روزشمارِ تحول زندگی من | فصل 1 - صفحه 201

روز پنجم:

درود بر استاد عزیزم که منشا عشق و خیر وبرکت اند و مریم جان بسی شایسته و دوستان خوب همسفر تحول

درک الهام خیر و شر ممکنه خیلی سخت باشد .

خودم وقتی این جمله را شنیدم به اتفاقاتی که در زندگیم افتاده بود بیشتر لینک شدم.

سالها قبل در مسیری قرار داشتم که به صلاح و مصلحتم نبود و باید سریعتر آن شرایط را ترک می کردم. ولی از آنجایی که ضعف عزت نفس داشتم، شجاع نبودم و ترس هام اجازه نمیداد فراوانی را باور کنم، پس همچنان به آن مسیر اشتباه ادامه دادم.

جالبه خداوند در ابتدا با شهود و رویای بیداری حقیقت ماجرا را نشانم داد، من که هنوز به پختگی و آگاهی لازم نرسیده بودم متوجه پیامش نشدم. بعدها بارها و بارها توسط خواب های تکرار شونده به من گوشزد کرد که در چه مسیری هستم . با اینکه بعد از بیدار شدن حال بدی زیادی می کشیدم، گریه میکردم و رنج میبردم ولی باز توجیهی برای خواب هام می آوردم که حقیقت را نبینم…

مساله اینجاست که وقتی الهامات خیر را درک و دریافت نمی کنی یا توجیه می کنی لاجرم به سمت شر کشیده میشی . چون نتیجه دلخواه را نمیگیری و حس و حال بد ایجاد شده فرکانس را شدیدا پایین می کشد.

و بعد تصمیمی گرفتم که با عقل و منطقم و ترس ها و محدودیت هام سازگارتر بود…. جالب اینجا بود که در آن تصمیم هم دوباره حمایت و هدایت شدم….. تاااااااااااا جایی که به این درک رسیدم که پیام ها و الهامات اولیه چه حقیقت نابی را برای من داشته ولی چون دریافتش نکردم باید از مسیر زجرآوری درکش میکردم…

هرچند در نهایت نتیجه خوب بوده و به رشد و درک بهتر من از خودم، از توانایی هام از جهان اطرافم و… ختم شد….

ولی چراااا با درررد . با ۱۱ سال دست و پنجه نرم کردن با رنج و گریه و اندوه و البته گهگاهی شادی و لذت و….

اگر به شهود و پیام اولیه خداوند اعتماد و اطمینان کرده بودم. توحیدی بودم و سرشار از قدرت و عزت نفس این مسیر رشد به مراتب کوتاهتر و راحتتر و زیباتر بود.

همیشه میگم صبا جوووون عادت کن به نتیجه گرفتن از مسیرهای خرم، نه سخت و سنگلاخی

که به قول استاد عباس منش ما نیومدیم که رنج ببریم… ما اومدیم که رشد کنیم و لذت ببریم.. درسته که رنج جزئی از سفر هست ولی نه رنج های تکراری.. کوره راه های تکراری….. مراقب تکرارها و تکرارهای بیهوده مون باشیم.

پس گوش بزنگ تغییر باشیم . وقتی نشانه ها بوی صلاح و درستی نمیدهد وقتش هست که با جسارت و شهامت تغییر کرد. هر چه تعلل در تغییر بیشتر رنج و درد و آسیب و افت فرکانسی بیشتر و به طبع راه بازگشت دورتر… ولی باز هم هیچگاه برای تغییر دیر نیست و نباید ازش ناامید و منصرف شد.

اهرم رنج و لذت چه زیبا برای تقویت شهامت در تغییر می تواند موثر باشد

و البته الان خوشحالم و مسرور از مسیری که به فضل پروردگار و وسیله شدن انسان های وارسته و دوست داشتنی چون استاد عباس منش و مریم جان

خدااااایااااا شکررررت

همواره زیر پرتو نور و الطاف الهی باشید

روز سوم:

فایل امروز را که گوش میکردم لبریز شدم از این حس اعتماد به خدایی که ابراهیم داشت . واقعا تحسین برانگیز و قابل تامل هست.

ابراهیم با سلول به سلولش درک کرده که مالک این جهان خداوند است ولاغیر. چنانکه احساسات بشری و عواطف پدری نتوانسته خللی در آن ایجاد کند.

این فایل یادآور این قانون هست که ما به هیچ وجه من الوجوه نمی توانیم تاثیر مثبت یا منفی ای روی سرنوشت کسی بگذاریم. نگران و دلسوز و خیرخواه کسی باشیم یا تلاش کنیم کسی را به زمین بزنیم. همه چیز برخواسته از قانون فرکانس هست.

الان که به عقب نگاه می کنم می بینم چه بیهوده تلاش ها و چه جنگ های زیانباری کردم که حاصلی جز کم شدن و قطره قطره آب شدنم و سقوط فرکانسی نداشت. راه تکراری و الگوی بی پاسخ تکراری را باید به کناری نهاد و هرچه بیشتر، دریافت نتایج درخشانتر خواهد بود.

آنجایی که حضرت ابراهیم فرزندش را به دلیل الهامی که از خداوند دریافت کرده بود، رها کرد و رفت. این باور قلبی که من مالک اینها نیستم بلکه خداوند مالک آنهاست را به زیبایی نشان میدهد. از زمانی که این آگاهی را در خودم رشد دادم بیشتر و بیشتر رها شدم.

زمانی خودم را مسئول خوشبختی و آینده و سعادت بچه ام میدانستم. بابت این چه جنگ و جدلهایی که با پدرش داشتم که بی رویه بهش سرویس میداد و داشت ناتوانش میکرد. چقدر تلاش داشتم برای رشد و بالندگی این بچه.. ولی وقتی دوست عارفی به من گفت اگر مسیر رشد این بچه از فلان اتفاق و یا فلان جهنم باشد تو نمی توانی جلوگیری کنی و نباید در مسیر رشدش دخالت کنی. از آن زمان انگار بار عظیمی از دوشم کمتر شد… ولی بعدها که خصوصاً با آموزه های استاد عباس منش آشنا شدم بیشتر دریافتم که به نوعی مسیر خوشبختی این بچه از خوشبختی من رد میشه.

بیشتر و بیشتر به خودم گفتم صبا جوووونم عوض اینکه تلاش کنی بچه ات را خوشبخت کنی، تلاش کن خودت را روز به روز قویتر، آگاهتر، بهتر و خدایی تر کنی. سرشار از اعتماد، ایمان ، آرامش، فراوانی، ثروت و تسلیم و… در نهایت اتمسفری که تو ایجاد می کنی، خواه ناخواه می تواند بر روی باورها و توانمندی های بچه ات تاثیر بگذارد.. پس در مسیری که به آن هدایت شدی بمان و هر روز قدرتمندتر و با اشتیاق بیشتری پیش برو . تا به جایی برسی که ابراهیم گونه و پر از اعتماد و تسلیم به خدا بشوی . که راه سعادت در این است و بس

همواره زیر پرتو نور و الطاف الهی باشید