«تعهد به خواسته» یا «رها بودن» نسبت به آن؟! - صفحه 1

به نام خدای هدایتگر💚

به نام خدایی که یارو یاور من در همه لحظات زندگیم هست💚

سلام به استاد عزیزم عباسمنش و مریم شایسته ی عزیزم و دوستان عباسمنشی❤️

حسم گفت اینجا بنویسم الان ساعت ۱۱:۳۷ روز چهارشنبه ۳/۱۰/۹۹.

اومدم از قدمی که همین چند دقیقه پیش برداشتم که تا قبل از آن باورم نمیشد روزی اینکار را انجام دهم بگم.

نمیدونم یهو برم سراغ اصل مطلب یا..

شروع میکنم،

خب؛

از وقتی کلاس دهم بودم و‌خواسته ام را متوجه شده بودم(البته از تابستون قبلش متوجه شده بودم) تصمیم به ترک تحصیل گرفتم البته اون زمان به دلیل اینکه دچار افسردگی شدید درواقع باید گفت فوق شدید بودم حتی نمیتونستم از جام بلند شم روزها و شب های من فقط اینطور بود که صبح با حال بد به مدرسه روم برگردم بخوابم تا ۱۱-۱۲شب -آهنگ غمگین گوش بدم گریه کنم و باحال بد و احساس کمبود به خواسته ام فکر کنم و (از خواسته ام دور شوم.)

چندباری از خانواده ام‌خواستم که تا وقت هست تغییر رشته بدهم

اما انگار نه انگار!راستش عمیق‌که فکر میکنم میبینم واقعا هیچوقت برای اون تصمیم‌مطمئن نبودم!

بگذریم

به هرحال با هرسختی بود دهم را تموم کردم!

که البته بعد ازهمان روزها بود دقیقا خرداد بود یا اردیبهشت یادم نمیاد اما با استاد آشنا شدم و‌کم کم کم کم حالم بهتر شد و دیگه اثری از افسردگی نبود.

یازدهم را با یک حال بسیار عالی شروع کردم نمرات خوبی میگرفتم (هرچند ازوقتی یادم میاد نمراتم خوب بوده حتی بااینکه کتابمو‌باز نمیکردم تا این حد که هیچکس باور نمیکرد من ازاین رشته(ریاضی) و درساش متنفرم و حتی لحظه ای از زندگیمو صرف خوندن اون کتابا نمیکنم.)

خلاصه که حتی فیزیکی که دشمن خونی من بود دراوایل یازدهم نمرات عالی میگرفتم،مدتی گذشت متوجه شدم این نمره هایی که بقیه رو انقد خوشحال میکنه برای من خیلی عادیه!

فهمیدم من هیچ علاقه ای به خوندنشون ندارم و فقط خودم رو دارم مجبور به خوندنشون میکنم! با خودم گفتم عیب نداره دیپلم میگیرم بعدش میرم دنبال علاقم حتی به یکی از بچه ها گفتم من دیگه کاری بهش ندارم میذارم ۱۸سالم بشه جدی برم دنبالش!

بعد دیدم سکوت کرد گفتم چیه!؟

گفت اینکارو نکن! برو دنبال علاقت. و برام از تجربه ی مردن دوتا از دوستای دوستش در یک روز گفت !

گفت معلوم نیست فردا چی میشه !همین حالا برو دنبالش!

خلاصه ازاینم بگذریم که نرفتم به هزاران بهانه و دلیل!!!

ولی هیچ وقت یادم نمیره یازدهم بودم تو حیاط مدرسه وقتی که برای اولین بار فهمیدم‌که ۹ساعت😳از روزمو دارم اینجا بیهوده میگذرونم وقتی به دوستم گفتم گفت تازه فهمیدی من وقتی اینو فهمیدم افسرده شدم و حتی بهم گفت اگه از الان بری دنبال علاقت خیلی خوبه چون تو که نمیخوای کنکور بدی و نمیخوای براش بخونی اما همسنات داارن واسه کنکور میخونن.

بالاخره به آخر سال رسیدم با خودم گفتم یازدهم رو‌تموم‌میکنم اما دوازدهم رو دیگه نمیرم اینو بارها باخودم به خدای خودم و دردفترم‌نوشتم!

یازدهم تموم شد!

یکی دوماه دیگه مدرسه شروع میشد (دوازدهم)

انگار یه حسی یه حس خیلییی قوی‌ بهم‌میگفت دیگه بسه! دیگه نیازی نیست مدرسه رو ادامه بدی!

خب حس خیلی خوبی بود من رو‌خوشحال میکرد!

