آیا من خوش‌شانس هستم؟ - صفحه 54

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

سلام

فایل 22 سفرنامه.

همین چند روز پیش بود که در عین نامیدی کامنت گذاشتم که تا نتیجه ندیدم دیگه هیچی نمیگم!

و استاد من واقعا دارم نتیجه میبینم!

تو همین چند روز خیلی خیلی اتفاقات و نشانه های فوق العاده ای رو تجربه کردم!

از همون فرداش که اون تعهد رو دادم شروع شد!!

نمیدونم چه نیروی عظیمی توی نیت کردن و تصمیم گرفتن وجود داره. هرچیزی که هست خیلی عجیبه.

هرچند که من عملی هم باز شروع کردم به کار کردن.

در هر حال خواستم اطلاع بدم که فقط طی چند روز من نتایج بزرگ و لذت بخشی از لحاظ مالی و روابط و تجربه ی حال فوق العاده، گرفتم!

هر چند که اینا قطعا نتیجه ی کار کردن های قبلم و فرکانس های از پیش فرستاده شدمه اما فقط با اون قصد جدیه و تمرکز لیزری رو احساس خوب و کار کردن مداوم رو باورهام و شکرگزاری روزانه، تونستم کلی نشونه ی عالی از اتفاقات بزرگ رو دریافت کنم. مثل همون تیکه های کوچیکی که هاو تو ماز قبل از رسیدن به ایستگاه پنیر بزرگ پیدا میکرد. (کتاب چه کسی پنیر مرا برداشت)

نمیدونید چقدر این چند روزه با سیل اتفاقات و آدم های خوب مواجه شدم. با سیلِ شدن ها، دریافت بهترین حس ها از آدم ها، دریافت پول، گرفتن حس آزادی و رهایی زیاد!

من نشونه ی بزرگ و خفنی دیدم از کار کردن رو باور آزادی و تابع شرایط و تحت سلطه ی افراد دیگه نبودن! دیدم و فهمیدم که کار کردن ها داره جواب میده!!

من تو اون کامنتم گفتم که خودم از قانون حرف میزنم اما بهش نرسیدم. در صورتی که من اون روز فقط یک قدم باهاش فاصله داشتم!! اگر بخوام دقیق تر بگم، یک قدم با نشونه های نزدیک شدن به خواسته م فاصله داشتم و الان این جایی که هستم کلی تیکه های پنیر کوچیک پیدا کردم که نوید یک ایستکاه پنیر بزرگ رو بهم میده. نوید اینکه تو داری خیلی از باورهاتو تغییر میدی و بیا اینام نشونه هاش. اینام یه سری ((شدن)) تقدیم تو!

من اونموقع و اون روز ناامید شده بودم اما چون فرکانس های قوی ای از پیش فرستاده بودم و چون نزاشتم ناامیدی منو متوقف کنه و بیشتر باعث بلند شدنم شد، پس دور نشدم و خیلی سریع نتایج رو دیدم!

چیزی که اتفاق افتاد این بود:

1. من به نظر خودم داشتم تو یک مسیر خوب در مسیر خواسته م حرکت میکردم،

2. به سنگ و مانع برخورد کردم،

3. باز هم ادامه دادم،

4. مانع بزرگ تر شد و نشانه هایی دریافت کردم که نسبت به ادامه حسم رو بد کرد. نشونه هایی مثل اینکه من دارم در مسیر رسیدن به خواسته م دچار حس ذلت میشم. و طبق باور احساس لیاقت، من باید با نهایت عزت به خواسته م برسم پس شاید زیادی رو این خواسته بند کردم و بهش چسبیدم. هر چیزی که هست این مسیر درست نیست،

5. بیخیالش شدم و این نرسیدن بهش خیلی حس ناامیدی و ناراحتی بهم داد،

6. از فرداش تصمیم گرفتم اون خواسته رو رها کنم و سعی کنم با چیزی که خدا داره وارد زندگیم میکنه ارتباط برقرار کنم و به زور نخوام ازش فرار کنم.

