پاسخ به سوالات تان درباره سریال زندگی در بهشت | قسمت 6

سلام استاد عزیزم..

ایشالا روز به روز مدار های بیشتری رو طی بکنین و اگاهی های بیشتری رو هم به ما بدین (البته که مدت هاست متوجه این شدم که دریافت اگاهی برای هر شخص لزومی به در مدار بالاتر قرار گرفتن شخص دیگه ای نداره و هر کدوم از ما میتونیم بدون هیچ قید و شرطی اون ها رو دریافت کنیم:)

میخواستم شما و بچه ها رو با یه باور عمیقی که راجب مرگ توسط صحبت های شما در من شکل گرفته به اشتراک بگذارم..

فکر میکنم کم تر از یک سال پیش بود که یکی از فایل هاتون رو که راجب مرگ صحبت میکردین رو گوش دادم .. همون فایل بی نظیری از دیدگاهتون راجب تولد در دنیایی با مدار بالاتر صحبت کردین.. و چقدر فوق العاده بود این فایل … تو همون بار اولی که بهش گوش دادم کیلومتر ها جابه جا شدنم از مداری در اون زمینه به مدار بالاتر حس کردم..

و با اینکه هیچ وقت در اون سن تقریبا کم ۲۰ سالگی از دست دادن هیچ عزیزی رو تجربه نکرده بودم اما گوش کردن این فایل بی نهایت به من احساس قدرت میداد..

و وقتی برای اولین بار متوجه شدم که خودتون فرزندتون رو از دست دادین و گفتین که بعد از چند ساعت به سرعت ذهنتون رو کنترل کردین… بی نهایت برام عجیب و غریب بود و فکر میکردم بابا عباسمنش دیگه چه خفنیه:))))

و همین باعث شده بود که مثلا وقتی پولی رو گم میکردم یا اتفاقات بد این شکلی برام میفتاد که قبل ترش خیلی زیاد اعصابم خورد میشد خیلی سریع حسم رو خوب میکردم و میگفتم بابا عباسمنش بچه ش فوت کرد اینقد زود حسشو خوب کرد.. حالا یه پول گم کردی واقعا خجالت نمیکشی حست رو بد کنی؟؟:)))

این از اثرات اولیه ش برام بود.. تا اینکه من اون فایل رو چند بار گوش دادم …

ولی تعداد دفعاتش فکر نمیکنم از ده بار تجاوز بکنه… اما اینقددررررررررررر تو تار و پود و وجود من نشست که حس میکردم واقعا جزو باور های من شده که مرگ و مردن اصلا نه ترسناکه و نه ناراحت کننده و بلکه خیلی جذاب و فان و با مزه ست:))

و وقتی کسی رو میدیدم که عزیزیش رو از دست داده میگفتم این ادم با تغییر نگرشش نسبت به این موضوع ، خیلی بهتر میتونه باهاش کنار بیاد اما از اون جایی که اصلا دلم نمیخواست بدون اینکه این موضوع رو تجربه کرده باشم و عکس العمل خودم رو ببینم واکنش کسه دیگه ای رو قضاوت بکنم… بگذریم از اینکه بعد تر ها در مدار های بالا تر حتی بعد از اینکه واکنش درست و مطابق قانون خودم رو هم دیدم این اجازه رو به خودم نمیدادم و بازم بگذریم که همین ویژگی در من هم به فایل قضاوت شما برمیگرده که تو اولین بار گوش دادن به طرز عجیبی رفتار من رو تغییر داد.. علاوه بر تاثیر گذاری کلام شما این تعهد و تصمیم و تسلیم بودنم در مقابل حرف درست و صحیح هم بوده…

خلاصه که این اصل داستان رو میخواستم بهتون بگم که..

من برادر جوانم رو یک ماه پیش از دست دادم.. بر اثر سانحه ی تصادف..

که شب بهمون زنگ زدن و متوجه شدیم که برادرم … همسر برادرم و پسر برادرم که ۳ سالشه و اندازه ی جونم دوستش دارم و بعید میدونم کسی تو دنیا عمه

ای تو دنیا داشته باشه که تا این اندازه عاشقش باشه:)…. تصادف کردن و تو کما هستن…

وضعیت برادرم وحشتناک بوده و دچار ضربه مغزی شده .. وضعیت پسر برادرمم دست کمی از پدرش نداشته…

فکر کنین… تو یه شب کاملا معمولی که دو ساعت قبلش همین برادرم خونمون بوده و رفته بوده همسرش رو بیاره که شب شام خونه ی ما باشن.. یعنی خونه ی مادرم..

خیلی اون حس و حال اون لحظه عجیب بود… مخصوصا مادرم که نمیدونستم چجوری میشه ارومش کرد…

برادر دیگه م بهم گفت که وضعیتش واقعا خوب نیست…امید داشتم که همه شون به هوش بیان… انگار که هیچ اتفاقی نیفتاده بوده …خوابیدم..

صبح زود بیدار شدم و با خودم خلوت کردم و همون لحظه به خودم گفتم اگر خودش و بچه ش فوت کنه چی؟؟؟

گفتم هیچی!!! خدا خلقشون کرده و خودش هم میدونه کی و چجوری و کجا اون ها رو وارد مرحله ی بعدی زندگی بکنه چرا فکر میکنی اتفاق خاصی میفته؟؟ مگه خودت قراره تا ابد این جا باشی؟؟ مگه میتونی تعهد بدی که تا دوساعت دیگه خودت زنده ای؟؟؟

یک ساعت بعد فهمیدم برادرم فوت شده و فرزندش هنوز وضعیت وخیمی داره….

خوب خودم رو کنترل کردم….خیلی خوب….خیلی زیاد….خیلی عمیق…..

و خیلی متعجب بودم از این که چطوری اینقدر این باور روم اثر کرده؟؟؟ منی که تا چند سال پیش بیخودی همینجوری یهو مرگ مادرم رو تصور میکردم و تا ساعت ها گریه میکردم؟؟؟ بدون اینکه مادرم هیچ بیماریی چیزی داشته باشه!!!!!

این واقعا من بودم که قدرت بی نظیری رو در درون خودم حس میکردم ..

و چقدر همین باور تو این زمینه من رو تاثیر گذار کرد… چقدر خداوند از طریق زبان من مادرم و همسر برادرم رو اروم کرد..و چقدر شکر گزار بودم که تشخیص پزشک ها راجب فرزند برادرم به طرز عجیبی برگشت و هیچیش نشده بود طوری که قبل ترش گفته بودن نیاز به عمل داره… حتی بدون یه شکستگی مرخص شد..

و من هم تصمیم گرفتم بعد از ۳ روز لباس مشکیم رو دربیارم .. عطر بزنم و حتی به خودم برسم….

اون هم جلوی تمام فامیلی که بعد از ۴۰ روز میومدن و صورت اصلاح نکرده شون رو به مادرم نشون میدادن…

و هیچ اهمیتی ..مطلقا هیچ اهمیتی به حرف بقیه…قضاوت بقیه و نگرش بقیه ندادم… ودائما به خودم و هر کسی که انتقاد میکرد ، میگفتم من مثل بقیه فکر نکردم که مثل بقیه رفتار بکنم…..

و چقدررررر چقدررررررر همین فایل های رایگان که فقط اسمش رایگانه… تمام زیر و روی من رو تغییر داد…و چقدر خوشحال و سپاس گزارم…

ممنونم ازت استادعزیزم…. در پناه خدا و در بهشت قشنگت بهترین ها رو برات میخوام:)