کلیپ انگیزشی شماره ۳ | استاد عباس منش - صفحه 34 (به ترتیب امتیاز)

ردپای روز هشتم

سلام به استاد عزیز و مریم شایسه زیبا

سوال مهم این فایل بینظیر این بود که :

آیا به زندگی که میخواستم رسیدم؟

به چقدر از خواسته هام رسیدم ؟

وقتی برمیگردم به عقب میبینم من کسی بودم که همیشه منتظر بودم کسی بیاد و دستمو بگیره و منو به یه جای سرسبز ببره و برام کار خوب و شرایط خوب رو رقم بزنه اما هرچی بیشتر منتظر میشدم اون شخص نمیومد ، نه اینکه نمیومدن ها نه ، کسایی میومدن که منو میبردن که براشون کارایی رو انجام بدم که به اهدافشون برسن ، منم اول راضی میشدم و بعد از یه مدت خسته و نالان از اون شرایط و آدمها میشدم

رفته رفته این خواسته در من شکل گرفت که باید کاری کنم ، من سحرِ الان رو قبول ندارم ، من نمیخوام تو اون شرایط بد بمونم ، گفتم میرم از این شهر میرم و برای خودم کار پیدا میکنم ، استارت حرکت رو زدم و جهان برام یه قدم ، یه راه جدید رو باز کرد ، یه کار خوب ، یه جای خوب ، شرایط خوب ، اما درآمدش خیلی کمک بود اما راضی بودم چون ذهنم هنوز دنبال تنبلی بود دنبال راحتی

پس شرایط خوب رو با درآمد پایین پذیرفتم یکسالی گذشت و چون روی خودم کار کرده بودم و وارد فرکانس مثبت تری نسبت به قبل شدم قدم دوم رو برداشتم کار دوم رو پیدا کردم و همزمان ۲جا شروع به کار کردم تو اون محیط شخصی رو دیدم که همزمان ۵تا شغل داشت و علاوه بر درامد عالی زمان مال خودش بود و در ضمن همسن خودم هم بود این آرزو در من شکل گرفت و با ایمان به خودم گفتم منم یه روز مثل اون میشم آخر همون سال از کاردوم اومدم بیرون و رفتم حسابداری یاد گرفتم و اسفند ماه یه کار پیدا کردم تو یه کارخونه ساعت کاریش نیمه وقت بود و خوب بود حقوقش کم بود اما چون من تازه کار بودم به خودم گفتم برو یاد بگیر یواش یواش کارای دیگه هم میگیری من قدمم رو برداشتم کوچیک بود اما قدم های بعدیم رو سریعتر برداشتم چرااااا، دلیلش این بود که اون سال واقعا داشتم روی خودم کار میکردم و همزمان قدم هم برمیداشتم و جهان بهم پاسخ داد رسیدم به جایی که ۵تا شغل همزمان باهم داشتم و تو کمترین زمان ممکن انجامشون میدادم و بیشترین حقوق رو نسبت به دوستانم دریافت میکردم و این برای من بهترین شکل رسیدن به خواسته هام بود چون هم پول خوبی داشتم و هم زمان کافی برای خودم اما وقتی آدم تو مسیر رشد باشه ناخوداگاه جهان مسیرت رو میچرخونه و خودت هم متوجهش نیستی بعد از ۱سال اون کار هم برام پر شده بود و دیگه نمیخواستم تو اون محیط باشم و دلم میگفت تو مال این کار نیستی پس شروع کردم به گشتن ، انقدر گشتم تا شغل مورد علاقه ام رو پیدا کردم و رفتم دنبالش ، الان بعد از گذشت حدودا ۲سال تو شغل مورد علاقه ام هستم و خیلی از این بابت خدا رو شکر میکنم چون تونستم قدم بردارم خدا کنارم بود ناراحت شدم اما خودمو جمع و جور کردم ، تنها شدم اما تنها نموندم ، غمگین شدم اما تو اوج غم خودمو مشغول کردم که تو اون حال نمونم ، از مشکلاتم کمک گرفتم برای قویتر شدنم هرچند کلی راه دارمااااا

من هنوز اول راهم اما میدونم که میخوام به کجا برسم ، مقصدم مشخصه ، هدفم معموله و این بزرگترین دستاورد هر آدمیه به نظر من وقتی که میدونی از کجا اومدی و کجا هستی و میخوای به کجا بری ، باقیش رو اگر بتونی خودت رو تو مدار خوبیها قرار بدی خدا درست میکنه و نگران چیزی نباید باشی

منم تمام تلاشم رو با کمک شما استاد عزیز دارم انجام میدم شاید بعضی روزها بچرخم و از مسیرم فاصله بگیرم اما به محض فهمیدن برمیگردم

تلاش میکنم که هر لحظه نگاهم به نکات مثبت باشه امیدوارم به همون اندازه ای که ایمان داشتم باید کاری کنم و قدم برداشتم و با جسارت وارد راه تاریک شدم به همون اندازه هم متعهد بشم برای تکرار مکرر این جمله که تمرکز همه چیز است

حواسم رو جمع کنم که به چه چیزی دارم توجه میکنم تا بتونم سریعتر به خواسته هام برسم

یه دنیاااااااا عاشقتونم میبوسمتون و دوست دارم یه روزی تو یکی از سمینارهاتون شرکت کنم استاد ❤❤❤❤🙏🙏🙏🙏⚘⚘⚘