گفتگو با دوستان 12 | پیروی از الهامات قلبی

سلام بانو جان

کامنتت رو با علاقه و شوق خوندم

خیلی جاالب و شنیدنی بود..راستش جاهاییش رو کلی خندیدم با اجازه ات .

زمان امتحانت برای کاردکس دوم.

من حدود 17 سال رانندگی می کنم

و اینکه ماشین رو گاز می دادی و نمی رفت برام جالب و شیرین بود.

17 سال پیش من سر بارداری دومم نزدیک 8 ماه باردار بودم و امتحان دادم.

الان خاطرات کلاس های حضوری ، آزمون هام ، هم تئوری و هم عملی برام زنده شد.

استرس همراه با شیرینی

هم قدم 157 برای رسوندن پا به ترمز و کلاج کوتاه بود

هم وضعیت بارداری 8 ماهه ، اجازه نمی داد پشت فرمون جا بشم.

خودمم ماما هستم.

خیالم از بابت سلامتی پسرم راحت بود

و سعی می کردم کمترین استرس رو به خودم وارد کنم بخاطر بارداریم.

میگفتم اگه نشد هم اشکالی نداره.

دوبار امتحان دادم تا قبول شدم.

بار اول رو فک کنم بخاطر جواب دندان شکنی که به سرهنگ دادم( تیکه انداخت که واجب بود ؟) ، ردم کرد.

بار دومم فک کنم دلش سوخت .

انگیزه ی قویی داشتم برای گرفتن گواهینامه.

الان داشتم فکر می کردم اگر برای همه ی کارهام ، اینطوری سفت و سخت و محکم و در عین حااال با مدیریت احساساتم ، اقدام می کردم ، الان باید من آپولو هوا میکردم به جاای ناسا .

خوندن کامنت شما ، برام یه تجدید خاطره شد و اینکه یادت باشه رقیه جان! با انگیزه ، با جدیت ، با آرامش به اهداف راحت تر میشه رسید.

یکی از کارهایی که توی زندگیم انجام دادم و بخاطرش همیشه و همیشه خودمو تحسین کردم ، گرفتن گواهینامه بود.

خیلی خیلی زیاد برام خوووب و لازم بود.

سپاسگزارم از شما بانو جان.

از اینکه توی این خونه ی خدا و کنار دوستان پر انرژی ام ، طواف می کنم هفتاد بار به جای هفت بار زیبایی های این خونه رو ، خیلی خوشحااال و سپاسگزار هستم.

دوستتون دارم