به رویاهایت باور داشته باش | قسمت 1 - صفحه 99

به نام خداوند روزی رسان هدایتگر

سلام

فایل روز 15 ام رو داریم.

نیاز داشتم به صحبت های توش، به خوندن کامنت ملیحه جان.

حقیقتش از دیروز یه مقدار خوب نیستم. خیلی خوشحال و امیدوار داشتم به سمت خواسته م حرکت میکردم که یکهو دیروز با یک سد بزرگ و به نظر غیرقابل نفوذ برخورد کردم و همون حال منو بد کرد و ناامیدم کرد.

امروز هم دوباره رو همون دنده بودم و فایل رو که تموم کردم و کامنت رو که خوندم گفتم نوشین بسه دیگه.

ملیحه جان نوشتند: اگر حالم خوب نباشه یعنی باورهام مشکل دارند. باید قبل از رسیدن به خواسته حالم خوب خوب باشه.

منم دیدم حال الانم به خواسته م نمیخوره. از باورهای نادرستی داره سرچشمه میگیره.

از ناامیدی، از ترس، از باور نداشتن و از فکر به نشدن.

یه لحظه استاپ کردم و گفتم این حس بدی که زیادی توش خودمو نگه داشتم منو از خواسته م دور میکنه. باید بیام بیرون ازش. چاره ای ندارم. وگرنه از خواسته م دورتر و دورتر میشم. باید دستمو از تو این آتیش دربیارم و ادامه بدم. حالمو خوب کنم. باورهای قدرتمند کننده رو مرور کنم، نشونه ها و کمک های خدا تا اینجا رو یاداوری کنم.

باید در بیام از این حس. اصلا موندن توش حال نمیده.

واقعا خوندن و دنبال کردن روزانه ی فایل های این سایت یک الزامه.

وگرنه ادامه ی مسیر خیلی سخت میشه. هی ممکنه دور بشی و اگه حواست نباشه و دوباره برنگردی تو مسیر، ممکنه کلا خواسته ت رو فرسنگ ها بندازی دور تر.

یک جا ملیحه جان میگن: بعد از دیدن آموزه های استاد با خودم گفتم یعنی میشه هرآنچه رو که میخوام داشته باشم؛ اون هم به راحتی.

چقدر این به راحتیه لذت بخش و عجیب غریبه. چه باور جالب و خوشایندیه. به راحتی به هر آنچه که میخوام برسم! فکر کن! چقدر حال میده!

من سر این “به راحتیه” یه کم ترمز داشتم. باورش برام یه مقدار سخته هنوز. چیزهایی که من میخوام خیلی بزرگن و هنوز فکر میکنم هر چی بزرگتر سختی و تلاش هم بیشتر. چه بسا که اون سختی و تلاشه فقط سختی کنترل ذهن باشه و بس.

استاد میگن من فقط نَشَستم بگم خب من هرچی رو میخوام جذب میکنم و تموم شد رفت.

میگن من کلا یک ادم دیگه شدم. کلا همه چیم تغییر کرد و خودمو به نوعی کوبیدم دوباره ساختم!

اینه واقعا. سختیش همیناست. انگار 99 درصد سختی کار هم درونیه دوباره، نه بیرونی و به زور چنگ زدن و چیکه چیکه به دست اوردن و خسته ی جسمی و روانی شدن.

این فایل و حرف های ملیجه جان یک تلنگر برای من بود. که نوشین حواست باشه نیفتی تو دام. اگه وقتی ناامیدی و شرایطت خوب نیست، دانسته هات رو پیاده و اجرا نکنی پس چجوری میخوای ادعا کنی که من دارم قوانین رو زندگی میکنم و فقط حرف نمیزنم و فقط اطلاعاتم رو نبردم بالا.

همینجاهاست که تو باید ایمانت رو نشون بدی دیگه دختر. دقیقا همینجاهاست که فرق تو با یک آدم با آگاهی و مدار پایین تر مشخص میشه. فرق تو که انقدر وقت داری میذاری و آموزش میبینی با کسی که کلا تو باغ نیست و هیچی ازین مسائل نمی دونه.

تو اینهمه آموزش دیدی که دقیقا تو هیمنجور موقعیت ها، ورق رو بچرخونی و همه چیز رو دوباره به نفع خودت برگردونی. اینهمه آموزش دیدی و ادعات میشه که قانونو بلدی. به قول ملیحه جان یاد نگرفتی که بری سخنرانی کنی که. باید تو زندگیت اجراش کنی. باید.

باید ایمان داشته باشی باید توکل کنی، باااااید.

نباید جا بزنی، نباید ناامید بشی. اگر مطمئنی راهش همینه، مسیر همینه، پس نباید یک لحظه هم شک کنی.

نباید یک لحظه هم ناامید و نگران بشی. باید تمام اون فکرایی که حمله میکنند به ذهنت و میخوان ناامیدت کنن رو نابود کنی. نباید بهشون فضا بدی.

من فهمیدم که باورهام هنوز خیلیی جای کار کردن داره.

یکی از مهم ترین ترمزهام هم باور کردن سختیه. یعنی من کلا تو مدار سختی هستم. همه چیز رو سخت و دیر به دست میارم. کلا خانوادگی تو این مداریم و همه چیز برامون سخت پیش میره و سخت و چیکه چیکه بدست میاریم. البته که اینکه من از کلمه ی “همه چیز” استفاده میکنم باز نشون میده که تمرکز منم زیادی رو سختیه.

چون خیلی خیلی چیزهارو هم من به راحتی بدست آوردم و میارم. باید تمرکزم رو از سختی ها بردارم و بذارم رو آسانی. آسان براورده شدن خواسته ها و نیازها.

باور به سختی، خیلی خیلی باور بدیه. اینجوری یکسره خودمو در معرض ناامیدی و خستگی جسمی و روحی و روانی میذارم. باید “آسانی” رو باور کنم. “راحتی” رو باور کنم.

خداروشکر ازین تعهدی که به گوش دادن فایل های سایت دارم و ازین همه هدایت. انشاالله خدا هممون رو هر لحظه هدایت کنه و ما هم گوش شنوا و چشم بیناش رو داشته باشیم.