باورهای توحیدی و ثروت ساز علی(ع) در نامه 31 - صفحه 21 (به ترتیب امتیاز)

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام خدمت اساتید گرانقدرم و خانواده ی بهشتی ام

در ادامه باورهای توحیدی ثروت ساز :

در صورت ارتکاب گناه و اشتباه،در توبه همیشه بازه..و خداوند در کیفر من شتاب نمیکنه..و وقتی که توبه کنم بر من عیب نمیگیره و منو ملامت نمیکنه..

خداوند جایگاه انسانی منو میدونه..

خداوند میدونه من انسانم و خطا و اشتباه جزئی از منه..

ولی خداوند با همه وجود منو دوست داره و به درگاهش پذیدفته..

خداوند با همه ی اشتباهاتم منو پذیرفته..

برای چی پذیرفته؟

برای اینکه همه ی نعمت ها و ثروت هاش رو به من عطا بکند..

روحی که در منه همون خداست قسمتی از خداست جزیی از خداست..

منو خدا یکی هستیم..

واحد هستیم..

از یک جنس و از یک انرژی هستیم..

از یک جنس عشق و دوست داشتن هستیم..

من از قدرت ها و توانایی ها و نیروهای الهی در وجودم دارم..

هربار و هرچقدر که منِ انسان توبه کنم،خداوند بازهم توبه پذیره ..چون میدونه من کی هستم..

چه مکانیزمی دارم..میدونه من ذهن دارم..نجوا سراغم میاد..میدونه لازمه پیشرفت و موفقیت،اشتباه کردن و درس گرفتن هست..

خداوند گناهان منو تبدیل به حسنه میکنه و سابقه ی منو درست میکنه..

هروقت و در هرکجا و با هرزبان و با هر دین و مسلکی که هستم،میتونم توبه کنم و توبه ی منو میپذیره..

اگر اشتباهی کردم گناهی کردم خداوند منو میبخشه بدون هیچ شرط سنگینی..

خداوند منو به رحمت خودش امیدوار کرده..

هروقت از گناه برگردم از اشتباه برگردم،نعمت ها ثروت ها خوبی ها فرصت ها و رحمتش رو شامل حالم میکنه..

این خداست..

این ربّه..

این فرمانرواست..

خداوند به من اجازه میده تجربه کنم..

اجازه میده خطا کنم..

اجازه میده راه رو پیدا کنم..

اجازه میده که به شهود برسم..

و گرنه با اولین اشتباه هیچ انسانی باقی نمی موند..

وقتی از اشتباه بر میگردم خداوند خیلی خیلی منو دوست داره..خیلی خیلی برام ارزش قائله..

خداوند هرگناه منو 1 و هر خوبی منو 10 تا به حساب آورده و راه بازگشت و توبه رو بروی من باز کرده..

هرکار درستم میتونه راحت گناه و خطای منو بپوشونه..

نیکی بدیهارو از بین میبره..

هربار که تصمیم میگیرم توبه کنم،خداوند کارنامه ی گذشته ی منو پاک میکنه و توبه منو پذیرفته..

با مرور بیشتر هرخطا و گناه،گناه و خطای بیشتری انجام میشه و این باعث میشه از خدا دور بشم..

ذات بشر اینجوریه کلی خداوند رحمانه..خداوند بزرگه..خداوند رزاقه..خداوند پوشاننده ی عیب ها ست..خداوند آمرزنده و بخشنده است..

خداوند اول منو پاک میکنه بعد بهم از نعمت هاش میده..

هروقت خدارو بخوانم ندای منو میشنوه..

راز و نیاز منو میشنوه و میدونه..

خداوند درمشکلات منو یاری میرسونه..

یا خدا که دردل کنم خودش غم هام رو پاک میکنه و بهم آرامش میده..

با حرف زدن با خداونده که آرامش میگیرم..پاک میشم..

خداوند همیشه پیشمه هرکجا که باهاش حرف میزنم صدامو میشنوه..

با خودمه..جزئی از خودشم..

من از خدا جدا نیستم..ازش جدا نبودم..

من هیچ وقت از خدا جدا نبودم..

من لیاقت و ارزش و جایگاه این رو دارم که هی از خدا بیشتر و بیشتر بخوام..

