به رویاهایت باور داشته باش | قسمت 1 - صفحه 21

سلام به استاد عزیز وگرامی و همه دوستان عزیز

استاد من تقریبا از قبل از اینکه با شما وسایت عباس منش آشنا بشم، تصمیم گرفته بودم که دیگه واسه خودم و دیگه اینکه واسه کسی پادویی بکنم را قبول نکردم، بنابراین یکی دوتا کار انجام دادم ولی دیدم موقعی که میخوام دقیقا حس خوبی داشته باشم و بتونم اون محصول تولیدیم را معرفی کنم یه احساس مخربی واسم بوجود میومد و اون چیزی نبود جز یه دلهره که ته دلم شروع به پیچیدن میکرد و کل حس نه چندان خوب من را از همونی که بود ازبین میبرد تا اینکه چند روز پیش گفتم بذار این سوال رو که مبنی بر دلهره چیست و اصلا چه پیامدی میتونه داشته باشه رو از بقیه دوستان هم بپرسم ببینم ازشون چه کمکهایی میتونم دریافت کنم، جا داره که از همینجا از دوستانی که بهم پاسخ داده بودن واقعا تشکر میکنم، یکی از دوستان پاسخ داده بود این حس ناشی از ترس از شکست میتونه باشه و باید روی خودت کار کنی، که تقریبا درست بود من دیدم ترسی را با خودم دارم ویکی دیگه از دوستان یه جمله طلایی نوشته بود که فرد شجاع اون کسی نیست که نمیترسه بلکه اون کسی ست که با وجود ترس انجام میده یعنی میترسه ولی انجامش میده و پیشنهاد داده بود که از اتفاق برو تا نه بشنوی واسه اون فروش اون محصولم، و دیدم این جمله طلایی واقعا در مورد من درست صدق میکرد، یعنی من دقیقا همیشه سعی میکردم که آدم نترسی باشم، ولی همیشه مترسیدم و نمیتونستم ترسمو کنترل کنم و هی بیشتر میشد که کمتر نمیشد، بعد یادم افتاد که خود شما باز یه جمله طلایی را توی دوره آفرینش گفتین که” بزرگترین برگذار کننده های سمینار جهان از جمله خودم توی چند ثانیه قبل از جلسه میترسند” و باز امیدم بیشتر شد، وقتی این سوالو مطرح کردم یادم افتادکه چند روز قبلش یه جمله طلایی دیگه هم خونده بودم از کتاب اهداف برایان تریسی که میگفت “واسه اهداف خود موعد زمان تعیین کنید، وهیچ هدفی غیر معقول نیست وهمه اهداف دستیافتنی هستند و اگه میبینی که به اون هدفی که میخواستی نرسیدی، این بخاطر اینه که موعد زمانت غیر معقول بوده، پس دوباره زمان دیگری براش تعیین کن ومطمئن باش بهش میرسی” و من متوجه شدم هدفی رو چند وقت پیش زمانی رو براش تعیین کرده بودم ولی بهش نرسیده بودم وفهمیدم واقعا زمانم غیر معقول بود و باز امیدو انرژی گرفتم، و باید بگم بعد ازینکه اون سوال رو مطرح کردم، یه کلیپ مصاحبه ای رو که خیلی وقت پیش دانلود کرده بودم از آنتونی رابینز که ازش در مورد موفقیت سوال کرده بود، رو دیدیم و گفته بود که” دو تا مورد هست که افراد باید برای رسیدن به هر موفقیتی (که تعریفشون از موفقیت چی میتونه باشه) در نظر بگیرند: 1) علم دستابی( که چطور میتونن بهشون برسند، پس باید اون علم رو بدست یابند) و 2) هنر احساس، دقیقا تاکید کرد، که گفتم هنر نگفتم علم( یعنی ما باید به کاری انجام میدیم عشق بورزیم و احساس فوق العاده خوبی داشته باشیم) به قول خودش اگه میخوایند تو زندگیتون یه شکست خارق العاده ای داشته باشید، بدون احساس به موفقیت برسید…. در این صورته واقعا با اینکه به موفقیت میرسه ولی اون شخص هیچ لذتی ازون موفقیت نمیبره…. اینجا بود که تصمیم گرفتم از همون فایل هایی که توی تئوری سطل آب گفتین درست کرده بودین وخودتونا بنباران افکار کردین من هم از همون فایلها درست کنم و دقیقا بنباران افکار کنم خودمو، الان 2&3 روزه که دارم اینکارو میکنم و متوجه شدم که چه عشقی به کاری که دارم براه میندازم دارم و خارج از اون چقدر زندگی واسم زیباتر شده و چقدر خداوند متعال در نظرم قدرتمندتر وزیباتر شده و چقدر من عاشق چنین رب و فروانروایی شدم و افتخار میکنم که بنده چنین خدایی هستم…و حالا زندگی فوق العاده با حس خوب و عالی شما توی بندرعباس رو دیدم که واقعا چهره ای روشن از لذت و خوشحالی رو داشتین که باز هم باعث خوشحالی و لذت بیشتر من از زندگی شد… این جمله ها واقعا حقیقت محضه که میگه در بدترین شرایط بهترین استفاده رو بکن و اینکه در لحظه حال و اکنون زندگی کن.

بازم ممنون و تشکر میکنم ازت استاد خوبم که قسمتی بنام عقل کل را درست کردی جدای از بقیه زحماتی که میکشی.

فکنم از توضیح خودتون بیشتر نوشتم، ببخشید اگه طولانی شد… مرسی از همگی شما همراهان عزیز در پناه الله یکتا ثروتمند باشید.

مهرداد نایبیان