گفتگو با دوستان 3 |  تسلیم بودن در برابر هدایت - صفحه 20

به نام ربّ

سلام با بی نهایت عشق برای شما

145. سومین دیدگاه من برای فایلی که بعد از چند ماه تازه دیدمش و میدونم که الان وقتش بود که بشنومش ،چون وقتی میشنیدم حرفای سپیده جان رو قشنگ تمام هدایت هایی که این چند وقته داره بیشتر و بیشتر میشه رو یادم میاوردم و

اونجایی که سپیده جان میگفت که میگه چی بخور ،چی نخور، یا کوچکترین کارهارو و تمام حرفایی که گفت

گفتم وای برای منم رخ داده

و تمامشون اومد جلو چشمم و وقتی داشتم گوش میدادم رفته بودم تا نمد بگیرم از مرکز خرید محله مون ، و بار اول تو راه پلی کردم و گوش دادم

و انقدر گوشامو تیز کردم و انقدر آروم میرفتم و گوش میدادم و یادآوری میکردم که حس فوق العاده پر از آرامش بهم میداد

درموردشون بخوام بنویسم طولانی میشه

اول درمورد امروز بنویسم و بعد که این فایل رو گوش میدادم یه هدایتی بهم شد تا مسیرمو عوض کردم و واقعا بعدش که فهمیدم چرا مسیرم عوض شد گفتم….

اول از صبحم شروع میکنم صبح روز 6 خرداد

من وقتی صبح، باز یهویی بیدار شدم ،دیدم ساعت 6 هست و خدا مثل اون روزی که قبلا برام تکرار شده بود امروز هم تکرار کرد

من و خواهرم دیشب باهم حرف زدیم قرار شد که بریم جلو در مدرسه صبح ساعت 6:30

تا وسیله هامونو بفروشیم

من خوابیدم و باز خدا ساعت 6 منو بیدار کرد و مثل یه بار قبل که رخ داده بود ، بلند شدم از خواب و حاضر شدم خواهرم اومد تا بریم

اینبار مدرسه خواهر زاده ام که تعطیل شده بود اونم با ما اومد تا برگشتنی صبحانه رو تو پارک بخوریم و نون بگیریم

داشتم میرفتم بیرون که چشمم به بادکنک افتاد که بادش کم شده بود و تو راه پله مون گذاشته بودیم ، گفتم ببرم بیرون یه جایی ببندمش هرکس دوست داشت برداره

بعد به یه شمشاد بستم و راه افتادیم و رفتیم مدرسه

تو راه دیدم جلوی یه درختی پر از شیشه هست ، گفتم چقدر شیشه ریز و درست حتما نمیخوان گذاشتن اینجا

خواستم بردارم گفتم برگشتنی برمیداریم میبرم شیشه بری برش میزنه به عنوان پالت برای رنگ روغنم استفاده میکنم

وقتی رسیدیم خواهرم 80 فروش داشت ولی من اصلا هیچی نفروختم

ولی میگفتم خدایا شکرت هرچی تو به من بدی ممنونم ازت و سپاسگزارم

برام جالب بود حسادتی که قبلا داشتم کم رنگ و کم رنگ تر شده بود وقتی هیچی نفروختم یه لحظه ذهنم باز شروع کرد که تو که هیچی نفروختی چرا صبح زود پاشدی اومدی مدرسه و الان خوابت هم میاد ، میموندی خونه میخوابیدی

و من سعی میکردم بگم چه ربطی داره ممکنه یه روز نفروشم این دلیل نمیشه که بگم چرا نفروختم ، عوضش اومدم با خواهرم بعد ساعت 8 میریم پارک کنار مدرسه و صبحانه میخوریم

درسته خوابم میومد ولی حس خوبی داشت، تو پارک دراز کشیدم رو نیمکت سنگی خیلی خوب بود به نور خورشید و درختا نگاه میکردم

اینبار که نقاشیامو مثل دستفروشای مترو آویز کرده بودم به جا لباسی و به نمد وصل کرده بودم ،گرفتم دستم و اصلا تو کیف دستی نذاشتم و خیلی راحت گرفتم دستم و با خودم بردم پارک و آویزون کردم به گوشه نیمکت

