تقریبا همه ما این تجربه را داریم که بر اساس احساسات لحظه ای تصمیمات نامناسبی گرفته ایم و به دردسر افتاده ایم. بعنوان مثال:
از روی عصبانیت یا خشم حرف هایی به فرد مقابل در رابطه مان زده ایم که عواقب سنگینی به همراه داشته و تأثیر نامناسبی بر روابط مان گذاشته است
به خاطر یک بحث در روابط، تصمیمات نامناسبی گرفته ایم که بعدا پشیمان شده ایم؛
با بالارفتن دلار یا تغییر اوضاع اقتصادی، ترس بر ما حاکم شده و در حالت ترس، تصمیمات اقتصادی ای گرفته ایم که نتیجه اش چیزی جز ضرر مالی شدید نبوده است.
یا در لحظاتی که دلسوزی و ترحم بر ما غلبه کرده، قول هایی داده ایم که بعدا متوجه شدیم اجرای آنها در حد توان ما نیست یا ما را بسیار به زحمت می اندازد. در نتیجه نه تنها به آن فرد کمک نکرده ایم بلکه رابطه مان را هم خراب کرده ایم
یا به خاطر یک اتفاق، آنقدر هیجان زده شده ایم که کل پس اندازمان را بیهوده خرج کرده ایم؛
خوب سوال اصلی این است که: برای پیشگیری از تکرار این الگوها، چه راهکاری پیدا کنیم؟
جواب این است که: پیام های این فایل را در عمل اجرا کنیم.
پیام اول: آگاهی و رسیدن به خودشناسی:
اول از همه ما باید خودمان را بشناسیم. یعنی ببینیم در لحظه غلیان احساسات، چقدر بر نفس خود مسلط هستیم؟
چقدر تحت تأثیر احساسات لحظه ای، تصمیم می گیریم؟
برای رسیدن به این هدف، در بخش نظرات جلسه به این 3 مورد جواب دهید:
مورد 1:
درباره تجربیاتی بنویس که در شرایط احساسی شدید مثل خشم، عصبانیت، ترس، ترحم و … تصمیماتی گرفتی که عواقب ناخوشایند و سنگینی برای شما داشت؟
این ماجرا چه درسهایی به شما داد؟
راهکار شما برای پیشگیری از تکرار آن نتیجه ناخوشایند، چه بود؟
مورد 2:
درباره تجربیاتی بنویسید که در چنین شرایطی توانستید ذهن خود را کنترل کنید. یعنی تحت تأثیر آن احساسات لحظه ای، هیچ تصمیمی نگرفتید یا حرفی نزدید و بعدا چقدر شرایط به نفع شما پیش رفت. اما با چشم خود دیدید فرد دیگری در همان شرایط یکسان، نتوانست ذهن خود را کنترل کند و بر اساس آن احساسات تصمیماتی گرفت که بسیار از آنها ضربه خورد.
بنویسید در آن شرایط، چه راهکاری را برای کنترل ذهن در آن لحظه به کار بردید؟
پیام دوم: ” تصمیمات از پیش تعیین شده ” به منظور واکنش مناسب در لحظه غلیان احساسات:
الان که در شرایط آرامش ذهنی هستیم، باید لیستی از راهکارهای خوب را بدانیم تا در چنین شرایطی بتوانیم به آرامش ذهنی برسیم. لیست شما می تواند شامل چنین مواردی باشد:
- نفس عمیق کشیدن: قبل از اینکه حرفی بزنی یا تصمیمی بگیری، مکث کن و نفس عمیق بکش. سعی کن روی تنفس خود تمرکز کنی. این کار اکسیژن بیشتری را وارد ریه ها می کند و به شما فرصت آرام شدن می دهد.
- پیاده روی: به جای هر حرف یا واکنشی، از آن مکان بیرون بیا و کمی پیاده روی کن.
- دوش آب سرد: اگر امکان پیاده روی نداری، سعی کن بلافاصله دوش آب سرد بگیری و به این وسیله از آن فرکانس ناخوشایند بیرون بیایی.
- وقت گذراندن با حیوانات یا طبیعت
- بازی با بچه ها
- استفاده از محتوای سایت tasvirkhani.com
- یک روز بیشتر صبر کردن: قبل از هر تصمیم یا واکنش، یک روز به خودت فرصت بده. سپس دوباره به ماجرا نگاه کن و ببین آیا باز هم می خواهی آن حرف را بزنی یا تصمیم را بگیری؟
همه ی این راهکارها به ما فرصت می دهد تا به آرامش برسیم و بتوانیم اوضاع را از دید وسیع تر ببینیم. در نتیجه تصمیمات عاقلانه تری بگیریم و به قول خداوند، جاهل نباشیم.
