آیا من خوش‌شانس هستم؟ - صفحه 56 (به ترتیب امتیاز)

سپاسگذار خداوندگار جهان هستم که روز بیست و دوم از این سفرنامه را در اختیار من قرار داده.

سلام خدمت خانواده صمیمی عباسمنش.

موضوع شانس نیست…. حداقل آنچه من درمورد شانس میدانستم با نتایجی که استاد گرقتن و زندگی که ساختن بکلی و از ریشه دچار تغییر و تحول شده و چقدر این دیدگاه جدید را دوست دارم و عاشقش هستم.

این دیدگاه که در دنیا هیچ چیز شانسی نیست. و آنچه بعنوان شانس میشناسم به فایده و سود تو خواهد بود، اگر باور کنی قانون را.

خیلی از انسان ها گمان میبرند که افرادی خیلی شانس دارند که به دست آورد بزرگی میرسند. اما جهان همواره مملو از این موقعیت ها بوده و هست و خواهد بود.

جهان به دنبال افرادی میگردد. همواره…. در هر لحظه، در هر شرایطی و در هر موقعیت و مکانی.

تو اگر به درجه ای رسیده باشی که مناسب” دریافت” یک ” موهبت” باشی… جهان ان را به تو عرضه میکند.

گمان مبر دوست من که واقعیت جهان این است که میبینی…. میتوانستی واقعیت دیگر و انسان های دیگر و شرایطی دیگر را تجربه کنی.. اما بخاطر آدم هایی که زندگی کرده اند و با باور هایشان جهان های مختلفی ساختند…جهان اکنون اینگونه است.

جهان بر طبق فرکانس و افکار و باورهایت تو را در مسیر دریافت یک “موهبت” هدایت و راهنمایی میکند. فقط کافی است با جهان هماهنگ باشی. این یک قانون است و قوانین خداوند بدون تغییر هستند و خواهند بود.

این زیبایی است که میتوان برای تماشای آن ساعت ها اشک ریخت.

متشکرم از آنی که ایمان را آموزش داد.

متشکرم از آنی که دریا برایش شکافته شد.

متشکرم از آنی که نوزادی را در گهواره بر روی آب رها ساخت.

متشکرم از آنی که کتاب آسمانی برایمان آورد.

متشکرم از آنی که برق را اختراع کرد

متشکرم از آنی که تلفن را برایمان آورد.

متشکرم از آنی که E=mc2 را ثابت کرد.

متشکرم از آنی که موسیقی نواخت.

متشکرم از آنی که قوانین کیهانی را به ما آموخت.

آری، “جهان” به دنبال این افراد بود تا خود را بوسیله آنها گسترش دهد.

گمان مبر که واقعیت جهان همین هست…حتی برای یک لحظه.

اگر جهان را شکوفا تر از این نمیبینی فقط بخاطر آن است که از این “مدل” آدم ها بیشتر نداشتیم…. و فقط باور کن برای یک لحظه که جهان چگونه جایی بود اگر ” مدل ” های بیشتری از چاله افکار و تعصبات قومی خود بیرون رفته و در دنیای به ظاهر ترسناک قدمی در گسترش این جهان برمیداشتند.

چگونه جهانی میبود واقعا…؟

همواره خداوند را سپاسگذار آنهایی هستم که از گودال ترس خود بیرون رفتند و راه پیروزی را به دیگران نشان دادند و معنای واقعی “تجربه زندگی” را به من و دیگران نشان دادند.

این ” مدل” ها دلگرمی من میشوند تا به قوانین ثابت کیهانی ایمان بیاورم و هر بار با یادآوری این مسیر و تکرار مداوم اهدافم به خودم بگویم : که میشود… اگر که او توانست پس من هم میتوانم.

عینک بدبینی از چشم بردارم و خوشبینی و تفکر مثبت را جاگزین آن کنم.

سلاح عزت نفس به دست بگیرم و با آن از قلمرو اهداف خودم مراقبت کنم.

من هستم که کافی هستم و من هستم که برای رسیدن به اهدافم همه چیز را در اختیار دارم.

باز هم میگویی شانس؟ جدا با این یک کلمه تمام قصه را میخواهی تمام کنی و بیخیال آرزو و اهدافت شوی؟

چه فرقی میکند وقتی از منشا همه یکی هستیم و فقط جایگاه همان کمی متفاوت است؟؟؟ خب این را هم نوعی بازی درنظر بگیر که “تو” مجری و بازیگر آن هستی…. میخواهی جدا با غر زدن هایت، شکایت ها وگله گذاری خودت تمام پتانسیل ها و توانایی ها و خلاقیت هایت را نادیده بگیری؟ گمان مکن که چشم پوشی از توانایی هایت میتواند رضایت خالقت را در بر داشته باشد.

تو ” انسان ” آفریده شدی و برای حفظ نام پاک خودت بزخیز و قدمی بردار…

درود بر تو ای انسان.

در پناه الله یکتا شاد و ثروتمند و سعادتمند در دنیا و آخرت باشید.