کلیپ انگیزشی شماره ۳ | استاد عباس منش - صفحه 47

سلام به همه ی همسفران عزیز

خانم شایسته نوشته بودن توی دفترچه اهداف ، اهدافمون رو بنویسیم بعد دلایل رسیدن بهشون رو هم بنویسیم که هر بار می خوانیمش انگیزه ی بیشتری بگیریم و بدانیم که میتوانیم طراح سرنوشت خودمان باشیم.چقدر این عبارت دو کلمه ای زیباست: طراح سرنوشت

من یک هدف مهم داشته ام از کودکی ام، بعد وقتی اولین بار سال ۸۷ کلاسهای استاد شرکت کردم اونو نوشتم ولی چون رسیدن بهش در باورم نمی گنجید براش تلاشی نکردم و هیچ فرکانسی نفرستادم. سری قبل که سفرنامه را شروع کردم نوشتمش اما دوباره آبان ماه هم نوشتمش.چون واقعا بهم در لحظات سخت انگیزه میده. ولی دلایلش را ننوشته بودم.امروز دلایلم را هم نوشتم.دیدم واقعا ارزشش رو داره.بخاطر این جرأتم خودم رو تحسین میکنم و خوشحالم.و دیگه برام دست یافتنیه.رؤیا نیست.

هدفم مهاجرت است.دوست دارم بدونید چگونه جرقه اش اولین بار در ذهنم آمد.

من ۱۰ ساله بودم.توی کتاب جغرافی یک درسی بود که آدمها را از کشورهای مختلف و نژادهای مختلف نشون میداد و عکس هم داشت و بچه ها برایش یک شعر ساخته بودند.اسم قاره ها هم بود.چیزی که خیلی کنجکاویمو تحریک کرد کشف قاره ی امریکا بود.هضمش برام سخت بود.اینکه یک تکه خشکی یه جایی باشه و بعد یکی پیداش کنه.برام عجیب بودش. ۴ سال قبلش دایی ام مهاجرت کرده بود و برام نامه مینوشت از کارهایی که میکند و چیزهایی که میبیند. نامه های دایی ام با ارزش ترین چیزی بودن که اون موقع داشتم و هنوز هم.

مهاجرت دایی ام یک اتفاق خیلی خیلی بزرگ در خانواده و فامیل مان بود و هنوز هم هست.بعد وقتی در کتاب اون عکسها را میدیدم با چیزهایی که دایی ام نوشته بود مقایسه میکردم.

یک شب پدرم گفت مهمون میاد خونمون. عمو پرویز از امریکا.اینجا دومین جرقه اومد. عمو پرویز دوست دوران خدمت پدرم بودند.امیدوارم هرجا که هستن سلامت باشن.عمو پرویز آمد با یک بغل گلهای داوودی.هیچ وقت تصویرشان یادم نمیرود.تنها چیزی که از آن دیدار به یاد دارم.عمو رفت و من همواره سراغش را از پدرم میگرفتم.پدرم هم طبق معمول میپیچوند.چند سالی گذشت و برادرم هم مهاجرت کرد.این اتفاق هم باز یکی دیگر از بزرگترین اتفاقات فامیل مان بود.دایی ام و برادرم هر دو موفق هستند شکر خدا.و قصه ی زندگی شان پر از درسهای تکاملی.

البته اینو الان می فهمم.چون با آموزه های استاد آشنا شده ام.منم میخوام برم.چون این هجرت منو خیلی بزرگتر میکنه، خیلی با ایمان تر میکنه.ظرفیت وجودیمو رشد میده.الان هم در یک مرحله ی تکاملی دیگر هستم.چون ۲ ماه پیش یک فرکانسی فرستادم و بعد از ۱۵ روز با ناباوری بهش رسیدم طوری که شوک بودم تا همین ۲ هفته پیش. بعد دیدم توی دفترم نوشته بودمش.الان دیگه قانون را بهتر می فهمم.خدایا شکرت برای اینکه قبل از مردن در همین حد تونستم قوانینت رو درک کنم.باز هم تلاشمو میکنم.به نظرم درک قانون یک نعمت و ثروت بی انتهاس.هیچ قیمتی نداره.بچه ها سیستم دقیق دقیق هست.مو لای درزش نمیره. من پذیرفتم که مسئول طراحی سرنوشتم هستم آگاهانه. و این هم یک برکت و موهبت بزرگ الهی هست.خدایا سپاسگزارتم برای این همه عدالت. واقعا وقتی به خواسته هامون میرسیم می فهمیم که خود واقعی مون کیه. شناختمون نسبت به خودمون و خویشتنمون بیشتر میشه.به قول استاد همه چیز آرام آرام رخ میدهد طوری که جزء روند طبیعی زندگیه ولی یهو چشم باز میکنی می بینی خدای من ، چقدر متفاوت شده ام…ورژنم لحظه ای تغییر میکنه…به خداوندی خدا ۵ سال پیش فکر نمیکردم اینطوری باشم از نظر شخصیتی. یه آدمی که پر رنگ شده.من فقط روی خودم کار کردم با یه ایمان بی نهایت بی نهایت ضعیف.باز به قول استاد اونی که کوچولواِ قرار نیست همیشه کوچولو بمونه.استاد ممنون که هستی.ممنون که با رشد خودت باعث شدی جهان جای بهتری برای زندگی کردن بشه.

خانم شایسته ی نازنین ممنون از مهیا سازی این سفر معجزه آور. سلامت باشید الهی.یه فرکانسی هم فرستاده ام بعدا تعریف میکنم.