روزشمارِ تحول زندگی من | فصل 1 - صفحه 203

روز پانزدهم:

سلام و سپاس از بابت وجود نازنین استاد گرانقدر، مریم شایسته دوست داشتنی و همه عزیزان همسفرم

“باور، چنان قدرت عظیمی دارد که‌ قادر است هر پیش‌بینی‌ و حساب و کتاب ریاضی را نیز غلط از آب در‌آورد.”

این جمله من را به یاد این آیه انداخت :”خداوند هر آنکس را که بخواهد بی حساب روزی میدهد.” وعده خداوندی که هیچ گاه خلف وعده نمی کند.

شاید هر کسی این شرایط را درک نکند ولی من که در بندرعباس زندگی می کنم فضای چنین خانه هایی را دیدم و درک می کنم مسافرکشی با پیکان بدون کولر توی هوای شرجی و گرم بندرعباس دقیقاااا یعنی چی؟؟؟ میدونم که با اینکه هزینه های زندگی در بندرعباس بالاست ولی یکی از شهرهای پولساز هست و استاد هم به خاطر زیر و زیر شدن شرایط زندگیشون به بندرعباس مهاجرت کردند.(در مسیر تکامل).. از چیزی که خیلی خوشم اومد این هست که با همین شرایط کاااملا نامناسب و واقعا سخت، چطور ایشون لذت بردن را در دستور زندگیش قرار داده بودند و رویاهاش رو فراموش نکرده و تن به روزمرگی ندادند… هر فرد متحولی را که دیدم (ازجمله استاد عباس منش) فارغ از اینکه چه مسیر پرپیچ و خمی رفتند، کسانی بودند که کتاب زیاد می خوندند. اونم کتاب های در جهت ارتقا فردی. این یعنی که من خودمو لایق یک زندگی بهتر میدونم.. و دنبال مسیری برای رشد هستم. به دانسته های خودم بسنده نکرده و تعصب ندارم. چراکه اگر دانسته هام درست یا کافی بودند باید نتیجه مناسب دریافت کنم و وقتی به هر دری میزنم نمیشه یعنی اینکه “اگر چیزی می خوای که تا حالا نداشتی، باید تبدیل به کسی بشی که تا حالا نبودی” و اینجاست که هدایت های خداوند یکی پس از دیگری بر ما هویدا می شود.

به خودم مدام میگم: صبا جان راهی جز تغییر نداری. یا باید به همین شرایط تن بدی یا تغییر کنی… ولی یک جمله استاد مثل پتک تو سرم هست که میگن:

“شرایط از این چیزی که هست فقط میتونه به مرور زمان بدتر بشه، مطلقا بهتر نمیشه” . مگر اینکه روی خودمون کار کنیم و منم با بودن در این مسیر سفرنامه نویسی دارم خودم را متعهد به تغییر و خلق زندگی بهتر و بهتر برای خودم می کنم . خدایا شکرررت

همواره زیر پرتو نور و الطاف الهی، مملو از سعادت و ثروت باشیم.

روز چهاردهم :

درود بر کل خانواده صمیمی عباس منش

خودت خالق زندگی خودت هستی… هم هیجان انگیز هست و هم ترسناک… آدم ها دوست دارند یکی دیگه جاشون بار مسئولیتشون رو حمل کنه.. دوست دارند اگر چیزی بر وفق مرادشون نبود یکی باشه که بار تقصیر و گناه را بندازند گردنش

ولی در آگاهی پایین هستیم انگاری نمیدونیم که وقتی خدا چنین قدرتی را در نهاد هر بشری به ودیعه گذاشته، چرا باید علااااف کسی دیگه باشیم که ما رو خوشبخت کنه؟؟. امکانات زندگی رو برای ما فراهم کنه؟؟ رویاهای ما رو تحقق ببخشه؟؟ ما رو خوشحال کنه؟؟ لذت بده؟؟ جای ما تجربه کنه و رشد کنه؟؟؟ به قلب ما آرامش بده و…. و وقتی هم نکرد یا از پسش برنیومد حس کنیم بد عالم را در حق ما روا داشته و مورد خیانت قرا ر گرفتیم..

