گفتگو با دوستان 10 | مفهوم "صبر"

بنام الله یکتا

سلام به همه عزیزان و دوستان متعهد و صمیمی ام

تا زمانی که خودمون تغییر نکنیم دنیای بیرون ما هم تغییر نمیکنه.

اگر نتایج تغییر نکرده یعنی ما تغییر نکردیم البته که تکامل میخواد.

همین نتایج کوچیک رو برای خودم باید بزرگش کنم.موفقیت های کوچیک رو برای خودمون بزرگ کنیم و انگیزه بگیریم و سپاسگزار باشیم، باید هی به خودم بگم که هر با که روی خودم کار میکنم نتایج بزرگ و بزرگ تر میشه.

باید کار کنم، ادامه بدم شاید نتیجه رو نبینیم اما باید ادامه بدم… خدایا شکرت برای این آگاهی ها

خدایا شکرت که میتونم توی این بهترین جای دنیا هستم و ادامه میدم و حرکت میکنم من اصلا قرار نیست ناامید بشم حتی اگر چیزی نمیبینم. مثل بذر و دانه ایی که کاشتیم. آب میدیم نور و…. و باید ادامه بدیم اون زیر یک اتفاقی داره میفته، باید ادامه بدیم… صبر داشته باشیم.

ای محمدبه مومنین بگو هر نفر شما بر بیست نفر پیروز است…. اگر چی باشیم؟! خدا میگه پیروز هستید اگر صابر باشید.

به نام خالق یکتای بی همتا

سلام به استاد عزیزمون

سلام به تک تک دوستا با نگرش و در حرکتمون

واقعا الان که شروع کردم به نوشتن فقط گفتم مینویسم خدایا شکرت. فقط تشکر میکنم و سپاس گزاری از خدا، از شما استاد عزیز از شما مری جان از شماها دوستانی که صحبت کردین و دوستانی که در کلاب هاووس حضور دارند و گوشی و امکاناتی دارن که میتونن اونجا باشن. فقط اومدم بگم اینقدر مات و مبهوت قصه های هر کدوم تون هستم اینقدر که لابلاش قصه مهاجرت تغییر خودم از توی ذهنم رد میشد که فقط دوست داشتم سکوت کنم و نگم اما یه حسی گفت بیا یک ردی از خودت بذار….واقعا به شدت نوشتن برام سخته اینقدر افکارم شحم خورده،ایننقدر خاطراتی تو ذهنم مرور میشه که نمیتونم برای نوشتن تمرکز کنم. فقط از درون یک لبخند خیلی بزرگ در درونم هست که میگه فهیمه دمت گرم که اینجایی…فهیمه تو هدایت شدی حواست باشه یادت نره گمراه بشی. حواست باشه که فاصله ایمان و بی ایمانی اندازه همون مورچه سیاهه در دل تریکی شب در روی سنگه…حواست باشه…خیلی خوشحالم خیلی…تا چند دو روز دیگه هم یک آرزوی منم به تحقق میرسه. سوار هواپیما شدن. آره این آرزوی من بود تا حالا سوار نشدم و واقعا حس میکنم یک تجربه لذت بخشه. اونم پرواز به سمت محل ززادگاهت به محل جایی که ازش مهاجرت و جابجایی و تغییر اساسی رو شروع کردم. پرواز از تهران به مشهد اونم بعد از بیش از چهار ماه.

یعنی حس آزادی و حس شعف در درونم موج میزنه وقتی به آسمان و پریدن تو آسمون فکر میکنم.واقعا خیلی خوشحالم با اینکه پوشی ام خراب شده. نه نت ذارم نه وسایل ارتباطی. یک چالش و حرکتی رو شروع کردم بنام خوندن کتاب شکرگزاری راندا برن در اینستاگرامم.فیلم گرفتن با گوشی همسرم و پذاشتن تو پیجم که در اینستا همسرمم دوتا اکانت باز کردیم و وقتی میاد خونه من کارهامو انجام میدم. و تا فردا که یک بخش دیگه از کتاب رو که خوندم و ضبط کردم بذارم میرم روی تمرین هاش… همین الانم حس میکنم معجزه ها دارن میان به سمتم. واقعا حس خوبیه . حس عجیبی مثل همین خنکای نسیم سحری.یک حس ناب رو تجربه کردن. اصلا ما این دنیا اومدیم تا خودمون رو تجربه کنیم و من خیلی خوشحالم. خوشحالم برای تمام دوستانم که اینقدر خوب حرف زدن و تحسین شون کردم بارها و بارها. و تحسین شون میکم بازهم بارها و بارها…

اومدم که بگم دمتون گرم

اومدم که بگم سپاس گزارم

اومدم که فقط رد پایی بزارم اثی بذارم و برم…

به قول خودم به قول جمله ایی که بداهه سر شب نوشتم: باید گذاشت و گذشت

باید یک ردی اثری بذاریم و بریم…

پس گذاشتم و میگذرم و میرم در افکار پر جوش و خروشم برای پیدا کردن و در ره حقیقت بودن و ماندن…