مورد 3:
با توجه به راهکارهای فوق، وقتی احساسات بر شما غلبه می کند، چه روشی می تواند ذهن شما را آرام کند؟
قبلا در این وضعیت، چه ایده هایی را اجرای می کردی؟
نکته: ما با پاسخ به این سوال، خود را آماده می کنیم تا اگر در چنین شرایطی قرار گرفتیم، آگاهانه بدانیم چطور باید ذهن خود را آرام کنیم.
منتظر خواندن پاسخ های شما به این سوالات هستیم.
توجهاین فایل تا مدت محدودی به صورت رایگان قابل استفاده است. در صورت نیاز آن را دانلود کرده و روی سیستم خود ذخیره نمایید.
به نام خداوند مهربان
سلام به همگی عزیزانم
سپاس گزار خداوندم بابت بودن در این فضا
سپاس گزارم استاد عزیز بایت این فایل پراز آگاهی و عمل به این آگاهی ها میتونه خیلی جاها مارو در مسیر درست نگه داره و دارم فکر میکنم که اگر انسان فقط بتونه از خطاهای بیشتر جلوگیری کنه ،اگر فقط بتونه تو شرایط سخت احساسی و خشم خودشو کنترل کنه و با دست خودش خودش و نابود نکنه و خودشو تو دردسر نندازه چقدر میتونه سرعت ببخشه به مسیر رشدش در هر جنبه ای که میخواد .
دقیقا چقدر سخته که تو شرایط روحی بد یا هنگام خشم وعصبانیت و ناراحتی شدید آدم بتونه خودش رو کنترل کنه تا تصمیمی نگیره تا حرفی نزنه و هیچ کاری نکنه و اگر ما از قبل برای این موضوع پیش فرض داشته باشیم خیلی بهتر میتونیم در این شرایط حساس خودمونو کنترل کنیم ،اگر که مثل استاد یک قانونی برا خودمون بزاریم که آقا من موقع قلیان احساسات شدید و موقع خشم و عصبانیت و … هیچ تصمیمی نگیرم و اجازه بدم تا اون احساسات فروکش کنه ،به خودم یادآوری کنم که الان هر تصمیمی بگیری تصمیم اشتباهیه صددرصد هر حرفی بزنی حرفیه که شاید هیچوخ آثارش پاک نشه تو روابط از ذهن طرف ،همونطور که با هر منطقی عصبی بشم از مسیر درست خارج شدم به همین ترتیب هر تصمیمی توعصبانیت بگیرم به ضرر منه وصددرصد ضربشو میخورم به خاطر اینکه نتونستم خودمو کنترل کنم ،به لطف خدا و انجام تمرینات در یک سال گذشته خیلی خوب عمل کردم تو این قضیه و فقط و فقط دوبار نتونستم خودمو کنترل کنم و یه حرفهایی زدم که بعداً ناراحت شدم ،اونم به پدرم و به قول استاد اینکه بگی حق دارم عصبی بشم و بزار کنار چون با هر منطقی داری دستتو میکنی تو آتیش ، و من سال قبل یک سال فوق العاده از نظر روابط با انسانها و عزیزانم تجربه کردم ،یک روابط واقعا عاشقانه و بسیار عالی ،از هر نظر مخصوصا روابط ،اما اواخر به دلیل ناتوانی در کنترل ذهن کمی مدارم پایین اومد و قشنگ این پایین اومدن تدریجی مدارم رو حس کردم و کمی دیرتر جنبیدم و تو مدار پایین سره یه موضوعی بحث شد و من بااینکه تو اتاقم بارها و بارها داشتم به خودم میگفتم که آروم باش الان نباید حرفی بزنی الان فقط باید سکوت کنی و بزاری بگذره ولی چون مدارم پایین بود پدرم