کلیپ انگیزشی شماره ۳ | استاد عباس منش - صفحه 35

وبعد خوندن کپشن فایل .همش دارم میپرسم از خودم ک تو واقعا ب این مسیر ک داری ب چشم یگ وظیفه نگاه میکنی؟مثه کسایی ک بکارشون علاقه ایی ندارن فقط میان سرکار بخاطر وظیفشون‌ مجبورا ۸ساعت کارکنن و بعد میرن خونه.؟

دارم از خودم میپرسم ایا الان تو سایتی حس میکنی مجبوری یا اینکه وقتی تو سایتی زمان و مکان از دستت در میره.؟

باخودت رو راست باش زهرا.اگر ابنجایی ولی ته قلبت گرفتس و فقط منتظری تعهدی ک دادی رو انجام بدی و بری و دِبرو ک رفتیم .اگه اینه ک باسرعت هرچه تمام تر داری داری میری تو در دیوار..

واقعاباید از خودم سوال کنم زندگیم (احساسم)دراین لحظه همونیه ک میخوام؟

باید از خودم بپرسم وقتی دارم خودمو بامطالب فایل ها باورودی ها خوب بمب باران میکنم احساسم ک اصلی ترین دریچه ورود نعمت وبرکته هم خوبه؟

میدونی چیه بنطرم چون دارم بعد۲سال قدم های اول رو قاطعانه برمیدارم.نجواها هی میاد ناامیدم کنه حتی از راهی بظاهر درست ک بگه تو ک تاالان پیش رفتی بازم حست بدِ اگه حست بدِ اصلا ادامه نده.داره اینجوری یکاری میکنه من بیخیال شم..دیدی مچتو گرفتم.ببین نجوا،ببین ذهن مقاوم زهرا ،ببین گلم حتی اگه کمترین کاری ک من از بودن تو سایت دستگیرم بشه این باشه ک کمتر ب ناخواسته هام فکر کنم.می ارزه خیلی هم می ارزه.

خدایا کمکم کن .میدونم تموم خلق زندگیموسپردی ب خودم واین نهایت بخشندگی و رحمانیتته مهربونم.ولی مهربان رب من من فقط تنها تورا دارم و فقط تنها تورو‌میپرستم.کمکم کن ک در مسیردرست بمونم..خدایا چقدر دلم قرص میشه وقتی میگی شیطان فقط میخواد بیاد نجوا کنه و هیچ قدرتی نداره ومن همیشه بالاترم وهمیشه هواتو دارم .اصلاالان خیلی آروم شدم.ک نوشتم خدایا شکرت ک این فضا هست ک میتونم حرف بزنم.وجلو رژه رفتم این نجواهارو کمتر کنم.وای خدایا مرسی همین الان فهمیدن ک تو کمکم کردی اینکه الان دارم اینجا مینویسم یعنی کمک تو..چقدر تو سریع العجابه ایی معبودم..

واقعا چشم هارا باید شست جور دیگر باید دید.

چقدر خوب ک من انقدر ارزشمند هستم پیش خدا ک خدا فرصت زیبای زندگی رو بخاطر درخواستم ب من داده.خدایا کمکم کن .بفهمم مفهم این ارزشمندی رو.وبیاد بیارم ک ارزشمندبودن منو خدایه من ازقبل با خلق کردنم بهم داده

ی تضادی ک بهش برخوردم. امروز این بود ک من یک دختر ۷ماهه دارم وچون نرسیدم خونه رو مرتب کنم وظرف هارو بشورم.ویهو خانواده همسرم اومدن خونمون .من احساس خجالت کردم ک چرا خونه اینجوریه همین باعث شد من حسم بد بشه. اونا رفتن ..اولش داشتم خودمو گول میزدم ک نادیده بگیر این حسو ولی دیدم فرار کردن هیچ کاری نمیتونه برام بکنه.باید برم تودلش باید باهاش رو ب رو‌بشم.باخودم گفتم مگه قراره ارزشمندی و لیاقتت تورو تمیزیه خونت مشخص کنه .مگه نظراونا چقدر مهمه ک بخوای بخاطرش از احساس ارامشت بزنی.اصلا بفرض پیش بقیه بگن این دختره خونش کثیفه.خوب ک چی ؟بگن.مگه تو برا اینا زندگی میکنی.تومیخوای برا نظر اینا هم خودت هم بچه رو عذاب بدی ک بگن به به زهرا باوجود یک یچه کوچیک چقدر تمیزه و فلانه و..و…و..

هی باخودم حرف زدم بعد اومدم توسایت حالم از اون افتضاح.کم کم بهتر شد…

خدایا کمکم کن نظر دیگزان برام مهم نباشه.خدایا کمکم کن ک باخودم درصلح باشم

البته خیلی از قبل بهتر شدم.قبلا همش ارایش داشتم .همش باید سشوار میکردم ولی الان خیلی ب ندرت بشه یک رژ بزنم.واز این لحاظ خیلی خیلی بهتر شدم..خدایا کمکم کن ک موفقیت هامو هرچند کوچیک بیاد بیارم.بدونم از کجا بکجا رسیدم..ونتایج برام بدیهی بشن..