آیا من می توانم زندگی دیگران را تغییر دهم؟ | قسمت 2 - صفحه 23

بنام خداوند مهربان

سلام به خانواده صمیمی عباسمنش

حمد و سپاس تنها برای فرمانروای جهانیان است که بندگانش رو همواره به صراط مستقیم هدایت میکند.

سپاسگذار خداوندی هستیم که درهای علم و آگاهی را با سخاوت تمام بر بندگانش باز گذاشته تا از این نعمت استفاده کنیم.

و سپاسگذار استاد و تلاش سخاوتمندانه‌اش هستیم که چطور عصاره دانش و تجربه خودش رو با ما سهیم میشه.

اصلا من کامنت بچه‌ها رو میخونم حال میکنم، همه با یاد خدا و کلام قرآن شروع میشه!

این فایل مثل همه فایل‌های قبل پاسخ دعاهای ما بچه‌ها بوده که باز در صراط مستقیم بمانیم. باز سپاسگذارتر بمانیم تا رشد کنیم تا خداوند نعمتش رو بر بندگانش تمام کند.

هر کدوم از فایل‌ها رو چندین بار گوش دادم و حالا از خداوند هدایت میخوام تا درکی که داشتم رو بنویسم تا باورهای خودم قوی‌تر بشه. داستان خیلی ساده‌اس!

هرکسی نتایج افکار خودش رو میگیرد.

و تو این جهان هیچ چیز، هیچ چیز و هیچ چیز اشتباه نیست که من بخوام دخالت کنم تا درستش کنم. بعضی وقتا هم میخوام برچسب کمک بزنم که باز خدا سریع میگه جاهل مباش!

من قبلا دوست داشتم یه سری کمک‌های مالی به دیگران کنم، درحالی که خودم هیچی نداشتم و نمیدونمم این باور از کجا وارد ذهن ما شد که اگر نداری هم ببخش! باباااااااا چیو ببخشی؟ وقتی خودت نداری بخوری، چیو باید ببخشی آخه؟

نتیجه هم اینطور شد که همیشه خودم لنگ خرج‌های خودم میشدم و این اواخر بود که گفتم آقا خسیس باش و به هیچ‌کس نمیخواد کمک کنی تا پُر بشوی، بعععععد که پر شدی از سر ریز دارایی‌هات ببخش… (خیلی مچکرم از کامنت حمید عزیز که یه کامنت در مورد مثال درخت نوشته بود و خیلی بهتر تونستم این داستان رو درک کنم.)

دیگه آمار فایل‌ها از دست در رفته استاد… تو یکیش گفتی اینقدر خدا داده که از سر ریزش ببخشم به دیگران… یه گود جاب واقعی به این دعای پر برکتت…

بعد اون تصمیم دیگه هیچ بذر و بخششی نکردم و همیشه هم پول داشتم برای نیازهای خودم. الانم تو کوچه خیابون گدا بهم میخوره ولی توجه نمیکنم، چون میدونم نتیجه باورهای قبل منه هنوز… و من باید اول خودم قوی بشم. خلاصه انرژی و پولم رو ففففقققط گذاشتم

روی تقویت خودم… اتفاقا الان میتونم قدم‌ها رو هم ادامه بدم.

نمیخوام بگم بخشش نکنیم ها… مسئله اینجا بود که من باورهام راجع به فراوانی خوب نبود و من حتی بعد از بخشش احساس خوب نداشتم. به همین خاطر گفتم بزار فعلا روی خودم تمرکز کنم و اون آدم‌های فقیر همممم خدایی دارند که سیرشون کنه، نمیخواد رابین‌هود اونا باشی.

خلاصه که اینطوری دست از ظلم به خودم برداشتم دیگه…. مرحبا بر این تصمیم.

راجع به این آگاهی‌ها هم که نگم چقدررر دقیق بوده این زمان‌بندی!