سره یه چیزه الکی گیر داد و خلاصه بار اول و دوم و سوم و چهارم تونستم کنترل کنم خودمو ولی چون توجهم فقط تو اون فضا و نکات منفی بود و هی این توجه نکات منفی رو بیشتر کرد و من دیگه شروع کردم چنتا حرف زدم البته اونها هم کنترل شده بودن خدارو شکر و خیلی گند نزدم ولی خب بعداً پشیمون شدم و خیلیم زود همون فرداش پدرمو بوسیدم و معذرت خواهی کردم ازش ،در تکمیل صحبت های استاد میخوام با توجه به این تجربم و تجربه دومم که در طول یکسال بود و اونم شبیه به همین تجربس یک نکته میلیون دلاری بگم
اونم اینکه ما هر چقدر مدارمون بالاتر باشه و در فرکانس خداوند باشیم اولا که یک به هزار هم همچین موضوعی پیش نمیاد ،چون برا من در طول یکسال گذشته اینجوری بوده و بارها شاید اتفاقاتی رخ داده که صددرصد باید به هم میریختم و ناراحت میشدم که در ادامه به یکی دو مورد اشاره میکنم ،ولی من انقدر حالم عالی بوده و انقدر حس و حالم بینظیر بوده و با همه چیز در صلح بودم و انقد باورهای غالب ذهنم و گفتگوهای درونیم همش مثبت بود که اصلا خیلی راحت میدونستم که حتی در اون شرایط خشم و ناراحتی کاره درست چیه و من باید چیکار کنم چون مدارم بسیار بالا بود و آگاهی کامل داشتم به خودم به الهامات و نجوای ذهن ،واینجوری بگم که اصلا همش افکار آرامش بخش و الهی بود و اصن خیلی به ندرت ذهن سروصدا میکرد ،
هرچقدر مدار ما بالاتر باشه در این شرایط خیلی راحت میتونیم خودمونو کنترل کنیم و اصلا عصبانی نمیشیم که بخوایم کنترل کنیم چون فرد مقابل رو یه بچه میبینیم که انگار اسباب بازیشو ازش گرفتن و داره غر میزنه و دو دقیقه بعد ساکت میشه مثلا در روابط ،چون ما از دیدگاه روح داریم نگا میکنیم و آگاهیم که با هیچ منطقی عصبانی نشیم و حتی اگر حرفهای زننده ای بشنویم و یا تحریک کننده بازهم به نظرم چون طرف رو و عقل و شعورشو اون لحظشو به یه بچه تشبیه کردیم و جدیش نگرفتیم اصلا رو ما اثری نداره و ما ضد ضربه ایم (البته این یک نوع دیدگاهه )، ولی هر چقدر مدارمون پایین باشه به همون اندازه حتی انجام اولین تمرین که نفس عمیقه سخت میشه و هی ذهن انقد نجوا میکنه که اصلا نمیزاره که فکر کنی حتی اگر دوروز قبلم این فایل رو گوش داده باشی باز هم شاید سخت باشه حریفش بشی اگر کنترل ورودی ها پیوسته نباشه ، شمارو نمیدونم ولی این تجربه ی منه و به نظرم یک سلسله کارهای درست و بودن در مسیر درست و استمرار و استمرار باعث میشه که در این لحظات خودمونو راحت کنترل کنیم ،وگرنه با گوش دادن این فایل و یک بار یادآوری انتظار بیجایی شاید باشه که در این شرایط قلیان احساسات بتونه آدم خودشو کنترل کنه و حرفی نزنه ،
یه مثال میزنم و یک مورد کاری که یادم میاد و تونستم خیلی عالی ذهنمو کنترل کنم چون در مدار بالاتری از هر لحاظ بودم .
