فرصتی عالی برای به صلح رسیدن با خود - صفحه 6

فایل که گوش دادم خواستم برم دفتری که در شروع اشناییم با سایت عباسمنش توش تعهد داده بودم از ماشینم بیارم و بنویسم اما یه حسی بهم گفت اینجا بنویس. مینویسم از زبان کسی که میخواد نعمتهام بهم یاداوری کنه

بهمن 96 شروع شد. عین یه گمشده وسط یه بیابون بزرگ که دست و پاهاش با محدودیت های ساختگی ذهنش در قالب زمان و مکان و خانواده و سرنوشت و یک خدای وحشتناک زنجیر شده بود.

سه تا فایل برام ارسال شد. گوش دادم. عین یه قحطی زده که داره از تشنگی هلاک میشه بودم. دوباره دوباره دوباره یادم نیست چند ده بار گوش دادم. نوشتم. هنوزم دفترچه مشکی کوچیکی که دم دستم بود و پراکنده و از سر هیجان مینوشتم دارم.

نمیدونم دقیقا چقدر اما اولین و جسورانه ترین قدمم برداشتم و از محیط کاری که اذیت میشدم خارج شدم. مشابه اتفاقی که برای استاد تو بندرعباس افتاد برام رخ داد. درحالیکه همه مواخذه م میکردن که حالا تو این شهر کوچیک میخوای چیکار کنی همین کارم از دست دادی، فقط میدونستم باید به درونم گوش بدم.

اومدم بیرون و به دلایلی که مجالش نیست حقوق ثابت مختصرم حفظ شد در حالیکه بجای 26 روز کاری من اون کار نهایتا در 5 روز انجام میدادم با همون حقوق.

نمیتونم بگم چقدر ازاد شدم. اولین خریدم از سایت کتاب “رویاهایی که رویا نیستند بود” رفته بودم تو طبیعت اطراف شهر جاهایی که بخاطر روزهای نزدیک بهار آب جاری شده بود از کوه ها . خدایا هنوزم گرمای افتاب و سرمای سایه اون روزا رو روی پوستم حس میکنم.

این کتاب چنان تحولی در من ایجاد کرد که نمیتونم در کلمات بگنجونم. مثل همه تون عاشق این مرد و آموزه هاش شدم.

97 شروع شد…

دنبال یه جایی بودم که به جیبم بخوره اجاره کنم و بشه دفتر کارم. چه کاری؟ نمیدونم!!! جز نوشتن صورت وضعیتهای اون شرکت قبلی که حالا به صورت پاره وقت بهم واگذار شده کاری نداشتم

تو همون روستای نزدیک شهر دنبال جایی بودم. میخواستم تو سکوت باشم. و میترسیدم پولم به داخل شهر نرسه.

(ببخش خدا)

دنبال یه جای ساکت بودم که با کمترین پولی که تصورش بکنید یه جای خلوت یه زیرزمین تمیز پیدا کردم. میز و صندلی اتفاقی جور شد نشستم تو دفتر. صورت وضعیت ماه اول کمتر از 3 روز تمام شد خب حالا چیکار میکنی سمیه؟!!!

تنها چیزی که قلبم فریادش میزد فایلهای عباسمنش بود. باید از فایلهای رایکان به نتیجه میرسیدم بعد خرید میکردم.

تمام وقتم مشغول فایلها بودم. ظهر که میومدم خونه همسرم میگفت چیکار کردی امروز. گفتم صورت وضعیت مینوشتم و یکم کار شخصی… تمایلی به این مباحث نداشت و منم مثل همه تون احتمالا یه سری راه اشتباه براش رفتم و بعد متوجه شدم نباید بهش چیزی بگم

من واقعا کاری نداشتما. اما گفتم خب باید شروع کنم. نشستم از تخصص خودم شروع کردم. من دانشجوی دکتری برق مخابراتم. شروع کردم فایل اموزشی ضبط کردم. که بدم یه موسسه رو سایتش بفروشه.

