کلیپ انگیزشی شماره ۳ | استاد عباس منش - صفحه 37 (به ترتیب امتیاز)

بنام خدای مهربان و توبه پذیر

سلام استاد عزیز و گرانقدر ،درود مریم بانوی فرهیخته و نگارنده

دوستان خوب و همسفرم خدا قوت

برگ هشتم از سفر تحول زندگی من

وقتی به صحبت های آتشین استاد عباسمنش در این فایل گوش میکنم ، وقتی بهم میگه:

آیا زندگیت همونیه که می خواستی ؟

چقدر از خواسته هات محقق شده ؟

آیا تا بحال به آینده ات فکردی که وقتی به اهدافت رسیدی چه احساسی داری ؟

آیا تونستی اهداف بزرگ داشته باشی ولی قانع شده باشی با گام های کوچک و کارهای کوچک شروع کنی ؟

اصلا شده تا بحال بجای تلاش فیزیکی روی باورهات نسبت به اهدافی که داری کار کنی ؟

ایا حاضری از منطقه امن خودت بزنی بیرون یا تابحال جسارت بخرج دادی و گامی برداشتی ؟

آیا شده با خودت خلوت کنی و ببینی با خودت چند چندی ، یا فقط دیگران مانع پیشرفتت شدن و همه مقصرن ؟

اصلا آیا معنی دوست کیست؟ دشمن کیست را درک کردی و فهمیدی هیچ دوست و دشمنی بیرون از خودت نیست؟

اصلا باور داری که دوست و دشمن خودت / خودتی و دیگران خر کی باشن تا خودت نخوای دوست جونیت بشن ، یا دشمن خونیت بشن

بابا دست بردار این مزخرفات باری چند ؟

استاد بخدا این حرفات از درون منو آتیش زد ، از خودم خجالت کشیدم ، اینهمه بدو بدو کردم ، سفرهای دور و دراز رفتم ، ریسک های در حد لالیگا کردم که وقتی الان بهشون فکر میکنم مو بتنم سیخ میشه

وقتی به گذشته و کارهایی که انجام میدادم فکر میکنم ، میبینم مصداق عینی یک انسان توحیدی بودم ، شهامت ، شجاعت، جسارت بدون کوچکترین واهمه ای در من وجود داشت ، اما همه این ویژه گی ها را من بدون آموختن از کسی فقط با توکل بر خدا و ایمان به توانایی خودم ، البته غیر آگاهانه انجام میدادم ، هر تصمیمی میگرفتم فردا راه می افتادم

اگه بخوام مصداقی بگم زیاده گوئی میشه

اما اطرافیانم بمن میگفتن سر به هوا ، کاش همون سر به هوا میموندم و نصیحت دیگران را گوش نمیدادم ، اینقدر ادمای ترسو در کنارم زمزمه کردن که بعضی وقتا باورم میشد و از نتیجه کارهام میترسیدم و همین ترس هم کار خودش را کرد ،

یادم میاد وقتی میرفتم عروسی فامیل یا دوستی بدون توجه به حضور و قضاوت بقیه یه دل سیر برای خودم میرقصیدم

وقتی تصمیم میگرفتم یه تجارتی را انجام بدم میرفتم و انجامش میدادم و تا اخر پای کار بودم

وقتی تصمیم گرفتم برم دبی زندگی کنم بقصد سفر دو هفته ای خانواده را بردم ولی توی همون دو هفته اقامت برای همه گرفتم منزل و اثاثیه را کامل خریدم و تازه بعد یک ماه خانواده ام فهمیدن که من از ایران رفتم و البته از در و دیوار گلایه و زاری و شکایت و دعا و استغاثه که بسلامت برگردم

اخ چه حالی میداد وقتی حسم میگفت اگه این کار را انجام بدی چه حسی پیدا میکنی ، مثل اینکه کسی بهم مشاوره بده و باهام حرف بزنه و گام بگام راهنمایی و هدایتم کنه ، وقتی به نتیجه اون کاری که میخواستم انجام بدم فکر میکردم لبخند میزدم و گاهی بلند میخندیدم ، سبک بال بودم روی ابرها راه میرفتم و فقط خودم میدونستم که چه آینده ای در انتظارمه ،

فقط خودم میفهمیدم که کی هستم و چی درونم میگذره ،

اینجور موقع ها باید عاشق باشی ، عاشق خودت ، عاشق خدات ، عاشق زندگی، عاشق شغلت ، عاشق هدفت ، دیگه همه چی اوکی هست اصلا شکی نیست که هر چه میخوای مال توست