و داشتم میگفتم خدا خودت هرچی برای من خیر میدونی همون بشه

بعد تو راه که داشتیم میومدیم ،یهویی یادم اومد من چرا متر نیاوردم؟ قرار بود به مدرسه ای که مدیرش گفت بهم که بیا خودت متر بزن دیوارای مدرسه رو تا قیمت بدی به نقاشیش ،متر ببرم

گفتم باشه حتما خیریتی توش بوده که یادم نبود بیارم

فردا اگر خدا بخواد میبرم متر میکنم دیوارارو

بعد که برگشتیم خونه، دوباره حاضر شدم تا برم صالح آباد تا به خانمی که هدایتی خدا منو باهاش آشنا کرد تا بعد به دلم انداخت بهش صحبت کردن فارسی رو یاد بدم

وقتی میخواستم برم از دلم گذشت که گفته بود براش کتاب آموزش الفبا رو بگیرم چرا پرس و جو نکردم

همین که گفتم دیدم تلفنم زنگ خورد و همون خانم بود گفت کتاب خریدی برام ؟ گفتم نه و گفت اگه میشه بری بگیری و گفتم باشه میگیرم و مسیرم تغییر کرد به سمت میدان انقلاب

اصلا ذره ای تو فکرم نبود که برم اونجا ، ولی به این فکر کردم که برم هم کتاب بپرسم و هم بوم نقاشی بخرم با 200 هزار تمنی که داشتم

بعد پرسیدم خدا چیکار کنم تو بگو برم انقلاب یا برم صالح آباد و بگم که بعدا میگیرم کتابو

بعد گفتم برم کتاب بگیرم قول دادم بهش چشم به راهه

و هر بار به کسی قولی میدم یاد آیه هایی میفتم که چند روز یا چند وقت پیش بود خوندم که میگفت

هرموقع وعده ای دادین بهش عمل کنین و سعی کردم تا جایی که تونستم بهش عمل کنم

و بعد رفتم انقلاب تا دنبال کتاب بگردم

وقتی رسیدم تو فکر خودم بود از دری برم که اول از مغازه نزدیک در ورودی مترو بوم بخرم و بعد برم دنبال کتاب

ولی خدا جوری حواسمو به گوشیم جلب کرد که داشتم فایلا رو گوش میدادم و به جای اینکه از خروجی دانشگاه تهران برم بیرون از خروجی دیگه رفتم و مسیرم تغییر کرد

من اونموقع ندونستم چرا مسیرم تغییر کرد ولی وقتی به امروزم فکر میکردم متوجه شدم چرا تغییر کرد

من رفتم و یکی یکی از کتاب فروشیا پرسیدم ، از گوگل نگاه کردم آدرسو خیلی دور بود هی یه صدایی میگفت اول به شماره ای که تو گوگل هست زنگ بزن

الکی این همه راهو نرو به اون آدرس و من گوش نمیدادم و اون صدا بیشتر و بیشتر شد که مانع از رفتنم میشد و گفتم چشم و زنگ زدم ،گفتن کتاب رو نداریم و گفتم چه خوب شد گوش دادم و اول زنگ زدم

دیگه اون همه راهو نرفتم

بعد من پیاده رفتم تا بی آر تی ایستگاه دانشگاه تهران

نزدیک که شدم مشغول گشتن اون کتاب آموزشی بودم که از کنارم یه خانم مسن رد شد گفت دخترم ؟

ولی جوابشو ندادم باز ذهنم گفت برو حتما میخواد ازت پول بگیره جوابشو نده

ولی یه حسی هم میگفت چرا بی احترامی کردی به کمک نیاز داره چرا جوابشو ندادی ؟ قشنگ حس میکردم که کار اشتباهی کردم و رفتم وایسادم برگشتم نگاش کردم

دوباره اون حس گفت برگرد ببین چه کمکی نیاز داره ولی من وایسادم ببینم که چرا اون خانم وایساده و نمیره

که یهویی دیدم یکی از دست فروشا کیسه ای که دستش بود و برداشت و برد جلو در بانک گذاشت و برگشت از دستش گرفت برد تا دم در بانک تا بشینه ، نمیتونست راه بره به سختی راه میرفت

من پی به اشتباهم بردم گفتم خدایا ببخش منو با یه لحنی گفت دخترم که حس کردم نیاز به کمک داره ولی واینستادم بپرسم بگم بله با مک بودین ؟