رو پایان نامه م کار میکردم و در حینش فایل هم ضبط میکردم

این بین ده ها بار ایمیل میزدم (مرسی استادم مرسی مریم جان که پاسخم میدادید.و حتی مرسی بابت وقتهایی که پاسخی ندادید)

مسیرم عوض شد. وارد حوزه ای از کسب و کار اینترنتی شدم دقیقا از نقطه گله و شکایت دخترای این قسمت شرقی کشور شروع کردم. از همین محرومیت ظاهری و برای زنان و دختران مثل خودم و البته قبل همه برای خودم یه کسب و کار خیلی باحال شروع کردم. من شدم همونی که همیشه ته نوشته هام از فایلهای عباسمنش مینوشتم. (من بیش از هرچیزی آزادی زمانی و مکانی و مالی میخوام) شدم مصداق حرف استاد. کارم شده تفریحم. مثلا همین امشب وسایل سفر به سمت سراوان مرز پاکستان میبندم که بریم هم کار هم تفریح. سایت من و دخترام با خوداشتغالی از شرقی ترین مرز کشور راه افتاده نه اینکه بگم الان کرور کرور دلار در میاریم نه. که البته اونم خواهد شد. اما الان سمیه و احتمالا ده ها سمیه سایت من که مثل من روزهایی غرق شرک و ناسپاسی و فحش به زمین و زمان بودن حالا غرق امیدیم. غرق توکل

این مسیر و این استارتاپ اسمش بزاریم یا کار یا هرچی، خیلی خیلی بالا پایین داشت. ادمهای نامناسبی اول بخاطر باورای شرک آمیز خودم کنارم بودن که مثل کندن یه دندون پوسیده درد داشت. تو اون مدت سعی کردم وقتی تو خلوت خودم اشک ریختم از اذیتهای اون همراهان نامناسب بگم خدایا میدونم حرف عباسمنش درسته . من باید مسیرم درست طی کنم و مدارم ارتقا بدم . اگه این ادما الان کنارم هستند تقصیر جهان نیست تقصیر تو نیست. سطح مداری من این بود. درست عمل میکنم و یقین دارم قانون درست عمل میکنه. اگه اونام رشد کردن باهم میریم بالا والا به راحتی مدارم جدا میشه و همینم شد. و بعد حدود یه دوماهی زجر کشیدن( که اینم باز باور خودم بود) اون دوستان جدا شدن و من و موندمو عباسمنش و خدای عباسمنش.

حالا تو همون زیرزمین من و بهار و سارا و دورادور بچه های فنی سایت و همسرم برای کارهای حسابداری و پشتیبانی مالی از سمت خدا همراهمونه و داریم با لذت مسیر طی میکنیم

یه نکته خیلی جالب هست. خب طبعا گاهی از ریل خارج میشم. اما قشنگیش اینجاس که میفهمم خارج شدم و سریع اصلاح میکنم.

بزرگترین دست اورد سال 97 من خدا بود. من خدا رو درون خودم کشف کردم. اومدم تو سایتت تا به خواسته های مادیم برسم اما چیزی که الان دارم یه پله ؛ نه ده ها پله بالاتره من بقول دوستی گنج نامه در دستم گرفتم. خدا رو بهم دادی. چیزی که نه تنها خواسته های مالی که تمام سعادت دنیا و اخرت برام میسازه

تو حوزه روابط: زندگی غرق چالش 13 ام امروز در اوج آرامش و تفاهم و سپاس و شادی و نعمته. همسرم گرچه با من در این مسیر همراه نیست اما به ذات خودش باورهای خیلی بهتری از من داره. مخصوصا در باور فراوانی.

