عواقب تصمیمات احساسی

سلام و درود بر استاد توحیدی. استاد من از تصمیم نگرفتن همیشه رنج می برم. متاسفانه منفعل هستم. تابع جمع. بیشتر منتظر تصمیم دیگرانم. من خیلی سخت تصمیم می گیرم خیلی سخت. بیشتر وقتها دیگر کار از کار گذشته. برای همین در زندگیم بیشتر خودم رو در هیچ چلنجی آزمایش نکردم. راستش از چلنج می ترسم. تو دل ترسهام نرفتم. شاید اقتضای کار کارمندی هست. جسارت رو خیلی دوست دارم ولی ندارمش. بزرگترین تصمیم زندگیم اینه که در سایت شما باشم و هر روز شما رو گوش کنم. دوره ها رو نوبتی بخرم. و خودم رو ملزم کنم که عمل هم بکنم. خدا رو صدهزار مرتبه شکر که تاثیرش تو زندگیم بسیار زیاده و من از این تصمیم خودم بسیار بسیار خرسندم و شاکر از خداوندم و از شما. ولی هنوز از خودم راضی نیستم. امروز اتاق کارم رو مرتب کردم بعد از بیست و نه سال انبوهی از کاغذ هایی که ایدهایم رو در اون نوشتم روی میزم تلنبار شد. به تک تک اونها نگاه کردم. ایده های جالبی بودن و هستن. ولی تبدیل به کاغذ پاره ای شدن که سالها نگه داشتم تا روزی به اونها عمل کنم. همکارانم می گن آدم خلاقی هستی ولی من فقط ایده پرداز خوبی هستم. دوست دارم عمل کنم و تصمیم بگیرم ولی نه در شرایط احساسی و از روی هیجان خدا رو شکر. حال از خدای خودم خواستم که هدایتم کنه تا یکی از این کاغذ پاره ها رو انتخاب کنم و عملی ش کنم. اره ازش خواستم همین امروز که فایل شما رو دیدم.

دیروز فایل دوازده قدم (قدم دوم) رو با جان و دل شنیدم شما گفتید که می خواهید فایل ها رو به زبان انگلیسی انتشار دهید و محکم و قاطع بیان کردید. من داخل سایت دیدم که تصمیم خودتون رو عملی کردید فایلهای زبان انگلیسی با کیفیت عالی .

با تمام وجودم شما رو تحسین کردم. و خداوند بزرگ رو شکر کردم که به قول شما خودمان زندگی خودمان رو رقم می زنیم. شکر شکر شکر