تغییر شخصیت، جسارت می خواهد - صفحه 27

به نام رب هدایتگر

سلام

برگی دیگر از سفرنامه‌ی خانواده‌ی عزیز

تغییر برای من آشناترین و نزدیک‌ترین کلمه‌ای است که میشناسم. حالا که دارم دقیق فکر می‌کنم دلیل آشنایی من هم با حسین عزیز این بود که من در دوره‌ای از زندگیم به صورت بی‌باکانه و دلیرانه دست به تغییرات اساسی زدم. این دوره دقیقا مصادف بود با همون حدود ۵ سال پیش که با حسین عزیز آشنا شدم. روش آشنایی من اینطوری بود که من برای شرکت در آزمون دکتری، نیاز داشتم که بتونم سریعتر کتاب بخونم و این شد که رفتم سراغ روشهای تندخوانی.

اولین نرم‌افزاری که در این زمینه توجهم رو جلب کرد، نرم‌افزار حسین عزیز بود با نام «تاتات» اگه اشتباه نکنم. من اون اوایل اصلا متوجه مقدمه و معرفی این نرم‌افزار نبودم که در واقع ویدئویی بود که توسط حسین عزیز ضبط شده بود. اون اوایل فقط خود نرم‌افزار رو کار می‌کردم تا اینکه یه روز گفتم بزار معرفی و مقدمشم ببینم. دیدن همانا و لرزیدن دل همان. پیش خودم گفتم این آدم دیگه کیه؟ چقدر خودمونی و راحت حرف میزنه. چقد حرفاش و نحوه‌ی بیانش به خودم شبیهه. این شد که تحقیق کردم و اولین بار به این سایت هدایت شدم.

اون زمان دوره‌ای بود که من با چند تغییر به نظر خیلی‌ها دیوانه‌وار زندگیمو کنترل کرده بودم. سرتونو درد نیارم فقط یکیشو مثال میزنم و اون اینکه من رتبه دوم دانشکده‌ی منابع طبیعی دانشگاه صنعتی اصفهان که در کل ایران اوله بودم (دوره‌ی لیسانس). دانشکده منو به عنوان استعداد درخشان در دوره‌ی کارشناسی ارشد همون دانشگاه بدون آزمون پذیرفته بود، اونم با آزادی و انتخاب باز گرایش. یعنی گرایش و همه چیزم دست خودم بود. خودم میتونسم تصمیم بگیرم.

موضوع این بود که من زیاد به رشتم علاقه نداشتم. می‌پرسید چطور اگه علاقه نداشتی استعداد درخشان اون رشته شدی؟ علتش اینه که من عاشق رقابت و کل کلم. اون زمان‌ها با چندتا از خانم‌های کلاسمون توی کل کل افتاده بودم و می‌خواسم شکستشون بدم و این به من خیلی انگیزه می‌داد.

چون زیاد به این رشته علاقه نداشتم، یکی از نشونه‌های خدا رخ داد و ما چون اجاره‌نشین بودیم همون موقع‌ها خونمونو عوض کرده بودیم و هرچقدر از دانشگاه به خونه‌ی قبلیمون زنگ زده بودن که تبریک بگن و دعوت کنن کسی جواب نمیداده. البته این رو بگم که من خودم اصلا اطلاع نداشتم که رتبه‌ی دوم دانشکده شدم چون تا ترم آخر رتبه‌ی سوم بودم و قانون این بود که به رتبه‌ی سوم تسهیلات ارائه نکنن. من هم فکر می‌کردم که در نهایت همون رتبه‌ی سوم شدم و برای همین پیگیری نکردم. مثل اینکه نمره‌های درخشان من در ترم آخر باعث شده بود به رتبه‌ی دوم صعود کنم.

گذشت تا اینکه یکی از دوستان دانشگاهم به من زنگ زد و گفت میلاد کجایی؟ و گفت که دانشگاه به من زنگ زده و گفته این همکلاسی شما کجاس؟ من مات مونده بودم. ۱۷ مهر بود. خیلی از مهلت ثبت نام گذشته بود. من ۱۸ مهر خودمو به دانشگاه رسوندم ولی متاسفانه با رفتار مناسبی از سوی عوامل دانشگاه روبرو نشدم. و میگفتن که دیگه دیره و حتی برخیشون منو مسخره کردن و توهین کردن که همینجا همشونو بخشیدم و میگم که دوسشون دارم با تمام وجود. رفتم سراغ رئیس کل دانشگاه و ایشون اونروز نبودن تو دفترشون ولی مدیر دفترشون گفت که اگه فردا بیای هستن و گفت که من مطمئنم که اگه با رئیس صحبت کنه کارتو راه میندازه.

ولی من شجاعانه‌ترین تصمیم زندگیم تا اون روز رو گرفتم و تصمیم گرفتم که اون فردای کذایی سراغ رئیس دانشگاه نرم. چون هم میدونسم ته دلم زیاد به این رشته علاقه ندارم و هم همه‌ی نشونه‌های خدا رو دیده بودم. از اینکه خونمونو عوض کرده بودیم از اینکه دوست دانشگاهیم دیر تماس گرفت از اینکه اون توهین‌ها توی دانشگاه به من شد. تصمیم گرفتم از صفر شروع کنم و تغییر رشته دادم. حالا البته کاری ندارم که سرنوشت اون رشته‌ی جدید چی شد ولی این برام مهمه که اعمال این شجاعت‌های پشت سر هم منو با حسین عزیز آشنا کرد.

هی …… خدایا شکرت.

برای تمرین:

من خیلی روی باور فراوانی مشکل دارم. مثلا سراغ هرکاری میرم وقتی میبینم افراد دیگه‌ای هم توی اون کار هستند و به اون علاقه دارن پیش خودم میگم خب دیگه جا برای من نیست!!!

مثلا به خاطر همین ضعف در باور فراوانی زیاد نمیتونم برای خوندن کامنت‌های دوستان وقت بزارم چون فکر می‌کنم خیلی وقت کم میارم و باید کارای مهمتری انجام بدم.

یکی دیگه از چیزایی که روش مشکل دارم اینه که خیلی به انسانها مشکوک میشم.

اگه همین دوتا باور ضعیف رو تو خودم تقویت کنم جا برای خیلی چیزای بهتر باز میشه. پس فعلا باید رو همین دوتا کار کنم. راه حلشم اینه که به نمونه‌های مختلف نگاه کنم. ببینم کسانی رو که حتی توی شغلایی که خیلی فراگیره تونستن موفق بشن. ببینم کسانی رو که ساعت‌ها در روز برای خوندن کامنت‌‌ها وقت میزارن ولی وقت کم نمیارن. بی‌نهایت بودن وجود الهی رو ببینم. فراخ بودن کهکشانها رو ببینم.

خدایا شکرت.

زنده‌ باد.