قدرت تحسین در برابر حسادت - صفحه 4

با سلام خدمت دوستان عزیزم

تقریبا 40 روزی هست که خودم رو متعهد به انجام تمرینات و دوره ها و فایل های رایگان کردم آنقدر متعهد که فقط در موقع غذا خوردن فقط دست از کار میکشیدم حتی خیلی اوقات هم همان موقع فایل گوش میدادم و کم کم نتایج بزرگتر شد طوری که در خونه رو میزدن و میگفتن محمد خونس.. منو صدا میکردن و من میرفتم بهم میگفتن محمد بیا اینم پولت انقدر نتایجم زیاد شده که واقعا نمیتونم همشو بنویسم خیلیی زیاده خیلی…. هر روز مینوشتمو مینویسم که چه باور هایی دارم چه چیزایی رو باید تغییر بدم و هر فایلی که گوش میدادم و باور هام رو شناسایی میکردم و تکرار برای تغییر… خیلی حس خوبیه خیلیی… الهامات انقدر واضح شده که موقعی که غذا میخورم هم حتی بهم میگن فلان چیزو بخور یا نخور.. انقدر واضح که یهویی بهم میگن برو فلان جا و من هم که قبلا بخاطر عمل نکردن به الهاماتم ضربه دیده بودم حتما باید بهش عمل میکردم و من میرفتم و بهم پیشنهاد های کاری از چندین نفر…بقول استاد الهاماتم واضح شده چون من واضح تر شدم.. توی خیابون که میرم احساس میکنم همه بهم دست میزنن و تشویق میکنن (مثل یه فیلمی که قبلا دیدم)..من خیلی وقته عضو سایتم و قبلا نظرات روهر روز میخوندم کمو بیش و انقد خودمو غرق مطالعه کرده بودم که پر بودم اصلا.. تقریبا همه ی کتابای معرفی شده ی استاد رو خونده بودم و انقد اطلاعات داشتم که وقتی استاد از یچیزی حرف میزد من اونو خونده بودمو و میدونستم و حدس میزدم که استاد میخوان چی بگن.. ولی نتیجه ای قبلا نگرفته بودم چون درک نمیکردم که دانایی مهم نیست بلکه باور مهمه .. انگار ماسک داشتم یک ماسک به شکل آدم خوبه ولی اون زیر کرم های باوره اشتباه داشتن منو میخوردن چون نمیخواستم خوده واقعیم رو بپذیرم و از بیرون لبخند بود از درون یک حس بد که چرا چیزی عوض نمیشه چرا نتایج نمیاد..مگه نمیگن سپاسگذاری جواب میده یا فلان کار…. ولی برا من جواب نمیداد..چون من دقیقا مثل هارد کامپیوتر بودم پر از اطلاعات ولی بدون هیچ تغییری در فرکانس ارسالی ام بدون حس سپاسگذاری…. به هیچ وجه دانش مهم نیست.. خلاصه همچین شخصیتی بودم خخخ و الان اون چیزی که باعث شد من این کامنت رو بعد از متعهد کردن به تغییر باورهام بذارم این بود که من یه باوره خیلی خیلیی قوی(پاشنه ی آشیل) در خودم پیدا کرده بودم به اسم حسادت.. و خیلی جدی نمیگرفتمش و مثل باور های دیگه بود…ولی کم کم حس بدش رو حس کردم که الان میفهمم که من چرا نمیتونستم از دوستان سایت تعریف و تمجید کنم؟؟مثل خانم شبخیز راد اکبری.. سید کاظم عزیزم.. مریم.. ستاره بنی نجاریان رضا عطار روشن و نسیم حقیقت و خلاصه همه ی دوستان .. وقتی کامنت هاشون رو(تو دوره های جهان بینی و روانشناسی ثروت ها و عزت نفس) میخوندم نمیتونستم تعریف کنم تقریبا دو روز بود که فهمیده بودم و داشتم روی خودم کار میکردم که استاد فایله راهکار برای حل مسایل رو گذاشتن و من هم رفتم راهکار ها رو میخوندم که توی راهکاره دوره ی عزت نفس(که اینم از الهامات بود) دیدم نوشته نقش حسادت ورزیدن در ورود ناخواسته ها به زندگی رفتم خوندم و دیدم که من عزت نفس ندارم وعدم احساس لیاقت دارم و مقایسه میکنم و چون ندارمش حسادت میکنم و چون اون توانایی رو ندارم قضاوت میکنم و عصبی میشدم و نمیدونستم که درحال ارسال فرکانس کمبودم و یه سری چیزا متوجه شدم ولی درک نکردم و بعد رفتم سراغ کامنتای بعدی و با خودم گفتم حتما حلش میکنم اگه بادقت و تمرکز بخونم

که الان یک لحظه میخکوب شدم.. دیدم استاد فایل گذاشته اونم به اسم قدرت تحسین در برابر حسادت… اصلا نمیدونم چطوری توضیح بدم این حسمو.. و نتونستم فایلو گوش بدم و گفتم اول باید احساسمو بنویسم و بعد فایلو گوش بدم و میخوام اولین قدم رو برای تحسین واقعی بردارم.. اونم اینه که خانواده ی صمیمی من… همه ی شما بی نطیرید.. شما فوق العاده اید من تبریک میگم همه موفقیت هاتونو از همسر گرفته تا… خونه… ماشین.. .. امیداورم که هر روز بهتر نتیجه بگیرید بهتر از دیروز باشید.. موفق تر ثروتمند تر.. شاد تر.. توحیدی تر.. با ایمان تر..امیدوارم هر روز نتیجه هاتون رو درسایت ببینم و تحسین کنم.. و خلاصه بهترین هارو براتون آرزومندم.. خداروشکر که اولین قدم رو برداشتم.. و منتظر تحسین های بیشتر از من باشید خخخخ