همون حس گفت برگرد و ازش حلالیت بخواه و بگو که ببخشه که بی توجهی کردی

نگه ندار برای روز حساب رسیت

برگشتم و بهش گفتم ببخشید خانم منو صدا کردین توجه نکردم و رفتم حلالم کنین برگشت گفت هیچ کس توجه نمیکنه و گریه کرد اشک ریخت

اون لحظه گفتم خدایا منو ببخش ، میخواستی امتحانم کنی ، قشنگ حس میکردم که یه جور امتحان بود و بعدش متوجه شدم

بهم گفت که از کش موها و تخم مرغ رنگیا ازم میخری بچه ام بیمارستانه و گفتم آخه من پول ندارم 200 تمن بیشتر ندارم و میخوام برم کتاب بگیرم

و تو راه که نشد برم بوم بخرم گفتم اگر کتاب برای اون خانم پیدا کردم که بهش درس بدم با 200 تمنی که داشتم میگیرم براش ، گفت کمکم کن ازم خرید کن بعد حس کردم باید خرید کنم و گفتم خدایا منو ببخش

درسته 200 دارم فقط ولی اینو نه به خاطر اینکه نداره میدم به خاطر اینکه تو بهم دادی بهت میدم و من کی هستم بخوام بگم کمک کردم ، و گفتم خدایا حتما هدایتم کردی تا کمک کنم بهش

اون لحظه نجوای ذهنم میگفت تو فقط 200 داری چرا میخوای به اون خانم 150 بدی خودت میمونی ولی توجه نکردم و 150 دادم و برگشتم

وقتی فکر میکردم به همه این جریانا

به این نتیجه رسیدم

چند روز پیش من درخواست کردم که خدا بهم یاد بده خدا گونه بودن رو ،شهید بودن رو

و رفتارهای رئیس جمهور رو که تحلیل میکردم میگفتم چجوری کمک میکنه ؟؟ میگه حتی پول حقوقی که میگیرم رو پخش میکنم و کمکم میکنم

و این یادم اومد که خدا میخواسته امتحانم کنه ببینه منم میتونم با توجه کردنم به کسی که ازم کمک خواسته یاد بگیرم تا درسای شهید بودن و خداگونه بودن رو یاد بگیرم ؟؟؟

و یاد آیه های انفاق میفتادم

میگفتم خدا گفته اگر کسی کمک خواست کمکش کنین

بعد آیه ای که میگفت جوری نباشه که خودتونم به سختی بیفتین یادم اومد و یه دو دلی داشتم که آیا کمکم ددست بوده یا نه

و به نتیجه ای رسیدم و گفتم اصلا من کی باشم که بخوام کمک کنم هیچی که برای من نیست ، پس پول خدا رو به خودش برگردوندم

و دوباره گفتم طیبه ببین خدا این همه مسیرت رو پیچید

تو تو فکرت یه مسیر دیگه بود

از اول مسیرت تغییر کرد و حتی از در دیگه مترو اومدی بیرون این یعنی چی ؟؟؟ یعنی اینکه میخواسته بهت درس یاد بده

که هر کس از این به بعد صدات کرد با خوش رویی جواب بدی بهش و کمکش کنی حتی اگر کمک مالی نتونستی بکنی بشنوی که چی میگه نه اینکه بی تفاوت بشی و راهتو ادامه بدی

این خیلی برام سنگین بود خودمم گریه کردم گفتم خدایا میدونم میبخشی ، کمکم کن تا در عمل کردن سرعت بگیرم

بعد من که برگشتم دوباره به اون خانم نگاه کردم دیدم یه آقا کمکش کرد و بلندش کرد و نمیتونست راه بره

و دیگه رفتم و تو دلم هی میگفتم خدایا ببخش به خودم ظلم کردم

بعد چند بار که گفتم قشنگ شنیدم که گفته شد بخشیدمت نگران نباش به مسیرت ادامه بده و آرام باش و دیگه توجهت رو به من بده