استاد تو کدوم فایل بود شما گفتی من یه عالمه پروژه داشتم ولی کنسل کردم و طبق الهام قرار شد روی همین مسائل توحیدی کار کنید. این خیلی دقیق بوده هااااا… شما داری ماها رو تعلیم میدی‌هاااااا…

میدونی ما چقدر یاد میگیریم؟؟

جمعه قبل این فایل من رفته بودم خونه یکی (البته من اصلا جایی نمیرم ولی خب این‌ بار دلم گفت برو) و چقددددر وضعیت‌شون نامناسب بود و چقددددر اونجا میخواستم راجع به این مسائل توحیدی و خدا و سلامتی شروع کنم به صحبت… برم بالای منبر… یعنی قششششنگ خیره رفته بودم به فکر و خدا رو شکر منصرف شدم…

انگار لازم بود این فایلا بیاد واقعا…

چقدر من چندین بار فایلا رو تو تلویزیون خونه پخش کردم بلکه یه گوش پیدا بشه و نتیجه؟ خودتون میتونید حدس بزنید… اون پرده حجاب که میگه بین شما و اهل بی ایمان کشیده میشه، اون حجاب واقعا وجود داره‌هاااا…. شده من فایل بزارم و بعد همین که اومدم بزارم طرف یا گوشیش یه پیام میاد یا یه اتفاقی میافته که اصلا طرف بلند میشه میره بیرون از اتاق…

و من بیشتر و بیشتر بهم ثابت میشه که کسی که تو مدار این آگاهی‌ها نباشه رو حتی نمیتونی نگهش داری، چه برسه راجع به اینا بتونی بهشون توضیح بدی!

دقیقا همون مثالی که میگه طرف ناشنواست و پشتش به تو هست، حالا صداش کن تا بهت نگاه کنه، مگه میتونی!؟

خدا رو شکر که یاد میگیریم انرژی‌مون رو فقط برای خودمون خرج کنیم. خدای من شکرت.

این اصل واقعا مهمه که کاری به دیگران نداشته باشیم. مثال اون پروانه‌ یا جوجه‌ای هست که میخواد تازه متولد بشه! اون فشار لازمه تا طرف تجربه کنه و بعد برسه به آگاهی.

من مثال استاد رو میزنم که تو بندر زندگی میکرد. الان هر وقت استاد و حتی قبل‌تر، هر وقت یه فکت میخواد، میگه بندر عباس!

اون فشار باعث میشه استاد پله بسازه برای قدم بعدی. (فشار نه به معنای عذاب… بلکه میوه‌های کوچیک)

من خودم یه همچین تجربه‌ای داشتم و هر وقت ذهنم ناسپاسی میخواد بکنه، خیلی بهم کمک میکنه که کاری نکنم که باز هدایت بشم به اون شرایط…

اینم بگم اون شرایط دشوار میشه قطب و یاد آوری میکنه که آقا این نتایج، حاصل این آگاهی‌هاست‌ هااااا…

اگه الان قطبی هستی که همه چی خوبه… پس ادامه بده و حواست باشه باز همین مسیر رو باید بیای!

یعنی انگار اون فشارها باعث میشه آدم بخودش بگه من کدوم مسیر رو میخوام برم.

در مورد بقیه هم من فکر میکنم همینه! طرف باید فشارهایی تحمل بکنه و بعد بگه بزار به یه راه دیگه فکر کنم و بعد کم‌کم هدایت بشه به این مسیر… البته اگه سوال بکنه…

بهرحال نمیشه کسی رو به زور آورد تو این مسیر… اینو مینویسم ولی لازمه بارها و بارها به خودم بگم و یاد آوری کنم.

بازم شده که من رو خودم کار میکردم ولی نتایجی دستم نبود غیر حال‌ خوب، گرچه که بقیه میبینن ولی نمیتونن تجربه‌اش کنن که… لامصب انگار لازمه بقول استاد این اسباب‌بازی‌ها (خونه و ماشین و…) رو ببینن تا باور کنن… مگه کمه که 15 سال رنگ دکتر و مطب رو ندیده باشی و اصلا تعجب کنی اینقددددر داروخونه‌ها پر آدمن! آقاااااا چرا سلامتی آخه انتخاب نباشه؟

(خب من از منبر میام پایین… خیلی سخنرانی کردم..)

در‌ مورد فرزندان، البته من خودم الان تجربه‌شو که نداشتم ولی فکر کنم مثل استاد عمل کنم یا حداقل تلاش میکنم مثل استاد برخورد کنم…

تصمیم احساسی گرفتن هیچ کمکی نمیکنه خب… نه به من و نه به دیگران..

زن و مرد هم نداره.. ولی مردم فکر میکنن اگه بچه آوردن، مسئول خوشبخت کردنش هم هستن. عجب جمله‌ای استاد….

