روزشمارِ تحول زندگی من | فصل 1 - صفحه 303

سلام و عرض ادب خدمت استاد عزیزم و مریم جان دوست داشتنی و تمام همراهان هم فرکانسیم

من تقریبا یک سال و یک ماهه که با سایت استاد عباس منش آشنا شدم و به همراه همسرم و لطف الله مهربونم دو سه تا از دوره هاروهم خریدیم و داریم روی باورهامون کار میکنیم ولی امروز یه حسی بهم گفت که بیامو یه چرخی تو فایلهای دانلودی بزنم و نشانه امروزمو اینجا پیدا کنم.

و همینجوری یهویی چشمم خورد به این فایل و برام خیلی غریب و نا آشنا اومد.انگار که اولین بار بود میدیدم همچین فایلی هم تو سایت هست تا واردش شدمو دیدم که برای سه سال پیش بوده و چقدر جالبه چون دقیقا همون چیزیه که من همیشه دنبالش بودم که بتونم تو قسمت دانلودیها به جای اینکه کلی بچرخم تا یه چیز به دلم بشینه و تماشا کنم اینجا قشنگ شسته و روفته برام حاضره که هر روز هدایت شم به یه فایل جدید و پر محتوا که قطعا مسیر هدایتی اون روز من توش گفته میشه…

من تو این یک سال رد پا نمیذاشتم از خودم چون یه آدم کمالگرا بودم و همیشه منتظر نتایج بی نظیر بودم تا بیام بنویسمو بگم ولی با این فایل و با صحبتهای زیبای استاد عزیزم به خودم گفتم دیگه وقتشه که نوشتن و ردپا گذاشتنو شروع کنی تا توام مثل دوستان دیگه دو سه سال دیگه که باورهات بیشتر تغییر کردو نتایج خیلی بزرگتر شد برگردی ببینی از کجا شروع کردی و کی بودی و کی شدی…

میخوام به امید الله مهربونم هر روز یه قسمت رو تماشا کنم و ردپای همون روزمو هم بذارم و امیدوارم به این مسیر و تصمیم متعهدانه عمل کنمو ادامه بدم انشالله…

حالا میرسیم به موضوع اصلی امروز عذاب وجدان و بحث جذاب اعتماد به نفس و عزت نفس…

مثالهایی که استاد زدن همه برای اکثر ماها اتفاق افتاده و منم مستثنا نیستم. همیشه از بچگی بهم میگفتن به قرآن میخوای دست بزنی و صفحاتشو ورق بزنی باید وضو داشته باشیو اگه وضو نداشته باشی گناه کردی و خدا قهرش میگیره و این باور باعث شده بود من خیلی وقتا نرم سمت قرآن چون وضو نداشتمو حوصله وضو گرفتن هم نداشتم…

یا این باور خنده دار دیگه که میخوای وارد توالت بشی باید با پای چپ بری و با پای راست بیای بیرون و از این حرفا که من خیلی وقتا حواسم نبود و با پای برعکس میرفتم و تو همون عالم بچگی سریع میومدم بیرونو به خدا میگفتم ببخشید حواسم نبود لطفا نادیده بگیر و ببخشتم و بعد با پای مثلا درست میرفتم…

و خیلی مثالهای بیشتر که یک عمر باعث شدن احساساتمون جریحه دار بشه بخاطر باورهای پوچ و الکی که هیچ منطقی پشتش نبود و همین کار باعث شده بود من تو همون سن و سال کم از خدا بترسم چون اگه هر اشتباهی کنم قراره گناه نوشته بشه و اون دنیا تو جهنم بسوزم…

و اگه بخوام مثالی در مورد عزت نفس بزنم میتونم روزی رو عنوان کنم که منی که از نه سالگی نماز خوندنو شروع کردم و هرگز نماز من قضا نمیشد و تا صدای اذان میومد اولین نفری که سر سجاده بود من بودم و مثال و الگویی برای کل طایفه بودم یک دفعه تو سن بیست و چهار سالگی نماز و روزه و همه اعتقادات و باورهایی که یک عمر دیگران تو مغزم کرده بودن رو کنار گذاشتمو به خدا گفتم من میخوام تورو به صورت واقعی بشناسمو درکت کنمو بفهمم خدای من کیه و دیگه نمیخوام الکی و بی هدف خمو راست بشمو ندونم چی دارم میگمو اصلا چرا این کارو میکنم چرا روزه میگیرم و اینکه آیا عبادت و رسیدن به خدا همینه؟؟؟ اگه اینه چرا من احساس آرامش و خوشحالی ندارم با این کارا؟؟؟ چرا خدارو نمیفهمم؟؟؟چرا قلبم آروم نمیگیره؟؟؟

و اونجا بود که با اعتماد به نفس کامل تابو شکنی کردمو برخلاف حرفهای دیگران مسیر خودمو برای شناخت خدای خودم و ارتباط گرفتن باهاش و به آرامش رسیدن پیدا کردم. و خدارو هزاااااارااااان بار شکررررر میکنم که به من این جرات و شهامتو داد تا خودم به روش خودم بتونم درکش کنمو بشناسمش و به جرات میگم سپیده الان هزار برابر با ایمان تر و مومن تر از اون سپیده به ظاهر مومن و نمازخون از دید بقیه هستم…

و الان با شناخت بهتر خودم و خدای خودم فهمیدم که من ذره ای از نور خداوندم که قدرت رسیدن به تمام خواسته هامو چه در دسترس چه دور از دسترس رو دارم و تنها خودمم که زندگیمو خلق میکنم و تمااااااام اتفاقات زندگی ما بدون استثنااااا حاصل باورهای خودمونه…

پس هر چقدر من باورهای قوی تر و سالم تری داشته باشم قطعا میتونم احساس بهتری هم داشته باشم و وقتی احساس خوبی دارم در نتیجه اتفاقات خوب هم تو زندگیم میفته و این قانون بی نقص خداست که تا ابددددد ادامه داره و تغییری هم نمیکنه…

ممنونم از استاد عزیزم و مریم جان مهربون بخاطر این همه علم و آگاهی که در اختیار ما میذارین که قطعا خیر و برکتش هزاااااران برابر به زندگی خودتون برمیگرده و ممنون از تمام دوستان هم فرکانسم با کامنتهاب قشنگون…

الهی که همگی همیشه سلامت و موفق و در مسیر رشد و سعادت باشیم…

الهی امین

یا حق