و خوشحال شدم از اینکه درک کردم و به راهم ادامه دادم و رفتم صالح آباد

وقتی میرفتم منتظر اتوبوس بشم قرار بود دو تا اتوبوس دیگه عوض کنم تا برسم به صالح آباد ولی وقتی رسیدم ایستگاه اتوبوس به طرز شگفتانه ای اتوبوسی اومد که برای صالح آباد بود ، تعجب کردم گفتم اتوبوسا که از این مسیر نمیان چجوری شد یهو؟؟؟ و گفتم آره طیبه همه اینا کار خداست و واقعا حس فوق العاده ای به آدم میده

وقتی رسیدم مسجد قبلش تشنه ام بود گفتم کاش برم آب بردترم بخورم از مسجد همین که رسیدم دیدم دارن شربت میدن

خندیدم گفتم به به ممنونم خدا سپاسگزارم

و دو لیوان خوردم و بطری آبمو پر کردم از شربت

خیلی حس خوبی داشت وقتی خواستم و شد

و همه این کوچیک کوچیکا سبب میشه درمورد چیزای دیگه آروم تر بشم که اونا هم میشه باید باورامو تغییر بدم با تکرار

بعد که درس یاد دادم به خانمی که اومده بود و برگشتم خونه

تو راه برگشت چنان بارون با شکوهی بارید که فوق العاده بود

رسیدم خونه دیدم تو حیاط مسجدمون مراسم بود برای رئیس جمهور اونجا هم دقیقا شربت میدادن و خدا دو بار بهم شربت داد امروز

و درخواست کردم و عطا کرد

بعد برگشتم که خونه ، صبح رفتنی که با مترو میرفتم انقلاب ،یه دستفروش رو دیدم که وسیله هاشو به نمد با سنجاق وصل کرده بود ، پسیدم خدا من چیکار کنم که نقاشیام رو که با سنجاق وصل میکنم نایلوناشون که سنگینی میکنه پاره نشن و کنده بشن از سنجاق

یهویی توجهم جلب شد به مقواهایی که به نایلونا با منگنه وصل بود که بعد با سنجاق وصل میشد به نمد

بهم گفته شد تو هم میتونی به کارت این کارو انجام بدی و دیگه سنگینی چوبا باعث پاره شدن نایلونا نمیشا و کنده نمیشه

همین که رسیدم خونه شروع کردم به درست کردنشون

گفتم به مادرم برم نمد بخرم دیدم پول ندارم گفتم ازم جاکلیدی میخری برم نمد بگیرم بیام با جا لباسی درست کنم؟

گفت باشه و رفنم مغازه دار بهم تخفیف داد و برگشتم من از وقتی رفتم بیرون این فایل رو گذاشتم تو گوشم و تو راه انقدر آروم راه میرفتم که فقط بتونم با تمرگز گوش بدم به آگاهی هاش

بعد گفتم خدا میخوام پیاده برم و یکم راه برم و گوش بدم به فایل و نمیخواستم زود برم خونه ، هوای بعد بارون هم بود خیلی زیبا بود

حس کردم که اشکالی نداره و دوباره دیدم دارم میرم سمت تره بار محله مون ، همین که رفتم حس کردم باید بادمجون و کدو بخرم و زنگ زدم به مادرم گفتم مادر برای فردا دو تا از هر کدوم بخرم ناهار درست کنیم بخوریم؟؟؟ گفت باشه بگیر

وقتی گرفتم و داشتم برمیگشتم خونه از یه مسیر مسخواستم برم

حس کردم گفته شد نه از اینجا نه ، از راه مستقیم خونتون برو که ازجلو مدرسه بری ‌، برگرد و چشم گفتم و یه حس آرامشی داشتم گفتم حتما تو این مسیر چیز خاصی برای من هست

و همون لحظه حرفای استاد رو گوش میدادم که در مورد همین هدایت ها میگفت در جواب سپیده خانم

و پرسیدم یعنی تو این راه که گفته شد برم چق هست ؟ وقتی

رسیدن جلو در مدرسه دیدم یه خانم اومد پرسید شما از تره بار میاین؟؟؟

گفت باز هست ؟ اولش خواستم بگم بله ولی زود یادم اومد وقتی من خرید کردم و اومدم دیدم چراغ تره بار رو خاموش کردن و گفتم به اون خانمی که ازم پرسید

