پیشگفتار و مقدمه «کتاب رویاهایی که رویا نیستند»

به نام ربّ

سلام با بی نهایت عشق برای شما

رد پای روز 16 بهمن ر با عشق مینویسم

من از اینکه روشم رو برای نوشتن تمرین ستاره قطبی تغییر دادم خیلی خوشحالم

چون چند روزه که موفقیت آمیز بود و شب قبل خواب گوشیمو میگیرم دستم و تیک ها رو میزنم و لذت میبرم و به قدری لذت بخش تر شده که انجامش برام آسان تر شده

و لذتش بیشتر

صبح وقتی بیدار شدم و تمرینم رو نوشتم سایت اومدم و دیدم برای من پاسخی اومده

یه دختر ناز و دوست داشتنی برای رد پای من پاسخی نوشته بود و من شروع کردم به خوندن

وقتی به اسم جودی آبوت رسیدم با خودم گفتم بذار ببینم چی نوشتم و کسانی که برام پاسخ نوشتن چی گفتن ،خلاصه ای خوندم و حس کردم باید برم سراغ کتابی که شروع کردم به نوشتن

و هدایت خدا بود که حتی اسمش رو هم به من گفت که 3 بهمن اسم کتاب من ماچ ماچی باشه

من چند روزی بود تعلل داشتم در نوشتن ،هر بار میومدم بنویسم میگفتم آخه مگه من نویسنده ام ؟!

یا حرفای دیگه

وقتی پاسخی از سایت دریافت کردم ، کنجکاو شدم تا برم اسم جودی آبوت رو بنویسم و کارتونشو ببینم

چون وقتی بچه بودم دیده بودم و یادم نبود کارتونش چجوریه

وقتی رفتم یه چیزایی یادم اومد که همیشه نامه مینوشت برای بابا لنگ دراز

قسمت اول و دوم رو گذرا دیدم و قسمت سوم رو که باز کردم و به آخر فیلم زدم

داشت نامه مینوشت و میگفت که

ولی نامه نوشتن برای شخصی با نام مستعار جان اسمیت سخته

پس من به شما یه لقب دارم

بابا لنگ دراز

این اسم رو از تاثیری که سایه بلند شما در همون یه دفه ای که دیدم ،رو من گذاشت ،به شما دادم

خواهش میکنم نرنجید

بعدا بازم براتون نامه مینویسم

جودی آبوت

من اینو که شنیدم گریم گرفت

آخه منم به خدا یه اسم گذاشتم‌و همیشه بهش میگم ماچ ماچی

و من از وقتی باهاش آشنا شدم و به قدری آرام شدم که از یه جایی به بعد حس کردم که دلم میخواد ماچ‌ماچی صداش کنم و هی میگفتم تو چقدر دوست داشتی و ماچ ماچی

آدم دلش میخواد ماچت کنه

وقتی یاد تک تک لحظه هایی که با خدا داشتم افتادم تصمیم گرفتم برم سراغ کتابم که تو گوگل درایوم شروعش کرده بودم و ادامه بدم

اما باز هم با خودم میگفتم آخه چی بنویسم و گفتم خب وقتی خدا چند روزه داره از پاسخ دوستان بهت میگه بنویس و تاکید میکنه

پس باید بنویسی و شروع کنی و خودش بهت میگه چی بنویسی

پس برو و شروع کن

و رفتم و حدود یک ساعت نوشتم

نمیدونستم از کجا میاد این همه نوشته و نوشتم و نوشتم تا اینکه حس کردم نجوای ذهنم میگه

اصلا که چی بشه

چرا داری مینویسی

اسم ماچ ماچی رو هر کس بخونه میگه یعنی چی

و از این جور افکار اومد سراغم و حس کردم دیگه نباید ادامه بدم و بذارم تا اینجا که نوشتم باشه

و بعدا وقتی حس بسیار خوبی داشتم بیام و بنویسم

بعد اومدم دوباره برای پاسخ دوستی که برام نوشته بودن ،بنویسم دوباره دیدم هیچ نشونه ای از گزینه پاسخ نیست پایین نوشته هاشون

تصمیم گرفتم برم قسمت نظرات خودشون و در یکی از نظراتشون براشون بنویسم

وقتی این قسمت رو دیدم توجهمو جلب کرد و شروع کردم به خوندن

ارتباط بین درک صحیح خداوند و روان شدن چرخ زندگی – صفحه 65

اتفاقا من خودمم برای این فایل رد پامو نکشته بودم که برای من پاسخ نوشته بودن

آخر صحبت هاشون متوجه شدم که منم باور محدود داشتم تو نوشتن

اینکه میگفتم آخه من کتاب بنویسم

مگه من نویسنده ام

یا میگفتم بلد نیستم

اما با خوندن نوشته های دوست عزیزم در سایت یه پیام دریافت کردم که خدا بهم گفت

طیبه اگر ارزشمند نبودی برای من ، هیچ وقت بهت نمیگفتم یه کتاب بنویس

وقتی بهت میگم بنویس حتما یه چیزی میدونم که میگم بنویسی

خودم کمکت میکنم تو فقط چشم بگو و اجرا کن

و به یاد بیار که چقدر از طریق بی نهایت دستانم در سایت تاکید کردم به نوشتن کتاب و حتی بهت گفتم اسمش رو ماچ ماچی بذاری