در حوزه روابط با خانواده خودم وهمسرم و دوستان جالبه شدیدا محبوب شدم. بعد حدود 8 ماهی همراه شدن با این مسیر بیشتر یا کمتر دقیقا فیدبکهایی که گفتی دیدم . ازم پرسیدن چطور اینقدر ارومم. چطور اینقدر تغییر کردم. چطور اینقدر موفق شدم.

افرادی واسه کسب و کار من بهم با تمام محبت دلگرمی میدن، ادمایی تو اینستاگرام سای و پیجمون شات میکنن و حمایت میکنن که هربار میطلبه سجده کنم خدایی رو که دستانش تا این حد ادم سوپرایز میکنه. ادمایی که یه ریالم دریافت نمیکنن تبلیغ کنن. عباسمنشم، بهترین پدیده سال 96 م. تو نمیدونی من چطور از خدا بابت این آسان شدن به معنای واقعی زندگیم برات طلب آرامش و نعمت و سلامتی و ثروت وسعادت میکنم مرد…

مسئول بخش فنی سایتمون یه روز بهم گفت چطوریه فلانی بهت پیام میده…(همون دست خدا رو میگفت.) چقدر پارتیت کلفته :)) خدایا شکر…

تو حوزه سلامتی. به ظاهر هنوز میگرن و دیسک دارم اما بسیار بسیار بسیار راحتتر ازشون میگذرم و از عهده ش برمیام. یه مدت 6 ماهه قرص کم کاری تیروئیدم نخوردم بسکه مشغول این راه اندازی سایت بودم. جواب ازمایشم افتضاح بود. شروع کردم ب خیال راحت همون قرص ثابت خوردن و یک ماه بعد خیلی طبیعی شدم. برگشتم به همون روال قبلی.

سفرهم که دیگه نگم جز یه سفر خیلی توپ خارجی به کوش اداسی و اون بهشت اروم و یه سفر پر از فراوانی به کیش کلی هم سفرای دیگه داخل کشور رفتیم

حوزه ثروت باز نمیکنم چون باید برای بیان نتایجش چون رقمی و عددی زیاد مشخص نیست از عناوین و توضیحات بگم در مورد کارهام که با قوانین سایت نمیخونه. اما فقط میگم همون خدایی که این همه نعمت داده یقینا همون خدای ثروت منم هست. همون قدرتی که رب العالمینه.

اما اما اما بریم واسه معنویت: رفاقتو حالا فهمیدم. وقتی با رفیق بی کلکم خدا اشنا شدم. نه اینکه دلتنگ نشم اما یه جور عجیبی همه رو دوست دارم اما همه کمرنگن. وابسته به هیچکس نیستم. شاید بد باشه گفتنش عاشق پسرمم اما به این فرشته کوچولومم وابسته نیستم. فقط با یه چیز اتیش میگیرم خدا رو ازم بگیرن.

دیگه فاکتور بگیرم ازینکه تو جمع هایی که همه دارن از کمبودا از دولت و نظام و گوشت مرغ و …. میگن من تو دلم غرق ارامشم. اگه مثل دیشب مهمانم هستن و نمیتونم چیزی بگم اما سرم تو لپتاپه و هر چی میگن با باور هایی که از تو اموختم به خودم جواب میدم. طوری که خواهرم که تازه با شما اشنا شده بعد رفتنش پیام میده….” اجی خوشبحالت چقدر خوب باورهای عباسمنش تحلیل میکردی با خودت . کنارت بودم صدات میشندیم اروم وقتی بابا و دامادا در مورد اوضاع بحث میکردن تو چی میگفتی به خودت” و من چقدر ازین پیام اشک ذوق به چشمام نشست نه بابت تعریفش نه اصلا. بابت اینکه خواهرم داره به این سمت میاد و من نتیجه حواس جمعم به قانون دارم میگیرم کم کم.

ببخشید که طولانی شد. چه کنم عشق نمیزاره نگم.

خیلی دوستتون دارم. دووووستتتون دارم. میدونی دوسسسسسسستتتتت داریم