هر روز بهتر از دیروز - صفحه 66

سلام به همگی

از گزینه «نشانه من» استفاده کردم که کمنتم را در کجا بگذارم،به اینجا هدایت شدم.

این اولین کمنتم در سایت است. چُرت این را میزدم که درباره چه چیزی نوشته کنم که یک دفعه ای یاد آخر سال افتادم و یکی از تغییرات مثبت و تاثیر گذاری که در سال گذشته داشتم.

مه از زمستان سال 98 با استاد آشنا شدم ولی نظر به تکامل یا تنبلی یا هر چیز دیگری،به طور جدی روی آموزه ها کار نمی کردم یا گهگاهی کوتاه مدت کار می کردم.

به خاطر تضادهای شدید،پارسال در نوروز هدفم را پایبندی به آموزه های استاد گذاشتم و گفتم مه امسال باید استمرار داشته باشم و تغییراتی بیاورم.

مه در خانواده مذهبی و مردسالار کلان شده ام و یکی از سخت‌ترین باورها برایم باور « من تنها خالق شرایط و زندگی خود هستم و هیچ کس ( به خصوص پدرم و مردهای خانواده) تاثیری بر زندگی من ندارند» بود/است.

پدر و برادرهایم در ذهن من از خدا هم قدرتمندتر بودند و نظر به تربیت و تجربه هایم آنها مانع اصلی برای رسیدن من به خواسته هایم ( که از بسیاری جهات دقیقا مخالف دیدگاه آنهاست) بودند…

من تا جایی توانستم به هدفم که پایبندی به آموزه ها و شنیدن و نوشتن فایل ها بود،برسم.

تغییرات خوبی در زندگی ام آمد به خصوص که درامد پیدا کردم و از لحاظ درونی و ذهنی بسیار قوی تر شدم.

در ارزیابی آخر سال متوجه یک چیزی شدم؛ متوجه شدم که قدرت مردهای خانواده در ذهنم کم رنگ تر شده.

وقتی کل سال را مرور کردم بیشتر مطمئن شدم. من در شش ماه آخر سال قسمی تغییر کردم که گپ ها و جواب هایی را به پدر و برادرها می دادم که هیچ وقت فکرش را نمی کردم بتوانم بدهم .

هیچگاه فکر نمی کردم که مثلا وقتی از من انتقاد می کنند پیش شان از خودم دفاع کنم.

یا این که از آنها درخواست کنم کاری برایم بکنند یا که از آنها تشکر کنم وقتی کاری برایم می کنند.

کلا جرئت سَیل کردن طرف شان را نداشتم چه برسد به کارهای دگه.

به هر روی در بسیار جاهای ذهنیتم درباره «قدرت مردانه» تغییر کرد پارسال. من حالی راحت تر هستم و از همه مهم تر وقتی که درباره خواسته هایم فکر می کنم دگه آنها را مانع نمی دانم یا که کمتر میدانم.

_ وقتی درباره این تغییر خوشایند فکر کردم،دلیلش به غیر از فایلهای استاد به خاطر نوشته های مردهای سایت بوده .

در ذهن مه مردها بسیار بی نقص و ابر انسان جا داده شده بودند اما وقتی در عقل کل و نوشته های فایل های دانلودی می خواندم، مردهایی را دیدم که «می ترسند»،مثل خودم «احساساتی می شوند»،نگران و به تشویش «عوامل بیرونی» هستند و…

وقتی نوشته ها را می خواندم وقتی خوشم می آمد نامش را سیل می کردم. اَوَّلا زیاد تعجب می کردم و می گفتم:« این خو مرد است ولی مثل مه فکر می کنه. این دقیقا احساس مره داره و…» ولی حالی عادی‌تر شده…

_به خاطری که مردها برایم «غیرقابل نفوذ و قدرتمند» بودند از آنها بدم میامد و نفرت داشتم. اما حالی که دیدگاهم کمی خوبتر شده، کم کم متوجه خوبی ها و نکات مثبت شان می شوم. کم کم آنها در ذهنم «انسان عادی» شده راهی هستند.

-به خاطر این تغییر دیدگاه که باعث شده مه به اجرا کردن خواسته ها و تصمیماتم فکر کنم،خودم را مسئول زندگی و شرایط ( تا جایی) بدانم،احساس خوبی درباره اطرافیانم ( که بیشتر مرد هستن) داشته باشم و احساس آرامش بیشتری پیدا کنم،سپاس گزار مردهای سایت هستم. سپاس گزارم که خودتان بودید و احساسات براستی تان را بیان کردید. سپاس گزارم که «مهربان» بودید،ترس هایتان را گفتید،«عادی» بودید نه ابرانسان…

بسیار بسیار تشکر که باعث شدید یکی از سخت‌ترین محدودیت های ذهنی ام ضعیف شود.

سپاس گزارم