من چیزهایی میخوام که هیچ کسی نمیتونه بهم بده..مثل سلامتی..عمر بیشتر..گشایش در روزی..

چقدر بخوام؟

بیشتر و بیشتر بخوام..

زیاده خواهی از خدا جواب میده…

قانع بودن در برابر خدا اصلا چیز خوبی نیست..

قناعت در پیشگاه خدا اصلا کار درستی نیست..

این شرکه..این توهین به صفات و قدرت خداوند توهین به خودم و ارزش مندی منه..

من هرچقدر از خدا بیشتر نعمت بخوام خدا بیشتر بهم نعمت میده..

خدا انقدر بهم نعمت و ثروت بده که در پیشگاه تو گریه کنان از سپاسگزاری سجده کنم..

چه چیزهایی رو از خدا بخوام؟

چیزهایی که کسی نمیتونه به من بدهد..

مثل سلامتی..طول عمر بیشتر..گشایش در روزی بیشتر..نعمت بیشتر..ثروت بیشتر..بیشتر و بیشتر..

خداوند کلیدهای گنجینه های خودش رو در دست من قرار داده که به من اجازه درخواست کردن و دعا کردن داده و هروقت اراده کنم میتونم با دعا درهای نعمت خداوند رو باز کنم و باران رحمت الهی بر من ببیارد..

نحوه ی دعا کردن اینجوری که:

یا ربّ من فلان چیزو میخوام..کمکم کن که بتونم اونو بدست بیارم و نتیجه ای که ازش میخوام آزادی شادی و احساس ِ خوبه..

کمکم کن که مهیا و آماده بشم برای دریافتش و هر چیزی که لازم هست (نشانه ها باورها)رو به من هدایت و اگاه کن..

من هم آمادگی ام رو اعلام میکنم..من هم پذیرا میشم ..من هم اجازه میدم که منو هدایت کنی و از مسیری که بلدی اونو وارد زندگیم کن..

تو نسبت به بنده ات غفور و رحیم هستی..

این دعا یعنی امیدواری 100٪که من به درخواستم و نیازم میرسم و خدا هم طبق وعده حق و قوانین و وطیفه اش،پاسخ 100٪ میده..

پس من با لذت بردن و با توجه به زیبایی ها با توجه به نعمت ها و تمرکز بر اونها،باند ورود خواسته رو باز میکنم و اجازه ورود نعمت رو میدم..

این دعا یعنی خواسته من وجود داره و من در حد و اندازه و لیاقت و ارزشِ داشتنِش رو دارم ولی نمیدونم چطور و از کجا بهش میرسم..پس من از خداوند درخواست میکنم که خودش منو هدایت کنه و از مسیری که بلده خواسته ام رو بدهد که برای من آسانی و راحتی بهمراه داشته باشه..

آسانی و راحتی یعنی تسلیم بودن در برابر خدا و پذیرشِ خواسته و هدایتش..

با چه مکانیزمی؟

با باورهای درست و قدرتمند و توحیدی..مثل:

خداوند راه رو بلده..

خداوند به درخواست من پاسخ میده..

خداوند حتی بیشتر از اونو بهم میده..

خداوند از طریق دستانش نعمت هارو وارد زندگیم میکنه..

خداوند کارهای مربوط به خواسته ام رو انجام میده..

در مسیر خواسته هر اتفاقی بیوفته بنفع منه..

حتی اگر زمان بخوره به این معناست که میخواد بهتر و بیشترش به من داده بشه..

یعنی هرباوری که امیدواری بیشتری در من نسبت به خواسته ام بدهد..

خداوند نسبت به تمام شرایطِ دریافت خواسته ام آگاهه..

پس خدا خوب میدونه داره چیکار کنه و چکاری بکنه تا من به خواسته ام برسم..

خداوند همون جایی هست همون کسی هست همون چیزی هست که خواسته ام هست..

فاصله ی من و خواسته ام به اندازه ایمان و امید و انگیزه من به خواسته ام هست..

هرچقدر ایمان و امید بیشتری داشته باشم،فاصله ی کمتری بین من و خواسته ام ایجاد میشه..

