روزشمارِ تحول زندگی من | فصل 1 - صفحه 227

به نام خداوند بخشنده مهربان🌹🌹🌹

ردپای روز دهم

سلام به استاد عزیز و مریم جان مهربون❤❤❤

و سلام به همه دوستان عزیزم🌹🌹🌹

من خودم ازونهایی بودم که مدام از ماجراهایی که بهم سخت گذشت… یکی حقم رو خورد…من خوبی کردم ولی فلانی چقدر بی انصاف بود… زیاد قصه تعریف میکردم😓😓

و مدام ازین جور اتفاق ها هربار بزرگتر و شدیدترش برام اتفاق میافتاد🤕

با آگاهی هایی که این روزها، استاد عزیز بهمون دادن…میبینم ریشه این کشش برای تعریف کردن بدترین اتفاق های زندگیم برای بقیه… داشتن حس قربانی بودن و جلب ترحم دیگران و گرفتن تاییدیه ازونها که من چقدر آدم خوبی هستم و متاسفانه گیر آدم های اشتباهی افتادم…. بود🙈🙈🙈

انقدر این قصه ها رو با احساس میگفتم که یه جاهایی سرخ میشدم و حتی طرف مقابلم بهم تذکر میداد که بابا اشکالی نداره..‌ الان سکته میکنی.. حتی گاهی گریم هم میگرفت😞😞

و بیخبر و جاهل ازینکه با این حجم از احساس بد فقط دارم ازین جنس از اتفاقات رو جذب میکنم😢😢

ولی خدا رو شکر میکنم و سپاسگزارم از استاد عزیزبرای این آگاهی ها و مریم جان مهربونم که با تدوین این فایل ها… این روز شمار تحول زندگی… متن های فوق العاده ای که برای هر فایل نوشتن… و خدای من ..سفر به دور آمریکا و زندگی در بهشت که محشر هستن واقعا… تمرکز بر زیبایی ها رو ساده و لذت بخش کردن… واقعا سپاسگزارم🙏❤❤❤

اگر بخوام یه نمونه بگم از زیبایی که جذبش کردم

قسمت ۱۶ سفر به دور آمریکا که رسیدم..انقدر این فایل پر از زیبایی بود که با یه بار دیدن نمیشد همه زیبایی هاش رو دید …من عاشق بارونم و مدام اون لحظه ای رو تصور میکردم که جایی مثلا زیر آلاچیق بنشینی نه از پشت پنجره که تو خود اون هوای لطیف بارون باشی و باریدن ریز ریز و تند و تند بارون رو ببینی..نسیمش به صورتت بخوره و لذت ببری و از ذوق با صدای بلند میخندیدم که خدایا چه حس خوبی داره😍😍😍

و خدای مهربونم هدایتمون کرد به سمت یکی از پارک های تهران… چندین بار رفته بودیم ولی هیچ وقت اون قسمتش رو نرفته بودیم..یعنی اصلا ندیده بودیم که بریم.. ولی خدای مهربونم هدایتمون کرد.. یه قسمت اختصاصی بود برای پرورش گلی های خاص و اونجا یه چند تا درشکه قدیمی که سقف داشت رو گذاشته بودن که مردم مینشستن رو صندلیش و عکس یادگاری میگرفتن⚘

ولی ما که رسیدیم بارون شروع شد و دیگه کسی سمت اون درشکه ای که من و همسرم نزدیکش بودیم نیومد و ما هم تمام مدتی که بارون میبارید تو درشکه بودیم که نگران خیس شدن نبودیم و انقدر نزدیک بودیم به بارون که صدای قطره های بارون که روی برگ ها و بوته ها می افتاد رو میشنیدیم.. نسیمی که میومد بوی بارون داشت و خنکی لطیفی که نوازشمون میکرد… فقط نیم متر با بارون فاصله داشتم و نور رعد و برقی که میزد رو میدیدم❤❤❤❤

واقعا حس کردم تو همون فضایی هستم که استاد و عزیز دلشون و مایک بودن😍😍😍

فقط اون غذای خوشمزه کم بود که رسیدم خونه پختم😋😋😋😋

و با تمام وجودم حس کردم که این صحنه رویایی که برای اولین بار تو عمرم بود که به این شکل داشتم تجربش میکردم به خاطر تمرکز و تکرار صحنه زیبای اون سفر بود تو ذهنم که باعث اتفاق افتادن اون صحنه های زیبا شد❤❤❤

خدایا شکرت که با نشون دادن این نتایج ..قلبم رو مطمئن تر میکنی برای ادامه دادن تو این مسیر هدایتی که روز به روز زیبایی های بیشتر..سلامتی بیشتر…آرامش بیشتر… و ثروت بیشتری رو ببینیم و به امید الله یکتا تو زندگی خودم تک به تکشون رو تجربه کنم🙏🙏🙏