هر روز بهتر از دیروز - صفحه 17

با سلام خدمت همه دوستان

الان داشتم در مورد موضوعی فکر می کردم .در مورد عشق یا وابستگی . راستی از کجا باید بفهمیم عاشق انسانی هستیم یا وابسته . عاشق همسرمون هستیم یا وابسته . عاشق فرزندمون هستیم یا وابسته .

شاید به بحث “هر روز بهتر از دیروز ” ربط داشته باشد ؛ شایدم نه , ولی من اینجا مطرحش می کنم , چون استاد گفته اگر فعال نباشین از سایت میندازمتون بیرون پس بگذار ما هم مشق شبمون را از ذهنمون بیاریم روی سایت .

من یادمه اون موقعها که مدرسه می رفتیم و شعر های عارفهایی مثل سعدی و حافظ و مولانا رو می خوندیم وقتی بحث عاشقی پیش میومد همیشه بحث بود که اینها عاشق جنس مخالف بودند یا خدا . و بعضی ها می گفتند بابا اینها عاشق جنس مخالف بودند ولی الکی میگفتند منظورشون خداست . بعد یاد حرفهای استاد افتادم که توی یکی از دوره ها میگفت که بیشتر کسانی که میگند عاشقند , در واقع وابسته اند . از اونجا که چند مدتیه با همسرم مشکل پیدا کردیم. این موضوع برام مهم شده . که آیا من بهش واقعا علاقه دارم و عاشقشم یا نه وابسته شم .وقتی استاد میگه من وقتی فرزندم فوت کرد ظرف یک هفته خودم را جم و جور کردم و وقتی که میگه اگر عشقم بره حداکثر یکهفته با خودم درگیر میشم ولی بعدش می پذیرم . پیش خودم گفتم این چطوری میشه . چطور ایشون با عشقش (اگر ترکش کنه )میتونه بعد از یک هفته با خودش کنار بیاد و به زندگیش ادامه بده ولی ما نمی تونیم تازه اگر ماله ما وابستگی باشه که بدتره . یک مقدار که فکر کردم اینطوری بهم گفته شد یا به این نتیجه رسیدم که وقتی عاشق خدا باشی ؛ چون بقیه عشقهایی هستند که از طرف اون اومدند و یا بعبارتی دستان خدا در ارتباط عاشقانه با تو هستند پس وقتی میروند در واقع تو اصل را از دست ندادی بلکه ارتباط یک دست را از دست دادی که مطمعنا این ارتباط از جای دیگر و از طریق دیگر ایجاد میشود در واقع نکته مهم مسئله این است که باید عاشق خدا باشی به مفهوم واقعی و توحیدی و عشق به بقیه در واقع کانال ارتباطی تو در زمینه عشق به خداست . من فکر کنم اگر کسی بتونه به این عشق برسه دیگر قطع این ارتباطها با زن و فرزند و….هیچ خللی در آدم نمی تونه ایجاد کنه . فقط برای یک مدت کوتاهی نیاز به قطع وابستگیه می مونه . ولی چون بیشتر ما این نوع ارتباطها را عاشقی میدونیم که به مرور تبدیل به وابستگی شده و چون از طرفی هم نگاه توحیدی مان ضعیفه بنابر این تا تویه یک همچین چالشی بیفتیم دست و پامون رو گم می کنیم و فکر می کنیم که همه چیمون را داریم از دست می دیم . که این چیز میتونه فرزند باشه میتونه همسر باشه میتونه پدر و مادر و یا…. باشه . تازه اینجاست که معلوم میشه چرا اولین اصل دین توحیده . من فکر میکنم که اگر این توحید برای آدم جابیفته دیگه همه چی حله . شما چی فکر میکنید؟