گفتگو با دوستان 15 | هیچ بهانه ای پذیرفتنی نیست

سلام دوست عزیز

من چون شرایط مشابه شما رو دارم خواستم تجربه ام رو با شما درمیون بذارم.

تو یک دوره ای من تعهد دادم که با وجود شاغل بودن و با وجود داشتن فرزند کوچک واقعا با تمام وجودم تعهد دادم که روی خودم کار کنم. از هر فرصت کوچیکی استفاده می‌کردم تا فایلها رو گوش کنم.

موقع کار خونه، تو اداره، نصفه شبها وقتی دخترم خواب بود و…

واقعا متعهدانه از هر فرصتی استفاده کردم و روی خودم کار کردم، اتفاقی که افتاد این بود که جهان یه وقت آزاد برای من فراهم کرد تا بهتر بتونم روی خودم کار کنم. (البته اینم بگم که استاد توی دوره راهنمای عملی دستیابی به آرزوها گفتن که این یک الگو هست که برای هرکسی که این مسیر رو بره اتفاق میفته)

به نظر من اون تعهد دادن و باقی ماندن روی اون تعهد کار خودش رو کرد. اینکه من باوجود اینکه وقت خالی کمی داشتم اما از کوچکترین فرصت استفاده کردم و فایل گوش کردم و خلاصه برداری کردم و از آموزه هاش استفاده کردم.

از نظر من و باتوجه به تجربه ای که داشتم، جهان به تعداد ساعت‌هایی که من روی خودم کار میکنم نگاه نمیکنه بلکه به این نگاه میکنه اگر من فقط ۵ ساعت وقت خالی داشته باشم از این ۵ ساعتم چطور استفاده میکنم. این ۵ ساعت میتونه برای من همزمان بشه با غذا درست کردن یا تمییز کردن خونه یا وقتهای خالی توی اداره یا مسیر رفت و برگشت اداره یا وقتی که بچم خوابیده و من بیدارم و…

هرچقدر از وقتم بیشتر استفاده کنم و بیشتر روی خودم کار کنم بیشتر نتیجه میگیرم.

میدونم برای یک مادری که بچه کوچیک داره پیدا کردن وقت خالی سخته اما پیدا میشه و اگر متعهدانه از زمان‌های آزادم استفاده کنم و روی خودم کار کنم درهای جهان به روی من باز میشه.

هرچند شما دوست عزیز سوالتون رو از سید علی خوشدل عزیز پرسیده بودین اما دوست داشتم تجربه خودم رو باهاتون به اشتراک بذارم.

انشاءلله همیشه موفق باشید.