توانایی تمرکز بر نکات مثبت - صفحه 18

سلام آغازین

من یکی از میلیاردها انسانی هستم که تنها مدت کوتاهی در جهان خواهم زیست. یکی از میلیاردها میلیارد انسانی که نه تولدشان و نه مرگشان مهم بوده یا خواهد بود. یکی از میلیاردها میلیارد انسانی که نه نامش ونه زندگینامه اش در تاریخ ثبت می شود. من یک انسان معمولی هستم ،بسیار معمولی، نه از نبوغ خارق العاده ای برخوردارم و نه از ثروت مادی سرشاری. یکی از انسان های کوچکی هستم که تحت شرایط زمان و مکان ،دورانی را به تقلای بهتر زندگی کردن می گذرانند و در آرزوی تغییر این شرایط میمیرند.

انسان منفرد و کوچکی که به او تلقین شده است، جبر تاریخ و سیطره قدرتمندان نظام اجتماع را ساخته است و تنها کاری که او می تواند انجام دهد اینست که این جبر ظالمانه را شاهد باشد و برای نجات خود دست و پایی بزند و خلوت آرام و دنجی برای خود بسازد.

و به من یاد داده اند که باید خوب باشم وهمین کافیست. سالهاست در این تفکرم که این همه آدم خوب چرا نمی توانند یک دنیای خوب بسازند؟ و تقریبا همیشه به یک جواب می رسم و آن اینکه: “انسان خودش را بسیار کوچک می شمارد”

من شنیده ام که با یک گل بهار نمی آید اما پیامبران و قدیسان از یک سو و جلادان و ستمگران بزرگ از سوی دیگر همگی به تنهایی جمعیتهای کثیری را در بلندای تاریخ متحول کرده اند.

آرام آرام یاد گرفته ام که انسانهای مهم فقط آنهایی نیستند که صدا و صورتشان همه جا شنیده و دیده می شوند، بلکه شاید همه آنهایی هستند که باید این صورت ها و صداها را ببینند و بشنوند. اگر مترسکی در گندمزار بلند و استوار می گردد، این جایگاه را برای زیبایی و اهمیت خود بدست نیاورده است بلکه وظیفه اش جلب توجه پرندگان گرسنه ایست که به خوشه های شاد و ارزشمند گندم طمع کرده اند.

پیامبران و اندیشمندان نیک روزگار چون گیاهی سبز و بارور ، خوشه های اندیشه را در بستر اذهان جوامع پاشیده اند و آنان که زمینه رشد مساعد این اندیشه های ناب را داشتند، آن را چون بذری مستعد در جهان پراکنده اند.ظالمان و ستمگران همچون گیاه هرزه ای، بذر هرزگی و رذالت را در اذهان آماده پاشیده، ظلم و جنایت درو کرده اند.

عاقبت یاد گرفتم که من کوچک و بی اهمیت و ناقابل، آنقدر که می اندیشم ناتوان نیستم. بلکه فهمیدم ذهن من، قلب من، اراده ی من و رفتار و کردار و گفتار من اثری عمیق بر دل تاریخ و سرنوشت جهان خواهد گذاشت.

من یک ذره در انتقال انرژی هستم. کوچک اما لازم. تفاوت بزرگم با دیگر ذرات جهان انتخاب است. می توانم روح و جانم را چنان بسازم که تنها بذر نشاط و عشق و امید در آن بروید و تمام امواج مثبت جهان را تقویت کند و هرجا که هستم لبخند و صلح ببخشم. از سوی دیگر می توانم خود را چنان غرق حسرت و آز و خودسری کنم که جز بذر هرزگی و بطالت در من نروید و آتش خودخواهی وظلم و حسد بگسترانم.

بلاخره فهمیدم که انسان هرگز ناقابل و کوچک و بی اهمیت نبوده است. فقیر و برهنه و بی خانمان بودن دلیل حقارت نیست. هر انسانی فی النفسه مهم، ارزشمند و برای خلقت آفرینش ضروریست. هیچ موجودی در جهان بدون اراده ی خالق هستی بخش پدید نیامده و نخواهد آمد و از آنجاییکه او هر آنچه بخواهد می آفریند پس در آفرینش تک تک موجودات جهان خواستنی مستتر است. من هم چون شما از خواستنی های پروردگارم بوده ام و می توانم با پرورش بذر نیکی جهان را از انتشار تخم پلیدی نجات دهم و شرایط را آرام آرام چنان کنم که آتش هر ظلمی جز دامن ظالم در خرمن سبز هیچ مظلومی نپیچد. برای زدودن جهان از گیاهان هرز بجای پاشیدن سم های مسموم کافیست بستر رشد آنان نباشیم تا بی هیچ آسیبی دنیا را از زشتی پاک کنیم.

من ایمان دارم که اگر نه برای هیچکس برای خودم و خودم و خودم آنقدر یکتا و گرانبهایم که ارزش ساختن بهشت را داشته باشم.

اگر چشم براه دانشمند یا فیلسوف یا پیامبری هستید که وجود بهشت و دوزخ را به شما اثبات کند، من نشانی او را می دانم و می دانم که شما اگر اراده کنید او را خواهید یافت و این را هم می دانم که وجود دانشمندان و فیلسوفان و پیامبران برای سعادت تمام مردمان عصر ایشان کافی نبوده است بلکه آنچه انسان را در سراسر تاریخ به سعادت رسانده است، تعالیمی است که بکار بسته نه معلمانی که دیده است.