بهش گفتم حالا باز میخووین برین شاید هنوز نبسته باشه

گفت نه دیگه این همه راهو نمیتونم برم برمیگردم فردا میخرم

وقتی رفت گفتم چی شد ؟؟؟ خدا داشتی منو هدایت میکردی به این مسیر که جواب این خانم رو بدم ؟؟ اینکه منو سر راهش قرار بدی تا بیشتر از این راه نره ؟؟

خیلی حس خوبی داشت وقتی تحیلی میکنم و حس هایی که بهم میگه آره درسته قوت قلب بهم میده تا آروم تر بشم

امروز من پر بود از لحظه لحظه هدایت های خدا

وقتی هر روز مینویسم و یادآور میشم هرلحظه بیشتر و بیشتر میشه

یه وقتایی شده نجوای ذهنم میگه ننویس چرا مثلا مینویسی با جزئیات که چی بشه

ولی یه اراده ای بالاتر از این نجوا هست که منو میاره اینجا تا بنویسم ، و بارها شده دیر نکشتم ولی اومدم و نوشتم

و همه اینها هدایت خدای خوب و قشنگم هست

خدایا بی نهایت ازت سپاس گزارم و برای تک تک اعضای خانواده صمیمی عباس منش شادی و سلامتی و آرامش و عشق و زییایی و ثروت بی نهایت از خدا طلب میکنم

و سعادت در دنیا و آخرت برای همه مون باشه آمین

به نام ربّ

سلام با بی نهایت عشق برای شما

145. روز شمار تحول زندگی من از این جعبه شگفتی خدا

رد پای روز 5 خرداد رو مینویسم تا یادم بمونه چقدر خدا مراقبم بوده هر لحظه و هدایتم کرده

من امروز صبح بیدار شدم و رفتم دفتر خدمات قضایی تا در مورد شکایتم که گفته بودن نشر آگهی بدم تا باقی کارام انجام بشه ، قدم برداشتم

سوار ون شدم تا برم یهویی شنیدم رادیو ماشین آهنگ میخوند و گفت تو قلبمی تو قلبتم

و خندیدم گفتم خدا خوب میدونی چجوری نشونه بهم بدی

و بهم بگی که چقدر دوستم داری

داشتم به خدا میگفتم که خدا من نمیدونم تو خودت بهم گفتی راضیم میکنی الان من تو این مدت که اومدم تا شکایت کنم و درسایی که قرار بود بگیرم و گرفتم و از تو هدایت ها رو دریافت کردم ، پس خیالم راحته

از این نظر راحته که بارها گفتی و لسوف یعتیک ربک فترضی

جدیدا هی این آیه رو برام تکرار کردی که و کفی باالله وکیلا

همینجور داشتم میگفتم و ازش میخواستم آرومم کنه

این روزا همه میگن کاری که شروع کردی به جایی نمیرسه ولی من هر بار تمام هدایت هایی که خدا بهم گفت و نشونه داد رو یادآور میکنم و میگم ببین از همون روز اول که دو دل بودم و نمیخواستم برم شکایت کنم

خدا به دلم جاری کرد ولسوف یعتیک ربک فترضی

و این آرامش قلبی بود برای من

و شروع کردم

همینجور داشتم یادآوری میکردم که گفتم خدا از قرآن بهم یه نشونه بده کدوم سوره رو باید بخونم

حس کردم سوره نباید بخونی و رفتم تو اپلیکیشن قرآن گوشیم و یهویی رو آیه ای زدم که هر روز یه آیه به عنوان نشانه تو اپلیکیشن نشون داده میشه

وقتی بازش کردم دیدم ترجمه اش طولانیه

آیه 40 سوره توبه بود

إِلَّا تَنصُرُوهُ فَقَدۡ نَصَرَهُ ٱللَّهُ إِذۡ أَخۡرَجَهُ ٱلَّذِینَ کَفَرُواْ ثَانِیَ ٱثۡنَیۡنِ إِذۡ هُمَا فِی ٱلۡغَارِ إِذۡ یَقُولُ لِصَٰحِبِهِۦ لَا تَحۡزَنۡ إِنَّ ٱللَّهَ مَعَنَاۖ فَأَنزَلَ ٱللَّهُ سَکِینَتَهُۥ عَلَیۡهِ وَأَیَّدَهُۥ بِجُنُودٖ لَّمۡ تَرَوۡهَا وَجَعَلَ کَلِمَهَ ٱلَّذِینَ کَفَرُواْ ٱلسُّفۡلَىٰۗ وَکَلِمَهُ ٱللَّهِ هِیَ ٱلۡعُلۡیَاۗ وَٱللَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ

