فرصتی عالی برای به صلح رسیدن با خود - صفحه 14

سلام استاد خوبم. سلام خانم شایسته بزرگوار. سلام دوستان عزیز.

چند دقیقه پیش مشغول یک مصاحبه تلفنی با مسئول یک دانشگاه در اروپا بودم که باهام تماس گرفته بود تا بیشتر در مورد درخواستم برای ادامه تحصیل تو اون دانشگاه بدونه.

به نظر خودم مصاحبه خیلی عالی پیش رفت. اما نکته‌ای که میخوام در موردش بنویسم اینه که اگر عید سال گذشته کسی به من میگفت که تو سال آینده تو ایام نوروز قراره چنین مصاحبه‌ای رو انجام بدم، قطعاً میخندیدم و میگفتم همچین چیزی محاله.

اما الان که به واسطه پیشنهاد استاد تو این فایل برای نوشتن نکات مثبت سال گذشته دارم به اتفاقات این یک سال نگاه میکنم میبینم که چقدر زیبا و راحت به این نقطه رسیدم.

من جزو رتبه‌های برتر کنکور بودم و معدل‌های خیلی بالایی تو دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد داشتم. با اینکه خیلی‌ها در زمان تحصیلم بهم پیشنهاد میدادن که برای ادامه تحصیل برم خارج از کشور اما من خودم رو لایق چنین موقعیتی نمیدونستم چون به خاطر کامل‌گرایی بیش از حدم همیشه فکر میکردم من از نظر تحصیلی نمیتونم با دانشجوهای خارج از کشور رقابت کنم.

اما توی کارم فوق‌العاده عالی بودم و میدونستم که با بالاترین استانداردهای جهانی هم میتونم کار کنم. اون موقع هنوز با استاد عباس منش و بحث‌های مربوط به جهان هستی و موفقیت آشنا نبودم اما ناخودآگاه این باور تو وجودم بود که من میتونم خارج از کشور کار پیدا کنم. به همین دلیل موفق شدم و چند سال خارج از کشور کار کردم.

بعد به خاطر اینکه میخواستم کسب و کار خودم رو راه بندازم برگشتم ایران و به واسطه کتاب‌های کارآفرینی با قوانین ثروت و موفقیت آشنا شدم. چند سال بعد هم که مدارم بالاتر رفت با استاد عباس منش آشنا شدم.

خلاصه همیشه تو ذهنم بود که من خیلی تو کارم حرفه‌ای هستم و هر جای دنیا میتونم کار کنم اما هیچ وقت باورهای مناسبی نسبت به ادامه تحصیل در خارج از کشور نداشتم با اینکه همیشه دوست داشتم تو یه مقطعی این تجربه رو داشته باشم. این خواسته همیشه تو وجودم بود.

شاید حدود شش ماه پیش بود که تو یکی از این پلتفرم‌های آنلاین به صورت اتفاقی با یه اروپایی آشنا شدم که میگفت دوست داره به ایران سفر کنه. من با اروپایی‌ها قبلاً کار کرده بودم اما به خاطر باورهای نادرستی که داشتم همیشه فکر میکردم که اونها خودشون رو بالاتر از ما میدونن و علاوه بر این خودم رو همیشه پایین‌تر از اونها میدیدم.

اما این شخصی که باهاش آشنا شده بودم انقدر متواضع بود که تمام ذهنیت اشتباه من نسبت به اروپایی‌ها رو ظرف چند دقیقه از بین برد و بدون اینکه من در مورد تحصیلاتش بپرسم خودش برام از دانشگاهی که رفته بود گفت.

رفتم اسم دانشگاه رو تو اینترنت سرچ کردم و با دیدن ساختمون دانشگاه تمام وجودم پر از علاقه نسبت به تحصیل تو اروپا شد.

انگار تا حالا هیچ وقت این حس شدید رو تجربه نکرده بودم. به خاطر همین شروع کردم به تحقیق در مورد دانشگاه‌های مختلف. واقعا هیچ برنامه خاصی نداشتم و حتی تا روز قبلش همچنین هدفی رو به صورت جدی تو ذهنم نداشتم اما یه نیرویی تو وجودم من رو به جلو هل داد.

حتی قبل از اینکه رشته‌ و دانشگاه مورد نظرم رو پیدا کنم، تصمیم گرفتم امتحان آیتلس آکادمیک بدم که اگر خواستم اقدام کنم مدارکم حاضر باشه.

باورتون نمیشه تو هزاران برنامه‌ای که در موردش تحقیق کرده بودم، یکیش انگار همش بهم چشمک میزد. این رو به عنوان یه نشونه در نظر گرفتم و براش درخواست دادم. هزینه بررسی درخواستم هم از طریق یکی از دستان بی‌نهایت مهربان خدا بدون هیچ کارمزدی به حساب اون دانشگاه برام واریز شد.

نکته جالب اینه که من دیگه ارتباطم با اون دوست اروپاییم قطع شد و دیگه خبری ازشون ندارم. من هم دیگه پروفایلم رو تو اون پلتفرم بستم تا روی اهداف جدیدم تمرکز کنم. انگار دقیقاً برنامه‌ریزی شده بود که از بین میلیاردها آدمی که روی زمین هستن این شخص به خاطر برنامه سفرش به ایران به من پیام بده و حتی بدون اینکه خودش بدونه عشق ادامه تحصیل رو در وجود من شعله‌ور کنه و بعد هم به همون سادگی‌ای که وارد زندگیم شد از زندگیم بره بیرون.

الان که دارم فکر میکنم میبینم این نشونه‌ها زمانی سر راه من قرار گرفت که من داشتم روی عزت نفس خودم و باور احساس لیاقت کار میکردم. زمانی این اتفاقات افتاد که من با دادن امتحان آیلتس بدون هیچ برنامه قبلی قدم اول رو برداشتم تا قدم‌های بعدی بهم گفته بشه. الان مطمئنم که لیاقت تجربه تحصیل در بهترین دانشگاه‌های جهان رو دارم و مطمئنم که اگر به ساختن باورهای مناسب با هدفم ادامه بدم میتونم به سادگی به آنچه میخوام برسم.

داستانی که براتون تعریف کردم بهترین اتفاقی بود که به واسطه فرکانس‌هام برام رقم خورد. مهمتر از خود اتفاق درسی بود که ازش گرفتم و اون درس این بود که ما خالق زندگی خودمون هستیم. نباید به انتهای مسیر نگاه کنیم. کافیه حرکت کنیم تا ادامه مسیر به بهترین شکل برامون روشن بشه.

یه نکته دیگه‌ای هم که یاد گرفتم این بود که بعضی آدم‌ها فقط به صورت مقطعی و برای انجام یه وظیفه خاص از طرف خدا وارد زندگیمون میشن. باید به خاطر اومدنشون به زندگیمون و درس‌هایی که بهمون میدن ازشون سپاسگزار باشیم و حتی اگر به همون سادگی‌ای که به زندگیمون اومدن چند وقت بعد از زندگیمون رفتن، باید باز هم شکرگزار باشیم. چون این نشون میده که اونها فقط یه نشونه بودن برای رسوندن ما به افراد و شرایط و خواسته‌های بهتر و بزرگ‌تر.

منتظر خبرهای خوب من در سال جدید باشید.

عاشقتونم.