ترس و فرار از ناخواسته روی دیگر سکه عدم تمرکز بر ناخواسته!

با نام و یاد خداوند آفرینش
سلام و درود بر دوستان الهی عزیز
سوالی که دارم، با نگرشی از بالا و فاصله دور به همه قوانین توحیدی در ذهنم شکل گرفته. سوالم اینست، اگر ما باور داریم، روح قدرتمند الهی در وجودمون جاریست و قدرت آن بالاتر از هر قدرتی در جهان است و دوست داشته باشیم رشد کنیم و در کالبد فعلیمون تا حد امکان ابعاد بیشتری از روح الهی و کامل و قدرتمند درون رو کشف کنیم و بکار بگیریم و معتقدیم قدرت خداوند از قدرت هر چیزی در جهان بیشتر است و میتواند بر هر قدرت دیگری تسلط یابد و محیط شود و کنترلش کند، پس وقتی روح الهی در وجود ما جاریست، بنابراین ما هم قابلیت اینکه بر هر چیزی مسلط شویم رو به طور بالقوه داریم و به فعلیت درآوردنش، هدف اصلی خلقت ماست، پس نباید اساسا هیچ ناخواسته ای برای ما وجود داشته باشد چون هرچقدر هم دوست نداشتنی و ناخواسته باشد ما قدرت بزرگتری درونمون در مقابل آن و برای محیط شدن بر آن و عبور از آن چالش در خود خواهیم یافت که باعث رشد بیشتر ما خواهد شد. از این رو واژه ناخواسته را مائی که خودمان را در مسیر رشد قرار دادیم و میخواهیم هر روز قدرت های بیشتر در وجودمان بروز کند، باید از فرهنگ لغتمان حذف کنیم، نه اینکه بپذیریم ناخواسته ای وجود دارد که نباید روی آن تمرکز کرد! من میخواهم بگویم اصلا ناخواسته ای وجود ندارد و هر چالشی ایجاد میشود، اتفاقا کاملا خود خواسته است و چیزیست که ما خود را در مقابل آن ضعیف میدانیم و قدرت غلبه بر آن را در خود کشف نکرده ایم و عبور از آن میتواند جزو مراحل قوی تر شدن و رشد ما باشد و ما باید کلید عبور از آن چالش را بیابیم و وقتی کلیدش رابیابیم هرکجا با آن مواجه شویم دیگر قفل و چالش و مانع نخواهد بود بلکه در بسته ای خواهد بود که کلیدش را در گذشته در خود یافته ایم و میتوانیم به راحتی آن در را باز کنیم و از آن عبور کنیم!
اینکه فکر کنیم ناخواسته ای وجود دارد که نباید روی آن تمرکز کنیم، خود نوعی ترس از چیزی است که به شکل هیولایی به نام ناخواسته در ذهن ما شکل گرفته! و داستان آن مگر غیر از این است که برای عوامل و ناخواسته هایی بیرون از خود در زندگی قدرتی قایل شدیم و چون خودمان را ناتوان در به کنترل درآوردن قدرتش میپنداریم، میگوییم اصلا بهش فکر نکنیم که به ما نزدیک نشود، چون اگر نزدیکمان شود ما قادر نخواهیم بود در مقابل آن از خود مراقبت کنیم و کنترل زندگی ما را بدست خواهد گرفت؟ در همین توصیه عدم تمرکز روی ناخواسته، به صورت پنهانی تمرکز روی چیزهایی وجود دارد که ما خود را ضعیف و ناتوان از حفاظت از خود با ابزارهایی که خداوند در اختیارمان قرار میدهد، در مقابل و مواجهه با آنها میدانیم! و چون راه حل عبور از ترس، رفتن به دل ترس است، اتفاقا به خواست خدا همان چیزهایی که در ذهنمان به عنوان ناخواسته ای قدرتمند، برچسب گذاری میکنیم، وارد زندگیمان میشود که بجای فرار از آن، قدرت مواجهه با آن از طریق قدرت الهی درونی و ابزارهایی که در اختیار داریم، را در ما بیدار کند!
در واقع نظری که به تازگی به آن رسیدم این است که بجای اینکه در ذهنمان دو دسته برچسب داشته باشیم و بیاییم روی برخی وقایع، برچسب ناخواسته بزنیم و سعی کنیم به چیزی که آگاهانه بهش برچسب نخواستنی زدیم توجه و تمرکز نداشته باشیم، بیایم یه پله بالاتر و بگیم در مقابل قدرت الهی درونی من، اصلا ناخواسته ای وجود ندارد که بخواهم آن را دسته بندی و برچسب گذاری کنم و قدرت الهی من بر هر چیزی در این جهان غالب است و اگر احساس میکنم در مورد چیزی ناتوانم و قدرت مواجهه با آن شرایط را ندارم به دلیل این نیست که واقعا ناتوانم، به دلیل اینست که هنوز به فرکانس قدرت مواجهه با آن، در مدارهای روح کامل و قدرتمند الهی دسترسی ندارم.
و سوالم اینست که آیا از دیدگاه شما برچسب گذاری برخی شرایط تحت عنوان ناخواسته، خود قدرت قایل شدن برای آن شرایط به صورت ضمنی و توجه و تمرکز پنهانی روی آن و خود را ناتوان در مواجهه با آن شرایط دیدن، نیست و اتفاقا همین برچسب گذاری، دعوتنامه ورود همان شرایط به زندگی ما نخواهد بود که به ما ثابت کند دو انتخاب در برابر این شرایط داریم؟ اینکه بپذیریم ناخواسته هستند و قدرت دارند و قدرتشان بیش از قدرت ماست و مغلوب آنها شویم و اجازه دهیم سرنوشتمان را به دست بگیرند و یا اینکه با علم به اینکه قدرت الهی جاری در وجود ما میتواند بر هر قدرت دیگری محیط و مسلط شود و شرایط را تغییر دهد و از آن به راحتی عبور کند، قدرت عبور از آن شرایط را در خود بیدار کنیم؟
در حالت اول و پذیرش مغلوبیت، ما ضعیف تر میشویم و در حالت دوم که شرایط را مغلوب قدرت خود میکنیم، ما قدرت جدیدی درخود یافته ایم و قوی تر شده ایم و رشد کرده ایم!
و کیست گه در مسیر رشد باشد و از قویتر شدن و رشد بیشتر هراسان و گریزان؟
پس آیا چیزهایی که در ذهن به عنوان ناخواسته برچسب گذاری میکنیم هم به نوعی خواسته های ما نیستند برای یافتن قدرتی در خود برای غلبه و تسلط بر آن ها به جای فرار از آنها؟ و ما برای اینکه وقایع پیرامون ما گزینشی و به انتخاب ما باشد، باید تنها یک برچسب در ذهن داشته باشیم و آن هم برچسب خواسته ها. در این صورت چالشهای رسیدن به خواسته ها را پیرامونمان خواهیم داشت و در مسیر رسیدن به خواسته هایمان قدرتمندتررخواهیم شد. و به نظرم اصلا نباید در ذهن، برچسبی به نام ناخواسته ایجاد کنیم تا بعدش بیایم تلاش کنیم که روی اونها تمرکز نکنیم، که این تلاش برای عدن تمرکز، خودش به نوعی تمرکز هست!
نظرتون چیه؟

در پناه الطاف خداوند باشید🌸🌸🌸