اگر پیامبر را یارى ندهید، یقیناً خدا او را یارى مى دهد؛ چنان که او را یارى داد هنگامى که کافران از مکه بیرونش کردند در حالى که یکى از دو تن بود، آن زمان هر دو در غار بودند، همان زمانى که به همراهش گفت: اندوه به خود راه مده خدا با ماست پس خدا آرامش خود را بر پیامبر نازل کرد، و او را با لشکریانى که شما ندیدید، نیرومند ساخت، و شعار کافران را پست تر قرار داد، و شعار خداست که شعار والاتر و برتر است؛ و خدا تواناى شکست ناپذیر و حکیم است

این آیه رو وقتی تو دفتر خدمات قضایی بودم دیدم و خود به خود خندیدم گفتم خدای من دقیقا وقتی که داشتم میگفتم تو بهم نشونه دادی تا بگی

بذار هرچی مردم میخوان بگن ،بگن

بذار هرچی نزدیکانت میگن ،بگن

من خودم تو رو یادی میکنم

من خودم برای تو وکیلم و کافی

خدا تو این چند وقته تو موضوع های مختلف که هر کدوم متفاوت بوده درخواستم برای هرکدوم دقیقا جوری برام خواسته که مثلا یه آیه بارها و بارها به شکل مختلف تکرار شده تا آرومم کنه و اینا باعث شده که آروم بشم و ایمانم رو در عمل سعی کنگ نشون بدم و نتیجه رو به خودش بسپرم

خیلی حس خوبی داشتم وقتی این آیه برام نشونه داده شد

بعد همین که رسیدم به خونه حاضر شدم و نقاشیام و برداشتم تا برم اول دادگاه تا برگه رو بدم و بعد برم کلاس رنگ روغنم که هر دو تو تجریش بودن

از در خونه که اومدم بیرون میخواستم از مسیری برم که سریع تر برسم تجریش تا به کلاسمم برشم بعد دادگاه

یه حسی بهم گفت نه از اون مسیر نرو گفتم چشم رفتم نشستم ایستگاه و دوباره گفتم اتوبوس نیومد برم با بی آر تی برم مترو

که داشتم راه میفتادم

مثل یه برق تو دلم رد شد که طیبه یادت رفته برگه هارو کا باید ببری دادگاه ، با خودت بیاری

و دوباره من خندیدم گفتم خدای من خوب بلدی چجوری سادم بندازی داشتی مانعم میشدی از رفتن به مسیر نزدیک تا بشینم و بعد یادآور بشی که طیبه برگرد خونه و برگه هارو بردار ..

رفتم و برگه هارو برداشتم و اومدم حس کردم که الان اجازه داری بری از اون مسیر نزدیک

و رفتم و وقتی رسیدم مترو ،نقاشیامم با خودم آورده بودم

نشستن و گفتم بسم الله الرحمن الرحیم و دو تا آویز درست کرده بودم و کارامو با سنجاق وصل کرده بودم به نمد از میله مترو آویز کردم و شروع کردم به حرف زدن

گفتم که خانما جاکلیدی دارم 10 تمن آینه دستی 100 و 60 تمنی هم دارم گردنبند 45 و زیر لیوانی 90 گفتم و برگشتم یه خانم دیدم که خندید و منم خندیدم

بعد گفتم اشکالی نداره همین که تونستم بگم خودش کلی پیشرفته برای من ،مهم نیست اگه بهم خندید

اون لحظه حس میکردم که خیلی پیشرفت داشتم و دائم یادم میاوردم که خدایا میدونم کارتو بود تو کمکم کردی تا حرف بزنم

و بعد تا تجریش نشسته بورم و رسید و رفتم بیرون بارم سنگین بود هم نقاشیم دستم بود هم بوم نقاشیم

پیاده رفتم تا دادگاه ،سربالایی بود نفس نفس میزدم ولی باخدا شروع کردم به حرف زدن

میگفتم خدایا شکرت کمکم کن بارم سنگینه ، بیا باهم حرف بزنیم وقتی داشتم میرفتم میگفتم خدای من کاش یکی میگفت کمکت کنم