وااااقعااا علاااف برای یک روزش هست…. در حالی که من قدرت خلق زندگی خودم را دارم. و هیچ احدالناسی یارای مقابله با من را نخواهد داشت.. به شرط اینکه قوانین را بدانم و بدان به طور مستمر عمل کنم.

واقعا در مسیر این قوانین حس و حال و نتایج زندگی خیییییییییلیییی زیباتر از قبل میشه.. چقدددرررر خوشحاااالم . خدایاااا شکرت که از علافی درآمدم. خدایا شکرررت که داره وجودم متبلور میشه

واقعا خوشحااالم . هم برای خودم و هم برای همه عزیزانی که اینجا ملاقاتشون می کنم و حس حال خوب و رشد و تکاملشون را می بینم..

از صمیم قلبم قدردان عشق و روح پاک استاد عزیز و مهربانوی نازنین هستم.

همواره زیر پرتو نور و الطاف الهی، مملو از سعادت و ثروت باشیم.

روز دوازدهم:

درود به استاد عزیزم و مریم بانوی شایسته نازنین و همه همسفران گلم

“آدمهای زیادی به خاطر باورهای محدودکننده‌شان نتوانسته‌اند حتی با وجود تلاش بسیار به موفقیت مورد نظرشان برسند.”

این موضوع را من به خوبی به چشم دیدم. فردی را می شناختم پر از خواسته ها و رویاهای شفاف، تلاشگر، با استعداد، سرشار از مهارت، پراز امید و احساس خوب، هدفمند و برنامه ریز (میشه گفت یک پکیج کامل). ولی در کمال تعجب می دیدم که اتفاق خاصی تو زندگیش نمی افتد که هیچ، هر از مدتی این خانواده یک سقوط آزاد دیگر را هم تجربه می کردند. بارها به قعر میرسیدند. سپس با تلاش زیاد خودشون را به موقعیتی می رساندند، ولی باز پررررتاب میشدند صد فرسنگ عقب تر… و دوباره تلاش جدید و تلاش جدید… و امید دوباره و دوباره به یهویی از این رو به اون رو شدن وضعیتشون…

اون وقتها که قوانین را نمی دانستم متعجب میشدم که چرا این اتفاق می افتد؟؟؟ متحیر بودم. تا اینکه در مسیر خودشناسی با این قوانین آشنا شدم. خصوصا زمانی که با این سایت و آموزه های ناب استاد عباس منش آشنا شدم؛ دلایل عدم موفقیت و شکست ها و سیلی های مکررشون برایم روشن شد و تجربه بسیار واضح و خوبی کسب کردم… هرچند که این تجربه و آگاهی را بهشون با ذوق و با عشق منتقل می کردم، ولی این آگاهی ها بالواقع پاسخ به سوالها و چرایی های من بوده نه آنها…. اولش به اشتباه تلاش داشتم حالیشون کنم. اونم وقتی که هنوز خودم دستاوردهای مشخصی نداشتم. خصوصاً مالی..، برای همین درک که نکردند هیچ …. با من مقابله هم کردند….

اینکه استاد میگن قرار نیست پدرت دربیاد رو خوب درک می کنم. و اینکه ما برای موفقیت به تلاش و تقلای بیشتری نداریم به هماهنگی بیشتر با قوانین نیازمندیم.

واقعا وقتی ترمز دستی بالا باشه هر چی گاز بیشتری بدی یا ماشین حرکت نمی کند یا خیلی سنگین و کند حرکت کرده ولی در عوض آسیب بسیار زیادی به موتور و تشکیلات ماشین میزند.

مساله ای دیگری که با شنیدن این فایل باز هم منو به فکر برد، امید به اتفاق یک شبه و یک شانس و موفقیت بادآورده بود…

یعنی قبلا داشتم روی این باور کار می کردم که وقتی میگن “بادآورده را باد می برد. درست نیست”. دوست داشتم موفقت های بزرگ و اتفاقات خوب برام شانسی بیاد ولی می ترسیدم موندگار نباشه برام و باد ببرتش… ولی الان میدونم که بر اساس قانون تکامل اگر هم به دست بیاد لاجرم به باد خواهد رفت. وقتی در فرکانسش نباشیم خودمون به بادش میدیم… دارم به جای چشم به یک شانس، به نتایج کوچک کوچکی که کسب می کنم دقت می کنم و مسیر تکاملم را با شوق نظاره گر باشم.