درک این خیلی مهم هست برای ایمان و امید بیشتر که یک فاصله ی فرکانسی بین من و خواسته ام هست(یعنی هیچ کسی در عالم نمیتونه منو از خواسته ام دور کنه)..

من هستم که با فرکانسم(میزان باورِ ایمان امید احساس خوب و انگیزه)فاصله رو کم یا زیاد میکنه..

چون جهان یک جهات فرکانسی ارتعاشی و مداری هست..

کلید گنج های الهی در دست من است..

همونجور که خداوند اجازه داده دعا کنم درخواست کنم..

من در مورد چیزهایی که میخوام صحبت میکنم مثل سلامتی عمر بیشتر ثروت بیشتر رزق و روزی بیشتر..

خداوند گفته : فقط در مورد این چیزها با من صحبت کن نه در مورد چیزهایی که نمیخوای..

چه چیزی رو میخوای؟

درباره همونا با منِ خدا صحبت کن..

خداوند گفته: بنده ی خوب بنده ای هست که صبح تا شب از من درخواست کنه..چه کوچک چه بزرگ..

هرچی که میخوای رو از خدا درخواست کن..

هرچقدر که بخواهم بهم میده..

خداوند به اندازه ی باور من بهم میده..

چقدر فراوانی ثروت رو باور وارم؟

چقدر شفا و درمان پذیری رو باور دارم؟

چقدر خودم رو باور دارم؟

چقدر خداوند رو در اجابت کردن باور دارم؟

چقدر خداوند رو در شنیدن درخواست هام باور دارم؟

چقدر آمرزیده شدن خودم رو در پیشگاه خداوند باور دارم؟

چقدر خدا و قدرتش رو باور دارم؟

بخشش خداوند عطاکنندگی خداوند به اندازه ی باور منه ..به اندازه ی نیت منه..

همونقدر که خدارو باور دارم همونقدر به من میده نه بیشتر..

این قانون رحمت الهی هست..

چقدر خدارو مسبب الاسباب یعنی در برآورده کردن نیاز ها و خواسته ها میدونم؟

چقدر ایمان دارم که خداوند از جایی که به فکرم نمیرسه به من میرسونه؟

دقیقا به همون اندازه میرسونه نه بیشتر..

وقتی درخواست میکنم، باور کنم که خداوند قدرت اجابت کردنش رو داره..

کلید گنج های آسمان و زمین در دستان خداست و با دعا و درخواست اجازه داده که من در رحمت در نعمتش رو بروی خودم باز کنم و از باران رحمت و نعمت ش بهره مند بشم..

حالا چقدر ظرفم جا داره که از این همه نعمت و ثروت ببرم؟

همون قدر که باورهای درست دارم..

اگر باور دارم که نعمت هست ولی این باور دارم که من لیاقت ندارم یعنی ظرفم سوراخه!

اگر باور دارم که ثروت هست ولی خدا به من نمیده یا راضی نیست ازمن یعنی یک سوراخ دیگه در ظرفم هست!

اگر باور دارم که پول کمه یعنی دهنه ی ظرفم تنگه!

اکر باور دارم که پول و نعمت از من گرفته میشه یعنی طرفم کوچیکه!

اگر باور دارم که لیاقت دارم ولی نمیتونم ثروت ها و نعمت هارو ببینم و دریافت کنم یعنی ظرفم بزرگ ولی صاف و تخته!

اگر باور دارم که بقیه میتونن و قدرت دارند که منو از نعمت و ثروتی دور کنن یعنی ارزش و لیاقت و شایستگی رو ندارم و یعنی شرک..

اگر باور دارم نعمت ها کمن ثروت ها کمن فرصت ها کمن یعنی ظرف من کوچیکِ کوچیکهِ کوچیکه..

اگر باور دارم من نمیتونم بخاطر فلان چیز فلان کس فلان موضوع،نعمت و ثروت رو دریافت کنم یعنی ظرفم کوچیکه..

اگر باور دارم نعمت فقط از یک مسیر میاد و محدوده..رزق و روزی ام رو آدم ها میدن یعنی اصلا ظرفی دستم نیست..

اگر باور دارم که شرایط برای دریافت نعمت و ثروت داره سختر میشه

ادامه دارد..