به نوعی تسلیم شدم،

7. از موقعی که تسلیم شدم حالم خوب شد. تونستم نکات مثبت اتفاقاتی که داره پیش میاد و قبلا خودم رو قربانیش میدونستم ببینم. دیدم واقعا خیلی ام عالیه و کلی از خواسته هام رو توش داره! دیدم نکنه چون از چند ماه پیش همش داشتم فرکانس خوب میفرستادم، اینم واقعا یک خیر بزرگی برام باشه که من به زور و همراه با کلی حس نیازمندی و بدبختی داشتم ازش فرار میکردم؟

من تسلیم شدم اما خودمو نباختم. نَنشستم خودمو در ناراحتی دفن کنم. تسلیم شدم و جدی تر تصمیم گرفتم حال خودمو خوب نگه دارم و بیشتر از قبل فرکانس های قوی بفرستم.

من اعتماد کردم. یک کلام.

برای بار دوم بود که فهمیدم اگر با زور و تلاش زیادی میخوام یک چیزی رو برای خودم محقق کنم، هر کاری کنم نمیشه.

و این بار هم نشد. بار اول تو جایگاهی که بودم خیلی ام اذیت شدم اما قانون کاری به حال من نداره. سرکارم، با چنگ و دندون میخواستم یک پوزیشنی که فکر میکردم بیشتر به من میخوره و بیشتر مناسبمه رو بدست بیارم اما نتونستم. چون واقعا اگه تو مدارش بودم، اگه به احساس لیاقت در موردش رسیده بودم، اگه خودم خودمو باور کرده بودم به راحتی بهش میرسیدم و حالا اکه با جنگ و دعوا میخوام بهش برسم یعنی یک جای کار ایراد داره. چون اگر از قبل تو ذهن خودم با اون پوزیشن هماهنگ شده بودم در کمال راحتی و خیلی عادی بهش میرسیدم. نه اینجوری!!

این دفعه هم همینطور. دیدیم خیلی دارم تلاش زیادی و اضافی میکنم و ممکنه این وسط ها ارزشم هم له بشه و پایین اورده بشه. این شد که فهمیدم من هنوز تو مدار این خواسته نیستم و فقط باید بپذیرم و بعدش شروع کنم به رسوندن خودم بهش. اونم فقط از راه ذهنی.

نه تلاش فیزیکی و بیرونی و کشتن خودم. اینجوری اتفاقا هیچ وقت بهش نمیرسم تا وقتی که باورهام و احساس لیاقتم مشکل داره.

من تجربه کردم که اون جایی که خسته میشی و ناامید. همون نقطه دقیقا انرژی فوق العاده زیادی رو درون خودش داره که به شدت میتونه محرک قوی ای برای دوباره بلند شدن و خیلی ام قوی تر بلند شدن، بهت بده.

من هنوز خیلی راه دارم تا این خواسته هایی که برام محقق شده رو دائمی در زندگیم نگه دارم و دائمی تو این مدار باشم.

اما خیلی خیلی چیزا در مسیر رسیدن به اون خواسته یاد گرفتم و الان حسم واقعا خوبه.

حسم به اتفاقی که داره رقم میخوره و قبلا به شدت به شدت ازش فراری بودم و نسبت بهش حس بدی داشتم، عالیه!

واقعا اوکی ام و خیلی خدا توی این حسم کمکم کرد.

و همین حس خوب و کمک خدا، برای من یک قطب نماست.

مثل همون حس بد که بهم گفت نوشین دیگه تو این مسیر ادامه نده. بیخیالش شو.

من الان اون خواسته رو کامل گذاشتم کنار و حسم هم عالیه.

حالا اون خواسته شاید اصلا به نفعم هم نبود. چون این پتانسیل رو داره که کلی سختی مضاعف و نادرست هم بهم بده.

در هر صورت من ایندفعه دیگه عمیقا بهم ثابت شد که مسیر رسیدن به هیچ خواسته ای با چنگ و دندون و اذیت نیست و تو باید اول ذهنی در مدارش قرار گرفته باشی.

من دیدم مثه اینکه هنوز قرار نگرفتم و خدا رم شکر کردم.

چون همون برنامه ای که اون برام داره شاید بهترم باشه و بهترم نباشه فرکانسمو عوض میکنم تا بهترشو تجربه کنم.

واقعا هیچی شانسی نیست و همش همین فرکانس هاییه که خودمون فرستادیم و داریم میفرستیم..

برا همینه که میگم اگه اتفاق پیش رو خوب هم نبود، خودم فرکانسمو عوض میکنم تا خوب بشه.

که خیلی سختم هستا. اما بهم ثابت شد که راهش فقط همینه.