استاد فریاد زدی که مشکلات و رنجها دوستتن ، من بارها توی ۳۰ سال گذشته که فعالیت های متعدد تجاری داشتم به مشکلات و ورشکستگی برخورد کردم ، گاهی به زیر صفر و چند پله پایین تر افتادم ، اما هیچوقت این موانع منو نتونست از پا در بیاره، یه ندایی بهم میگفت همه چی درست میشه ، تو موفق میشی ، علیرغم حرفای بقیه ، وقتی بار اول به مشکلات مالی خوردم هیچ تجربه ای از شکست نداشتم اولش دنیا روی سرم خراب شده بود ، ترس از آبرو ، ترس از حرف مردم ، ترس از خدشه دار شدن ابروی پدرم و موقعیت اجتماعی خونواده ام وای خدایا هنوز اون احساس شکست اول برام ناخوشاینده ، اما من بدون هدف خاصی

سوار ماشین شدم اومدم تهران ، وقتی برگشتم یک سال و نیم گذشته بود اما خدا میدونه که در این مدت چه فرصت ها ، موقعیت ها ، ادمهای جدید، کسب و کار جدید ، روابط عالی با ده ها ادم موفق و مسئول مملکتی داشتم ، اصلا من به این مشکلات برخورد کرده بودم که همه چیز تغییر کنه ، یه ادم دیگه ای بشم و اخرین ورژن خودم را نصب کنم و آبدیت بشم اصلا دنیام تغییر کنه ، وقتی برگشتم حتی ادمها منو به یه چشم دیگه میدیدند ، اصلا از اینجا ببعد منو و دنیای من تغییر کرد ، هیچ ربطی به گذشتم نداشتم

پیش خودم میگفتم آفرین که گذاشتی رفتی اگر مونده بودی چه میشد ؟ اللن خدا میدونه که مردم چی میگفتن ، و ممکن گوشه زندان بودی

خیلی بخودم اعتماد داشتم ، همه جا صدر مجلس بودم

یه حسی بهم میگفت همه اینا لطف خداست ولی بوضوح امروز نمیفهمیدمش و ناآگاهانه اونهمه تجربیات شیرین گذشت و من پلن درستی از پیشرفت و آینده نداشتم

نمیدونستم تکامل یعنی چه ،

اما تلخی شکست و رنج نمیذاشت بخوابم، بجای ناامیدی و بلند نشدن مثل خیلی ادمای دیگه که میشناختم که برای همیشه کنار گذاشته شدن ، من دوست نداشتم ضعیف باشم ، و از مشکلاتم پر روتر بودم ، پیش خودم میگفتم ( مردی ) ، شکست مال مرده ،

و شاید این عبارت از گذشته بگوشم آشنا و جز فرهنگ ما بود

اون روزا با این سبک و روشی که داشتم بخودم افتخار میکردم ایکاش میدونستم که خدا هم بمن افتخار میکنه ، بجاش یادم داده بودن کجا گناه کردی ، کجا خطا کردی ، کجای کارت اشکال داشته ، کجا نماز را سبک شمردی ، که الان داری تقاسش را پس میدی و من را دچار احساس گناه میکردن

پدر نادانی و جهل بسوزد ،

خیلی حس درونیم وقتی موفق میشدم خوب میشد و چند برابر قبلم بزرگتر میشدم اما نمیدونستم اینحا همون جایی که خدا داره بمن افتخار میکنه

همیشه در موفقیت هام هر جا بودم زندگی رونق بیشتری داشت ، هر بار شغلی جدید و تعداد کارکنان بیشتری داشتم ، سفره ای پهن میشد و صدها ادم سرش مینشستن واقعا دنیا را جای بهتری میکردم برای زندگی کردن خودم و البته بیشتر برای بقیه .

همه اینا تو زندگی و رفتارم موج میزد ولی راجع بهشون آگاه نبودم که نتیجه باور و توکلم بخداست

استاد کاش آگاهی امرزوم را اون موقع داشتم

خیلی حرف زدم ، خیلی حاشیه رفتم از دستم در میره کنترل وقتی صحبتهای خداگونه و آتشین استاد را بویژه در این فایل گوش میدم ، اصلا با تک تک آموزش های استاد من در تمام گذشته ام زندگی کردم ولی آگاه نبودم که رابطه ای به این زیبایی بین من و خدا وجود دارد و خدا را تنبیه کننده قهار و قاسم الجبارین میدیدم خدایا منو ببخش که این باور را نسبت بتو در وجودم کاشته بودن و منم ازت میترسیدم ، ولی خودت میدونی من از کلمه ترس از خدا همیشه بیزار بودم ولی نمیدونستم چی جایگزین این کلمه کنم کاش میدونستم اسمش را بزارم عشق و دوستی بین من و خودت و باور مبکردم اینقدر بهم نزدیکی

و اکنون از خدای عباسمنش سپاسگزارم که فهمیدم نزدیکترین دوست و رفیق من تویی خدای بی واسطه

استاد با وجودم دوستت دارم و خدا را بر وجود ذی جودت سپاسگزارم

چه خوب که هستی مرد خوب شهر وجود من

بودنت شکرانه دارد و مرا سجده شکری واجب بدرگاه خالق بی همتایت

باش تا دولت بختت بکام و یار باد .

در خدا و بهمراه خدا شاد و موفق و ثروتمند و توحیدی و خوشبخت باشید.