و این شد که تصمیم گرفتم در دفتری برای خودم بنویسم که آقا ببین ریحانه اصلا خودتو ناراحت نکن و هرچی شد هراتفاقی تو این روزای‌مدرسه ایت افتاد نگرانش نباش و مثل همیشه درست رو به هیچ‌چیزت ترجیح نده یعنی بیرون‌خواستی برو خواستی خوش بگذرونی سفر بری اهنگ‌گوش بدی هرچیزی که بهت حس خوبی میده انجام بده ‌ونگو که درس دارم!

هرروز که میگذشت به طرق مختلف نشونه میومد دیگه ادامه نده ترک تحصیل کن اما نادیدش میگرفتم!

میگفتم نه! دروغه! بااینکه با تمام وجودم دوسداشتم که ترک تحصیل کنم و آگاهانه افرادی رو هیییچ درکی از هم نداریم رو از زندگیم حذف کنم شاخ و برگای اضافی زندگیم رو حذف کنم اما اقدام نمیکردم فقط‌ به دلیل ترس! ترس از مردم چی میگن! ترس از خانوادم چی میگن! ترس ازاینکه بعدش چیکار کنم!؟ ترس از اینکه اگه اشتباه باشه ووو…

البته یادمه روزایی بود که کلاس نمیرفتم (مجازی)و به جاش میرفتم دنبال باشگاه!

تقریبا تمام شهرمون رو گشتم و اون رشته ای که میخواستم رو پیدا نکردم

البته در طی این سه سال بارها اینکارو کردم هرجایی که فکرشو کنین رفتم و نشد یعنی اگه همین چندتایی هم که بود یا صبح بودن که به دلیل مدرسه نمیتونستم برم یا اینقد از‌خونمون دور بودن که بازهم به دلیل مدرسه نمیتونستم برم یعنی فک کن ۹ساعت‌ مدرسه باشی تا ۲ یا مامانم میگفت نه تو که مدرسه داری کجا وقت داری بری باشگاه ! هرروزم هم بدون استثنا سه تا امتحان (چخبرشون بود😂)البته اینم بگم که در زمانی من اینکارو میکردم اما یه رشته دیگه که بعدا متوجه شدم اینو نمیخوام یه چیز دیگه میخوام یعنی دقیقا از مدرسه میرسیدیم‌خونه با یه حال داغون که مدرسه بسیار منو خسته کرده بود میرفتم باشگاه !با خودم گفتم دلیلش چی میتونه باشه؟

خراب کردن پلهای پشت سر؟

فرار از امنیت و رفتن به دنبال ناشناخته ها؟

زندگیم تبدیل شده بود یه یک روزمرگی‌

هرروز همون اتفاقات تکراری .

دقیقا همونجا که خانم شایسته گفت:👇🏻

•زندگی یک مسیر رو به جلو است که هر لحظه اش با فرکانس های خودت ساخته می شود. اگر احساس می کنی زندگی ات متوقف شده و همان اتفاقات همیشگی روزهای قبلی مرتباً رخ می دهد، به این دلیل است که مدتهاست بر همان موضوعات و مسائل همیشگی متمرکز شده ای. مدت هاست در معرض همان ورودی ها هستی و همان فرکانس ها را ارسال می کنی.

به همین دلیل درون چرخه ای گیر افتاده ای که راه خروج از آن، شکستن همان پل هایی است که به آنها چسبیده ای و تنها پس از شکستن آن پل هاست که از این چرخه معیوب خارج و وارد مسیری می شوی که رشد و گسترش است.•

خلاصه که آقا یادم رفت بگم من در همینجا تو همین سایت اون موقع که میشد دیدگاه بذاری برای بقیه تو پروفایلشون یادم نیست دقیقا چی گفتم حتی چیز ناواضح و‌کمی هم یادم نمیاد😂 اما یه چیزایی گفتم و او هم در جواب به من گفت که از خداوند نشانه بخواه! مثلا بگو اگه باید اینکارو بکنم فلان نشونه و فلان چیزو ببینم و اینا مثلا دیدن یک‌پروانه!

همون روز بود یا فرداش نمیدونم همون روزا بود رفتیم باغمون وقتی که تو باغ تنها شدم رفتم یه‌گوشه ای و از خدا نشونه خواستم سه تا نشونه خواستم دقیقا همون روز تا شب همشون همشووون رو دیدم!

اما یادمه با گریه می دویدمو میگفتم نه خدا نههه من میترسم.

وبازهم نادیده گرفتمش!و هیچ اقدامی نکردم

بازه‌مون روزای تکراری رو تجربه میکردم

بار دیگه رفتم و به یکی از بچه های دیگه گفتم

چنان حرفای قشنگی بهم زد که خدا میدونه قشنگ انگار خدا داشت بهم میگفت! و خلاصه این شد که گفتم آقا بذار هدایت خواهم شد.