پس اساسی ترین کار ما، کار روی باورها و قوانین و تقویت هر روزه است. روی نتایج نباید زوم کرد.. بعدش خودبه خود می بینیم که چه نتایج شگرفی خواهیم داشت. شاید از دید دیگری بادآورده باشد، ولی خودمون میدونیم که بی دلیل نبوده است.

درک می‌کنیم که ثروت نمی‌تواند یک شبه ایجاد نمی شود. به همین دلیل نیز در پی شیوه‌های یک شبه ثروتمندشدن نخواهیم بود زیرا درک می‌کنیم که ثروت نتیجه ساختن باورهای ثروت آفرین است و این باورها یک شبه ایجاد نمی‌شوند. بلکه باور ساختن نیازمند تکامل ارتعاشی است.

تنها یک راه هست، تمرکز و تمرین هرروز و هر لحظه و مداوم روی قوانین… خدا را شکر می کنم که قوانینش بدون تغییر است.

سپاس از استاد عزیزم که با عشق و انرژی این آگاهی ها را در اختیار ما قرار میدهند.. مسیرتان همواره پرنور

همواره زیر پرتو نور و الطاف الهی، مملو از سعادت و ثروت باشیم.

روز یازدهم :

سلام به همه عزیزان همفرکانسی و خانواده صمیمی عباس منش

به به عجب فایلی بود استااااد. عجب آگاهی های نابی بود مریم جااان

من این فایل رو پارسال شنیده بودم و توی گوشیم بود و گاهی اتفاقی پخش میشد.. خیییلی خیلی حس قشنگیه که خداوند میگه “لاخوف علیهم و لاهم یحزنون” نترس و اندوهگین نباش..

خیلی این جمله به دلم نشست. آخه خودم مدتها غم و اندوه سنگینی را حمل می کردم. این جمله به من آرامش میداد و میده.

تررررس امان از ترس….. واقعا از هر چی بترسی بهش دچار میشی اصل واقعیت هست (که از ضرب المثل های خوب ماست.) و می بینم که چطور در گذشته شرایط ایده آلم را بابت باورها و ترس های عمیق و ریشه ای در درونم، به کویر لوت تبدیلش کردم و بعد سعی داشتم با اشک آبیاری و آبادش کنم.. زهی خیال باطل.

الان مدتی هست که دارم روی ضرب المثل ها و کنایه ها و استعاره ها توجه بیشتری می کنم.. به جد می تونم بگم اکثر ضرب المثل های ما بار منفی دارند و حاوی باورهای محدود کننده اند. که دارم روشون کار می کنم و به جاش باورهای درست را تکرار می کنم.

تا میاد حالم بد بشه، به خودم میگم: خدا گفته نترس و اندوهگین مباش. آروم باش. اعتماد کن

سپاس خدای تبارک و تعالی را که سراسر خیر و شادی و نور است. و مرا در همین راستا به این خانواده دوست داشتنی و با ارتعاش لطیف اتصال داد…. و خوشحالم که به طرز محسوسی مثل قبل نیستم. ترس و اندوهم کاسته شده.

حتی در زلزله شدید اخیر بندرعباس که اتفاقا همون موقع ویس استاد با صدای بلند در خونه مان در حال پخش شدن بود و من در همان حین تاب خوردن سعی می کردم به صدای استاد گوش بدم و ترس را به میزان زیادی از خودم و اطرافیانم دور می کردم… و چیزی که از آن حادثه طبیعی شدیداً خشن برای من به جا ماند، حس خوب و تجربه این همه زیبایی و قدرت نمایی پروردگار بود.

همواره زیر پرتو نور و الطاف الهی، مملو از سعادت و ثروت باشیم.