پاسخ به سوالات تان درباره سریال زندگی در بهشت | قسمت 1 - صفحه 8 (به ترتیب امتیاز)

چه جالب وقتی استاد در مورد زندگی روستایی و اینکه زندگی با حیوانات چقدر لذت بخش است و مریم خانم گفت خیلی انرژی پرندگان خانگی مثبت است یاد ویدئویی از آرنولد شوارتزینگر افتادم که در سنین پیری داشت در خانه اش غذا می خورد و یک بچه الاغ و یک احتمالا بچه گوره خر داشت که با آنها صحبت می کرد. وقتی بچه الاغ نزدیکش رفت آرنولد گفت دوست داری مقداری سالاد بخوری؟ بعد یک تکه کاهو از غذایش برداشت و در دهان الاغ گذاشت. بعد الاغ به بشقاب آرنولد هجوم برد و سعی کرد محتویات بشقاب را هم بخورد. اما دهانش نرسید. بعد آرنولد گفت: Noooo,Its mine . راستش من احساس کردم آرنولد بیچاره دیگر به سنی رسیده که عاجز و ناتوان شده و کاری از او بر نمی آید. نشسته با حیوانات بازی می کند. بعد که حرفهای شما را شنیدم فهمیدم چیزی که از نظر من وقت تلف کردن و به پوچی رسیدن است برای خیلی از افراد موفق یک آرزو است.

دیروز با افراد فامیل به طبیعت رفتیم که کنار رودخانه و کوه بود. واقعا انرژی فضا مثبت بود. هر چند نکات منفی هم داشت که مثلا خیلی ها طبیعت را آلوده کرده بودند. اما برای من خیلی انرژی بخش و آرامش بخش بود. همان طور که از خانم شایسته یاد گرفته بودم مدام زیبایی ها را تحسین می کردم. زیبایی درختان رنگارنگ پاییزی، امواج آب روان، بوی خاک و چمن خیس و نسیم خنک پاییزی، بوی هیزم و کباب هیزمی و هوای تمیز و فوق العاده را تحسین می کردم. سگهای چوپان هم اطراف مردم می گشتند که از آنها غذا بگیرند. اما من احساس بدی نسبت به آنها داشتم. از کودکی از حیوانات می ترسیدم و باید روزی این ترس را به عشق تبدیل کنم. امروز فکر کردم گفتم دلیل اینکه من به چنین مکان زیبایی هدایت شدم همین سریال زندگی در بهشت است که در آن من مدام همراه استاد و مریم خانم زیبایی ها و خوبی ها را تحسین کردم. موقع برگشت گفتم کاش بتوانیم هر هفته به طبیعت بیاییم. بعد فراوانی ها را تایید کردم. مثل فراوانی گوسفندها، زیبایی ها. یک کوه در نزدیکی بود که تصمیم گرفتم فتحش کن. البته بلند نبود. وقتی می خواستم بالا بروم مثل همیشه دنبال کسی گشتم که همراهش بروم. اما احساس کردم که دیگر نیازی به همراه ندارم. خودم با تنهایی ام لذت می برم. کمی مثل گذشته احساس قربانی بودن داشتم که تنها هستم. اما خیلی کمتر از گذشته بود و نتوانست مانع لذت بردن من از کوهنوردی شود. واقعا اگر از خلاهایمان رها شویم و به خود واقعی مان برسیم و تصمیم بگیریم برای خودمان زندگی کنیم خیلی بیشتر می توانیم از طبیعتی که خداوند خلق کرده لذت ببریم و به کمک آن به خودمان وصل شویم.