شهود و الهام الهی - صفحه 12 (به ترتیب امتیاز)

سلام

اولین بار این کلمه رو توی کتاب ۴اثر فلورانس دیدم،شهود.

خیلی برام غریب و بیگانه بود و درکش نمیکردم.اصلا باورش برام سخت بود و توی مغزم نمیگنجید.

یکم در موردش با دیگران حرف زدم گفتن دیدی گاهی تو حرفهات میگی به دلم افتاد اینکارو بکنم،این اسمش شهوده.چیزی که به دلت بیوفته رو میگن شهود.

باز هم نتونستم خیلی خوب درکش کنم،گفتم خیلی چیزها به دل ادم میوفته ولی از کجا معلوم که همه ش ختم به خیر بشه.

قانع نشدم.

رفتم از یک استاد موفقیت پرسیدم و حتی گفتم منبعش کتاب اسکاول شین هست.

گفتم میشه به شهود اعتماد کرد؟

جواب داد اصلا اینکارو نکن و برای هرکاری فکر کن.

امروز میفهمم دلیل اون جواب ایشون چی بود.

امروز که درک کردم الهام و هدایت و از آموزش های استاد بینظیری به اسم عباس منش.

ایشون اونروز بهترین جواب و به من داد،بهترین جواب برای من بود.

چون من اصلا کنترل ذهن و احساس خوب اتفاقات خوب و نجواهای ذهنی و کلا قانون زندگی رو نمیشناختم.به تازگی داشتم تکاملمو برای رسیدن به مسیر درست زندگی پیدا میکردم.

اونروز اگر میخواستم به شهود عمل کنم ممکن بود به مسیر اشتباه هدایت بشم چون ذهنم پر از ورودی های منفی بود.

قطعا برای این ذهن راهکارهای مناسب با تغذیه ش میاد.

ولی بعد از اشنایی با این مکان مقدس و سالم و معلم این کلاس،تازه درک کردم که شهود یا الهام که اسم قشنگتریه وهدایت چی هست.

خیلی خوب درکش کردم.چندین بار برای خودم هم اتفاق افتاد و بهم الهام شد،ولی به خاطر ایمان ضعیفم که نیاز به تقویت بیشتر داره نتونستم همیشه بهش اعتماد کنم.گاهی انجتم دادم و نتیجه داد.گاهی هم ترسیدم از انجامش.

چون نمیدونستم این چه نوع الهامیه.چون از ذهن خودم مطمئن نبودم که چقدر میشه بهش اعتماد کرد.

چون لازمه الهام به قول استاد پاک کردن ذهنه.

خدا گفته ما به همه کمک میکنیم.پس الهام به همه میشه،راه درست و اشتباهش مونده به ذهن ما که باید ببینیم بستر و برای کدوم مسیر اماده کرده.

شاید برای همینه که یکم توی عمل کردن تردید دارم.کنترل ذهن واقعا هنر بزرگیه.

در مورد موضوع دیگه که مربوط به سوال بود،من خودم همچین آدمی بودم.فکر میکردم اگر فلان شخص که تو زندگیش خیلی موفقه یا توی چند جا خیلی قبولش دارم هر حرفی بزنه بی برو برگرد درسته.

حتی اگر گاهی میخواستم فکر کنم بر اساس خصلت ذاتی خودم که دنبال دلیل میگردم همیشه،یک جایی متوقفش میکردم و از خودم ایراد میگرفتم که این دیگه فکر نداره که.

فلانی گفته،اونکه اشتباه نمیکنه.

امروزم همین سوتی رو دادم.وقتی شما سوال لاک پشت و پرسیدین،رفتم دنبال جواب.بدون اینکه دره ای به درستی سوال فکر کنم.

چون شما رو خیلیییی قبول دارم.

این کار شما یه تلنگر زد بهم،که هنوزم اگر کسی و خیلی قبول داشته باشی ممکنه مثل قبل عمل کنی.

یا در مورد کتاب،پیش میومد با یکی حرف میزدیم میگفت تو کتاب نوشته این کار درسته و باید اینطوری زندگی کرد یا این مدلی باید کسب و کار راه انداخت و …

منم چون به قلبم نمی نشست این حرفها مخالفت میکردم و طرف میگفت اینو تو کتاب نوشته،نویسنده ش فلانیه ها.

یادمه یک بار یکی یک بخش از نوشته کتاب و استوری کرده بود.من رفتم و گفتم به نظر من این کلا حرف اشتباهیه و دقیقا این جمله رو کنایه وار گفت:تویی دیگه، از کتابم ایراد در میاری.

یا چند وقت پیش با یکی از دوستام در مورد کار صحبت کردیم و من گفتم نه این روش درستی نیست برلی کسب درامد،دوستم گفت این و محقق های دانشگاه این کشور نوشتن و میگن درسته،اونوقت تو میگی اشتباهه؟

من فقط بر اساس قانونی که یاد گرفتم نظرمو گفتم.اوایل راحت نظرمو میگفتم،حواسم نمیشد.دیدم گارد گرفته میشه.

دیگه آگاهانه سعی میکنم سکوت کنم.

چون اونها مقصر نیستن.حتما منم هم قبلا اینطور بودم.

وای از این ضرب المثل ها،چقدر تکرار میشه تو جامعه و باورهای غلط و محکم تر میکنه.

فکر میکردم هرچیزی که قدیمی ها گفتن درسته،که البته میشه این ضرب المثل هارو با تفکر بیشتر دلیلشو پیدا کرد و گفت کاراییش کجاست.

الان دیگه روی کتاب و حرف ادم های بزرگ هم متعصب نیستم.چون پذیرفتم که همه اشتباه میکنند.

بر اساس اموزش های استاد رفتم سراغ قرآنی که شاید دوسال قبل اشنایی با اینجا دنبال معنیش بودم.ترجمه درست میخواستم.

خدارو شکر از استاد یاد گرفتم که اصلا قرآن و چطور باید بخونم.

بارها توی قرآن خدا گفته

برای اونهایی که تعقل می کنند

خدا واضح گفته باید فکر کنید به همه چیز.

ولی جامعه گفته وقتی فلانی میگه اینکارو کن دلیلشو نپرس،انجامش بده.

قشنگ دارن بی فکر عمل کردن و ترویج میدن.

فقط استاده که همه چیز و درست یاد میده.

خدایا شکرت به خاطر این مسیر الهی و معلم این کلاس مقدس.