یک دوست عزیزی به من پیشنهاد شراکت داد تو کار املاک و اینها دوتا شریک بودن و بامن شدن سه شریک و البته بگم که این هدایت خداوند بود که درس هامو یاد بگیرم و بزرگتر بشم ، خلاصه ما شروع به کار کردیم و این دو عزیز چون استارت یک کاره دیگه ای رو زده بودن ،بیشتر من تو بنگاه بودم و مدیریت میکردم و این دونفر از اون کاره نتیجه ای نگرفتن و زدن بیرون و همون موقع بهشون گفتم که آقا اگر براتون نمیصرفه من لفت بدم از این قضیه و گفتن نه این حرفا چیه و …. منم یا عشق کار کردم و البته اینو بگم که به شدت توحیدی عمل کردما ،اصلا مهم نبود برام جدا شم و توکلم به اون بالایی بود ولی خب میگم این شراکت یه جورایی الهامی بود و من خیلی درس ازش گرفتم و سپاس گزار خداوندم ،خلاصه روزا گذشت و سه تا معامله ملکی شیرین در شرف وقوع بود یعنی یکیش قراردادشو نوشتیم و طرف کمیسیونو چک داد که هفته بعدی پاس بشه و دوتای دیگه هم 99درصد کار انجام شده بود و زحمت اصلیم من کشیده بودم و گره و من باز کرده بودم البته یادم نره که (مارمیت اذ رمیت لکن الله رمی)
این دوتا اومدن و یهو به من گفتن که ما از اون کارم اومدیم بیرون واقعیتش نمیصرفه و سره بزنگا وقتی که پای 150میلیون کمیسیون وسط بود که طی شده بود همه کاراشون همه چی و خلاصه دبه کردن و من اونجا اولش خیلی ناراحت شدم دقیقا یادمه 20دقیقه نیم ساعت فکرم به شدت مشغول شد و یه جمله گفتم فقط ،بهشون گفتم که مگه من همون اول نگفتم بهتون که اگه نمیصرفه بگید بهم و بیشتر سره این عوضی بازی و به خیال خودشون زرنگ بازیشون ناراحت شدم نه به خاطر پول و خلاصه حرفی نداشتم بزنن و گفتن تصمیمتو بگیر ما فقط میتونیم از هر معامله انقد بهت بدیم ، و من دیگه بعد اون جمله هیچی نگفتم با اینکه هر حرفی میزدم هیچ جوابی نداشتن چون خودشون میدونستن چیکار دارن میکنن ،اما میگم من انقد مدارم بالا بود که گفتم باشه تا عصر بهتون خبر میدم و بعد از ظهر بود که زدم بیرون از بنگاه و کلی شکرگزاری کردم بابت داشته هام و احساس خودمو خوب کردم و همون روزم بخشیدمشون از ته قلبم براشون سعادت و خوشبختی خواستم ،الان که حرفشو میزنم یادم میفته که تو چه مدار بالایی بودم که به این سرعت تونستم احساسمو خوب کنم و همون روز که این ضربه بهم خورد ببخشمشون ، برگشتم و با دلی صاف گفتم که آقا دمتون گرم من دیگه نیستم و با حال خوب ازوشن جدا شدم و حتی الآنم دوسشون دارم و احترامشون واجبه برام و حتی اون پولی که چک پاس شد رو خودشون گفتن میزنیم به حسابت و نزدن و من پی اونو نگرفتم اصلا و این ماجرا به غیر اینکه یک کنترل ذهن واقعی بود برام خداوند کلی درس تو این قصه برا من داشت و صدهزار مرتبه شکر ،با احساس خوب از فرداش ادامه دادم و پشت سره هم معامله کردم و بدون حتی کمی غرور و منم منمی که ببینید شما نشستید بیکار ومن دارم مثل بنز معامله میکنم و به گرده پای منم نمیرسید و ….. و این تفکر رو هم مدیون استادم هستم که یادم داده خدا نزدیکه و گوشتو سریع میپیچونه و یادم داده متواضع باشم و افتاده در مقابل خداوند و دیگه برج 11سال قبل دقیقا بعد دوسه ماه جدایی ازشون یه معامله ای کردم که مثل بمب صدا داد و خداوند به حسودا انقد بده که انقد حرص نخورن ولی خب جزو قوانین نیست .
این اونجایی بود که من تونستم ذهنمو کنترل کنم و با احساس خوب درسهای اون ماجرارو یادبگیرم و حرف استاد که میگه باید با احساس خوب درسهاتونو یاد بگیرین و بعداون کنترل ذهن فوق العاده اتفاقا خوب رگباری دانش رخ میداد و اون تضاد و انگیزه و نیروی محرکی شد که منو بیشتر هل بده به سمت موفقیت و اگر رضای قبلی بود که صددرصد با کلی کینه ازشون جدا میشد و پشت سرشون حرف میزد ولی بعدها جداییمونم هرکی دلیلشو پرسید گفتم خودم جدا شدم و فقط و فقط از خوبیاشون گفتم همه جا و الآنم میگم چون من زرنگ تر از این حرفام که غول شیطان و بخورم به هر دلیلی ، این مرحله ای که توش هستم یک مرحله ی متفاوت و عظیمیه برای من از هر نظر چون من قبل کار کردن رو خودم یادم نمیاد که از یه محل کاری یا از یه شریکی با دل خوش جدا بشم یعنی بدون استثنا با جنگ و دعوا روابط کاری من تموم میشد به غیر یک مورد که با خوبی و خوشی تموم شده بود چند سال پیش ،
میخوام بگم که خداوند پاسخ میدهد اگر که ما ذهنمونو مخصوصا در اون شرایط سخت کنترل کنیم و سمت خودمونو انجام بدیم .
الهی صدهزار مرتبه شکرت .
در پناه الله یکتا