برای پرواز و وسیله هایی برای رشدم بشن.

و درخواست کار دادم و منتظرم جواب بدن.

هرچی بشه یقین دارم خیره. سه تا چهار شرکت درخواست میدم و اگر یک مورد اوکی شد از همون نقطه ی صفر البته با عشق و امید شروع میکنم.

خدایا متشکرم

روز سیزدهم سفر رویاییم

دقیقا یک علت مهم درجا زدن و کند بودن روند پیشرفتم این بود که خیلی راغب بودم به اطرافیان و عزیزانم کمک کنم تا حالشون خوب باشه‌‌. به غر زدناشون گوش میدادم درحالیکه حال خودم بد میشد یا وقتی بهشون میگفتم فلان کار واسه من هربار امتحان کردم جواب داده توام امتحان کن نمیدونم یه نجوای بدی توی ذهنم حسمو به اون راه بد میکرد و باعث می‌شد دیگه از اون راه خودمم جواب نمی گرفتم.

وقتی از یه چیزی تو ذهنم لذت می بردم یا به یه فایل قشنگ برمی‌خوردم با خودم میگفتم اگه به دوستم نگم و معرفیش نکنم نامردیه!

تردید ها زمانی که با حسی عالی راه حلی به کسی پیشنهاد میکردم بهم حمله میکردن و من دیگه اون حس رو نمی تونستم تجربه کنم.

نمیتونستم در زمان حال زندگی کنم چون دائما خودم رو مسئول میدونستم تمام لحظات خوبم رو با دیگران به اشتراک بذارم‌.

حالا کمی پخته تر شدم‌ چون سرم تو زندگی خودمه و حس میکنم خدای مهربون هرکسی به اندازه اشتیاق و تلاش اون فرد بهش جواب میده. اینو یه دوست مذهبی بهم گفت که خدا توی قرآن گفته به تلاش آدما پاداش میده.

بر این اساس به نتیجه رسیدم که فرشته نجات آدما اشتیاق و عطش اونها به خواسته هاشونه. من نه میتونم فرشته نجات کسی بشم و نه خودم کسی رو که بهم کمک میکنه تا حد خدا بالا میبرم. ازش تشکر میکنم و براش دعا میکنم و بهش عشق می ورزم ولی نمیگم اگه تو نبودی من هیچی نمی شدم

اگر کسی تو زمینه ای ازم کمک خواست اول مطمئن میشم خودم توی اون زمینه موفق و مسلط هستم بعد با کمال میل راهنماییش میکنم. و بعد رهایی و اعتماد به خدا. چون وقتی برای هدایت آدمها اصرار میکنیم یه جورایی خودمون رو در حد و اندازه خدا میدونیم‌ یا اینکه فکر می‌کنیم ما برای اون بیشتر از خدا دلسوزیم .

فقط زمانی که با ایمان و یقین به یه چیزی مسلط شدم‌ و فقط زمانی که عشق و اشتیاق و درخواست عزیزانم رو نسبت به اون خواسته دیدم راه و چاه مسیری که گذروندم رو نشون میدم.

مثل استاد عزیز که راه و چاه رو کامل توضیح میده و این منم که باید تمرین داشته باشم و خودم و افکارم رو با اون تعلیمات پرورش بدم