گذشت و گذشت و گذشت تا اینکه دیدم نشونه ها دیگه خیلی دارن واضح تر و پررنگ تر میشن هربار به یه متنی میرسیدم تو همین سایت داشت میگفت رهاش کن!اما نادیده میگرفتم.

مثلا یه قسمتیش که خیلی منو درگیر کرد این بود👇🏻

یادت باشد، اگر به ایده هایی که برای انجام داری با شک و تردید نگاه کنی، اگر به جای اقدام برای جدی گرفتن آن نشانه ها یا تجربه آن شغل یا حرفه ای خاص، مرتباً درگیر این شک و تردیدها باشی که:

آیا به این کار علاقه دارم یا نه؟

آیا این کار به صلاحم هست یا نه؟

آیا این کار مرا از هدفم دور می کند یا نه؟!

شیطان ذهنت، سریعتر از آنچه فکرش را بکنی، دست به کار شده و آنقدر آن نشانه ها یا ایده های الهام شده را غیر منطقی، غیر عاقلانه و غیر عملی جلوه می دهد که برای همیشه قید برداشتن همان قدم یا تجربه موضوعی  را می زنی که شروعی برای هدایت ات بوده تا جریانی از نعمت ها و برکت ها را وارد زندگی ات نماید.

و من دقیقا اینو تجربه کردم!

از این هدایتا زیاد داشتم

تااینکه باز یادمه باغ بودیم من تو خونه بودم و بقیه بیرون گفتم خدا این بار نشونه بدی دیگه قول میدم عمل کنم و هدایت شدم به جواب یکی از دوستان در عقل کل که بازهم در مورد همسن موضوع بود! خیلی برام جالب بود حرفاش منو خیلی اروم کرد!

این بار جدی تر بودم گفتم انجامش میدم!

خب دیگه اینبار هرروز من با هدایت و اتفاقات بهتر و جدیدتر از قبل شروع میشد هربار به متن جدید و تازه ای که مربوط به سوالم بود هدایت میشدم(مقاله هایی که قبلا میدیدمشون اما هیچ وقت نمیخوندمشون) خودمم نمیدونم چجوری!

این شد که تصمیم گرفتم ترک تحصیل کنم!

هربار هر سوالی به ذهنم میرسید فقط مینوشتمش تو دفترم بااین عنوان که سوال از خداوند و بعد سؤالم رو مینوشتم هنوز سوالم تموم نشده بود جوابامیومدن دست خودم نبود یهو صداش میومد و من دیگه نمیتونستم کاری کنم و فقط گوش میدادم!

اصلا هنوز هیچی نشده این ترک تحصیله کلی خوب شد برام باعث شده بود چشم از بقیه بردارم

و بیام و با خدای خودم صحبت کنم هرشب باهاش صحبت میکردم کلی باهم این روزا حرف زدیم خیلی زیاد ‌وچه جوابا قشنگی و چقد که آرومم میکرد!

من فهمیدم این خدا همیشه هست ! خیلی قدرتمنده ! و جواب همه ی سوالارو‌میدونه سوالی نیست که جوابشو خدا ندونه!

فهمیدم دوستمه و کنارمه!هیچکس نباشه اون هست منم نباشم بازم هست!

خب ما امروز رو تعیین کرده بودیم برای ترک تحصیل موقعش شد باااینکه میترسیدم اما انجامش دادم

شاید باورتون نشه نه شما که باورتون میشه خودم باورم نمیشد تا به حال مامان بابامو انقد اروم و بیخیال ندیده بودم تا به حال هاا!حتی نیومدن دنبالم بپرسن حتی هیچ صدا بالا رفتنی هم نبود منی که همش شیطان ذهنم میگفت دیگه بری بگه کارت تمومه!

مامانم که اصلا هیچی نگفت! خدا میدونه پایین چه اتفاقی افتاده چجوری اروم شدن! اینو فقط خدا میدونه!

از اونجا که شیطان ذهنم هی میگفت بیا گفتی حالا پشیمون میشی حالا دیگه خدا نیست اصلا اون صداهایی که میشنیدم خدا نبوده و اینا یهو صدای قلبم بهم گفت بیام و‌اینجا بنویسم.

خب!

خدایاشکرت برای این سایت!

(این مقاله و چندتا مقاله دیگه واقعا احساس میکردم فقظ واسه خود خودم‌نوشته شده چقد که عالی بود خدایاشکرت❤️

همینطور بعضی از جواب ها تو عقل کل❣️🙏🏻🌼)

فعلا میگه تا همینقد کافیه!

شاید روزی اومدم مکالمه های خودم و خدای عزیزم رو هم براتون‌نوشتم!

همتون رو به خدای عزیزو هدایتگر میسپارم

حال دلتون خوش ❤️