من شاگردایی که داشتم، پدر و مادرشون میفهمیدم هیچی براشون کم نمیذاشتن خب…

از لباس، بهترین لباس‌ها رو میپوشیدن، آیفون به دست، بهترین لوازم تحریر و…

اما طرف چندین ترم میشد که هیچ پیشرفتی نمیکرد، یعنی من احساس میکردم پدر و مادر قشنگ پول‌شون رو بیهوده مصرف میکنن و بچه اصلا علاقه‌ای به زبان نداشته… ولی باز از روی دلسوزی همه کار براشون میکردن ولی خب نتیجه نبود دیگه…

امیدوارم که بقول استاد از جاهلین نباشیم که بخوایم یکی دیگه رو درست کنیم که در اون صورت اون رودخونه افراد نامناسب بشدت بروی ما باز میشه که اونوقت واقعا درگیر میشیم…

گاهی وقت‌ها هم شاید پدر و مادرها میخوان بچه شون موفق بشه تا موفقیت‌هایی که بهش نرسیدن، آرزوهایی که نتونستن بسازن، بچه‌هاشون اونارو بدست بیاره… که اینم باز از عدم درک قانونه..

آخه من همیشه از اطرافیان خودم میشنیدم که میگفتن ما که بجایی نرسیدیم، آرزومون اینه شماها برید موفق بشید…

بهرحال هیچکس مسئول دیگری نیست و خود منم مدت زیادی فکر میکردم اگر کار بدی میکنم، خدا اونور والدین منو یکاریشون میکنه که اینم باز نمیدونم ریشه‌اش کجا بوده ولی الان خیلی خیلی تصمیم‌های بهتری میگیرم…

ثواب این نیست که خدا نشسته نمره مثبت میده یا نمره‌تو مثلا از 10 میکنه 15 ….نه!

یجایی خوندم ثواب از ثوب میاد که یچیزی شبیه به کارما هست، یعنی نتیجه عمل برمیگرده به خودت، تو همین دنیا نه حالا صرفا دنیای بعدی… بعد ما فکر میکردیم عین قارچ‌خور هر چی سکه بیشتر جمع کنیم یه جا بهتر خدا به ما و به نزدیکان ما میده!

راستی اونجایی که گفتی استاد حتی شاید فکر کنی این فایل رو ببری بدی یکی دیگه گوش کنه… من دقیقاااا داشتم به ارسال فایل برای دیگران فکر میکردم! یعنی آخخخخخه چجوووریییییی؟‌ مردم از خنده یعنی…

خلاصه هر بار به ارشاد دیگران فکر میکنم، میگم خدا چطوری تو رو آشنات کرد؟ یادت رفته؟ برو داستان هدایت خودت رو بخون تا یادت بیاد که خودت سوال کردی و خودت محکم در زدی و هر کس اینجوری دنبال جواب باشه، این سیستم کارش رو درست انجام میده. از زمان ابراهیم و حتی قبل تر کارش رو درست انجام میداده و میدهد… نمیخواد کاری کنی! بقیه عقل دارن و سوال میکنن! مگه ابراهیم نگفت خدای من خورشیده، ماهه و بعد گفت خدایا اگر هدایتم نکنی از گمراهانم!

اون یکی حمید عزیز هوافضایی‌مون تو کامنتش نوشته بود من چسب 123 میزدم و بعد میچسبید و موقع وضو داستان میشد… (چه پسر دوست‌ داشتنیه ایشون) منم تجربه متفاوت داشتم، تکنسین برق بودیم و با یه گروهی کار میکردیم و چون هوا سرد بود قرار گذاشتیم نماز رو آخر وقت بخونیم که تعطیل میکردیم، آقا این چسب مگه میرفت؟ غروب و آفتاب پران هم بود و هر کی یه گوشه تلاش میکرد چسب زدایی کنه! وعضی بود اصلا.. خلاصه همه چی بود غیر اون چیز اصلی دیگه…

واقعا باید شروع کرد به فکر کردن! به زدودن ترس‌ها از خدایی که یجور دیگه بوده واقعا و ما اشتباه درکش کرده بودیم.

امیدوارم قدر خودتون رو بیشتر بدونید و در پناه الله ثروتمند، در تمام ابعاد زندگی‌تون ثروتمند باشید.