همین که داشتم میرفتگ یهویی یه پسر که باز از چهره اش قضاوت کردم که شاید افغانستانی باشه گفت اگه سنگینه کمکتون کنم

و من تشکر کردم و گفتم ممنون مرسی

و رفتم حس کردم که صدایی بهم گفت

چرا نذاشتی کمکت کنه ، تو گفتی بارم سنگینه منم برات خواستم کمک کنم ولی خودت نخواستی و گفتی ممنون

در هر صورت من جواب درخواستتو دادم به اختیار خودت گفتی ممنون

بعد که رسیدم دادگاه رفتم و برگه رو تحویل دادم و وقت داده بودن برای 7 مرداد ماه

بعد برگشتم و رفتم کلاس رنگ روغنم

و شنیدم یکی از همکلاسی هام گفت یک هفته دیگه استاد زمان داده برای نقاشی مجسمه که قرار بود تو نمایشگاه گذاشته بشه

من گفتم که منصرف شدم ولی بهم گفت ادامه بده این یک هفته رو بتونی سعی کن برسون

و بعد که کلاسمون شروع شد و استاد کارارو دید کار منو گفت که درست تر کار کردم و فرم هاشو در آوردم برجستگی و فرورفتگی های چهره رو

بعد قبل اینکه استاد بیاد به بچه های کلاس تعریف میکردم که تو مترو گفتم و چند روز پیش جلو در مدرسه یه سفارش چهره گرفتم

بچه ها گفتن به استاد نشون بده و نشون دادم گفت خیلی عالی شده نقاشیت و تحسین کردن

اونموقع حواسم نبود یاد آور بشم که کار من نبوده و خدای من همه کار تو هست و هرچی دترم ازتو دارم

وقتی برگشتم خونه و داشتم رفتارامو تحلیل میکردم متوجه شدم

وقتی استادم داشت کار میکرد یه حرفی گفت و این بود که

بچه ها من کاری به رنگاتون ندارم که چجوری میسازید چون فعلا رنگ شناسی کار نکردید

ولی الان من به اصل کار نگاه میکنم که فرم هارو در بیارید و فرورفتگی و برجستگی های صورت رو بتونید در بیارید

یاد اصول و قوانین خدا افتادم که استاد عباس منش میگفت که اصل اینه

تمرکز به زیبایی ها

سپاسگزاری

نشون دادن ایمان به خدا با قدم برداشتن

احساس خوب اتفاقات خوب

و به خودم گفتم تو سعی کن فرم هارو یاد بگیری به مرور خود به خود باقی کارا حل میشه رنگ هارو هم یاد میگیری تیره روشنیاشو چجوری بذاری

کل کلاس رو سعی کردم دقت کنم به رنگ زدن استاد و حرکت دست و قلم

وقتی کلاس تموم شد و برگشتم تو مترو رفتم و نشستم دوباره گفتم بسم الله الرحمن الرحیم و نقاشیامو آویز کردم

وقتی جمعیت زیاد شد نگاه میکردن و میپرسیدن یا فقط نگاه میکردن

منم تو دلم میگفتم خدا من یه قدم برنداشتم میدونم ولی سعیمو کردم و توکل کردم به خودت و آویز کردم و حرف زدم

این خودش برام پیشرفت بزرگیه ، من قبلا نمیتونستم کارامو نشون بدم چه برسه به آویز کردنش و حرف زدن

همه و همه کار خداست

سر کلاس که به استادم گفتم امروز تونستم تو مترو حرف بزنم تحسین کرد گفت من کاری که تو کردی رو فکر نکنم بتونم انجام بدم واقعا سخته رفتن تو مترو و فروختن و حرف زدن

و من تا ایستگاهی که باید پیاده میشدم نشستم جمعیت زیلد بود ولی کارامو نگاه کردن دست زدن به نقاشیم از نزدیک دیدن پرسیدن

این خودش یه پیشرفت بزرگ بود برام

وقتی رسیدم خونه اردکی که گرفته بودیم رو با خواهر زاده ام بردیم چند دقیقه تو چمنا غذا خورد و برگشتیم خونه

هر بار که به اردک نگاه میکنم عظمت خدا رو یادآور میشم خیلی حس خوبی میده