پس نترس و نگران نباش که همه چی بهت گفته میشه

تو فقط گوشی رو دستت بگیر و شروع کن

چند دقیقه پیشت رو به یاد بیار که شروع کردی و به قدری پشت سر هم نوشتی که خودت هم لذت میبردی

پس با خیال راحت ادامه بده

خدایا شکرت به خاطر داشتن این سایت پر از آگاهی

و من یک ساعت تمام نوشتم و بعد خودم نوشته هامو خوندم

عجیب بود

من انگار تازه بار اول بود میخوندم و از خودم سوال کردم

اینارو کی نوشت؟؟؟؟

به قدری جملات قشنگی بودن که خودم وقتی خوندم اشک تو چشمام جمع و جاری شد و حس فوق العاده ای داشتم

و به خدا گفتم خودت کمکم میکنی پس چشم میگم‌و میام مینویسم

و یاد پیام هدایتی که گرفته بودم افتادم

و در امروزی که وقت آن رسیده سستی نکن

بعد شروع کردم تا تمریناتم رو برای نقاشی انجام بدم

امروز از صبح تا شب فقط داشتم روی بومی که تمرین جدید کلاس رنگ روغنمون بود کار میکردم و تمرکز میکردم و دو تا بودم شروع کردم

میخوام ریز نقاشی کشیدن رو هم مهارت پیدا کنم

با اینکه استادم گفته بود روی بوم 20 در 30 کار کنید اما بعد گفت هرچقدر بومتون بزرگتر باشه ایرادای طراحیتون بیشتر مشخص میشه و سخت تر میشه

و من تصمیم گرفتم هم کوچیک کار کنم و هم بزرگ که به هر دو مهارت تسلط پیدا کنم

روی بوم کوچیک اینو یاد میگیریم که ظریف کار کنیم و دقت در نقاشی بالا میره در ریز کار کردن

و در بزرگ کار کردن روی بوم ، یاد میگیرم که طراحیم قوی تر بشه و باز هم دقتم در طراحی افزایش پیدا کنه

خوشحالم از این تصمیمم

و از خدا میخوام کمکم کنه تا یاد بگیرم

شب که داشتم کار میکردم برادرم اومد و گفت طیبه میای بریم خونه مادربزرگ

اولش گفتم نه ولی بعد گفتم باشه و به مادرم گفتم من تصمیم داشتم هیچ جایی مهمونی نرم و به مدت یک یا دوسال فقط روی خودم ‌و پیشرفتم کار کنم

چون خودمو میشناسم من وقتی جایی مهمونی میرفتم و میومدم خوابم میبرد و شب نمیتونستم بیدار باشم و تمرکز کنم روی تغییراتم

باید از یه جایی شروع کنم چون هرچی بیشتر پیش میرم این مسیر برام لذت بخش تر میشه

و به مادرم گفتم من نمیرم اما هر کس مهمون بیاد خونه ما میبینمشون

و سعی میکنم کمتر برم مهمونی ویا اصلا نرم

وقتی رفتیم ،من اونجا خوابم گرفت و یک ساعت خوابیدم تا 12 شب ،و از فرصت استفاده کردم که کمی بخوابم و وقتی رسیدم خونه تا ساعت 3 بیدار بشم و کار ذهنی رو شروع کنم

خیلی حس خوبی دارم که هر روز دارم تمرینات جدید رو امتحان میکنم و وقتی میبینم مثلا یه روش رو نمیتونم انجام بدم ،شیوه تمرینم رو تغییر میدم و عمل میکنم

و این شیوه برای بیدار شدن در شب برای من مفید بود

خدایا شکرت

بی نهایت ازت سپاسگزارم به خاطر تک تک نفس هایی که امروز بهم هدیه دادی و حالم فوق العاده عالی بود

نور خدا به شکل شادی و سلامتی و آرامش و عشق وثروت و نعمت و زیبایی در زندگی استاد عزیزم و مریم جان شایسته و همکارانتون و تک تک دوستان و همه کسانی که در مدار دریافت بی نهایت نور عظیم خدا هستن ،جاری بشه و بهترین ها باشه براشون

خدایا شکرت که میتونم بنویسم و خودمو بشناسم

دوستتون دارم