روزشمارِ تحول زندگی من | فصل 1 - صفحه 56

با سلام

هشتمین برگ سفرنامه

دوستان من و همسرم یه مغازه نان داغ وکباب داغ داریم که من قبل از اینکه بخوام خیلی جدی فایلهای استاد رو دنبال کنم وازشون نت برداری کنم روزی چهار ساعت درمغازه به همسرم کمک میکردم ولی باوجود تلاش وزحمت بی وقفه ی همسرم وفعالیت خودم هیچ رشدی نداشتیم، تا اینکه من به صورت کاملاً اتفاقی بااستاد عباس منش آشنا شدم وفهمیدم که باورهای من ایراد داشتن ومثل یه سد جلوی ورود ثروت رو به زندگیم علیرغم اون همه وقت گذاشتن وانرژی صرف کردن، می‌گیرند، ناگفته نماند که دخل مغازه ی ما خوب بود ولی به قول استاد، سطل ما سوراخ داشت ونمی توانستیم پس اندازکنیم یا پیشرفت کنیم.

خلاصه بعداز پیگیری جدی آموزش‌ها وفایل های رایگان استاد، فهمیدم اولین کار این است که باورهای غلط را شناسایی کنم تا باشناخت ان باورها بتوانم سوراخ سطلم را ترمیم کنم ودنبال باورهای قدرتمند کننده باشم.

از مهرماه دیگه مغازه نرفتم وروی باورهایم کار کردم وبعداز سه ماه اول دی ماه، عضو سایت شدم.

حالا یه هدف برای خودم مشخص کردم واون هم پس انداز 50میلیون تومان هست تا پانزدهم فروردین 98،به امید وتوکل به خدا، از امروز میخوام قدم اول رو بردارم…

دیشب اصلا نخوابیدم، یه اشتیاق سوزانی برای رسیدن به اولین هدفی که بعداز آشنایی با گروه استاد عباس منش برای خودم مشخص کردم، دارم که وصف ناشدنیست….

از امروز روزی۴ساعت به مغازه میروم وبا باورهای درست شروع به حل مسائل کسب وکارمان میکنم ومطمئن هستم روز ١۶فروردین ٩٨ خبر میدهم که به لطف خدا به هدفم رسیده ام، از امروز هرروز خداراشکر میکنم که ۵٠میلیون در حسابم پول پس انداز دارم.

از من حرکت با باورها وفرکانسهای درست، از خدا برکت با فراوانی وبی حساب. ???

البته دوستان، من هنوز اول راهم وخیلی زیاد باید روی باورهام کار کنم، انقد ترمز مخفی هست که باید بشناسم، شب دراز است وقلندر بیدار???

با سلام

هفتمین برگ سفرنامه

یک ایده برای اهرم رنج ولذت به عنوان تغذیه روح وذهن با غذای سالم

دوستان ساده ترین وروشن ترین ایده، به نظر بنده این است که همیشه ودرهمه حال بادیدن، باشنیدن ، باحرف زدن، با توجه کردن، با فکر کردن، با به یادآوردن، با تجسم کردن هرچیز، هراتفاق وهرموضوعی، در لحظه از خود بپرسیم که حسم خوب میکنه یا نه؟! اگه جواب بله بود پس ادامه بدیم اگه جواب نه بودهمونجا متوقف کنیم اون عمل رو،وبا کمی درنگ وتامل، ببینیم که چه عملی را باید جایگزین آن عملی کنیم که داشت حسمان را بد می‌کرد؟

در واقع با انجام چه عملی ودر چه موضوعی، احساسمان خوب میشودومشغول انجام آن شویم وطبق قانون احساس خوب مساوی هست با اتفاقات خوب.

دوستای گلم، من اگه به یک رستوران فوق‌العاده برم که همه چیزش عالی باشه وبا دیدن مثلا سرآشپز، حسم بد بشه، لب به غذای اونجا نمیزنم، یعنی حتی درمورد تغذیه ی بدن وجسم هم، باز با احساسمون تصمیم میگیریم که اون غذارو وارد جسم کنیم یا خیر؟

یا اگر در یک مکان عالی، مشغول خوردن غذای به ظاهر بهداشتی وخوشمزه باشم وهمون حین از مهماندار اونجا عمل غیر بهداشتی ببینم که به بهداشتی بودن غذام، شک کنم وحسم به اون غذا بد بشه، دیگه به خوردن ادامه نمیدم وترجیح میدم جای دیگری از خجالت شکم دربیام????????

دقیقا به قول استاد عزیز، باید همون وسواسی روکه نسبت به غذای جسم داریم که نتیجش سیری و احساس قوت ونیروی جسمی هست واونجاهم از احساسات برای تصمیم گیری درمورد غذای مناسب یا نامناسب کمک میگیریم، باید نسبت به غذای ذهن وروح هم وسواس به خرج بدیم تا نتیجش ارسال فرکانس مناسب به جهان هستی باشه ودریافت اتفاقات مناسب وهم سنگ با اون فرکانسها، وبازهم اینجا با کمک قدرت احساس هست که متوجه میشیم اون غذا برای روح وذهنمون مناسب هست یا نه؟

استادجان وخانم شایسته جان وهمه ی دوستای هم فرکانسی عاشقتونم???