گفتگو با دوستان 18 | حُزن در قرآن

سلام به استاد عزیزم و خانم شایسته و دوستان

توی مغز همه ما کردن که شادی خوب نیس ، انسان با خدا شادی نمیکنه چون این کارا و خندیدن زیاد مال شیطونه ( حالا منبعش کجاس بماند) .. ینی یه وضعی بود که هم میخواستم شاد باشم هم پس ذهنم بود چه اتلاف وقتی ، دنیا دو روزه چرا باید شاد بود وقتی بزرگان تاریخ همه در سختی و مشقت بودن یا بقول این شعر:

هر که در این بزم مقرب تر است / جام بلا بیشترش می دهند

اما بعد که وارد این فضا شدم راحت شدم واقعا .. یعنی یه نفس راحت کشیدم چون قبلا خوداگاهم یه چیزی میخواس ولی ناخوداگاهم پسش میزد .. الان دو تاش همراستا شده و کلی مشکل خوددرگیری درونی حل شد

چقدر نکته خوبی بود که وقتی از اتفاقی در آینده خبر نداریم ، برداشت به بدی نکنیم، جوری بهش نگاه کنیم که بهمون حس بهتری بده چون باید تلاش کنیم حس خوبی داشته باشیم

من بنظرم همه دوستان سایت خدا رو با شما شناختن ..

خدایی که من داشتم که واقعا سودی به حالم نداشت انگار ،چون از روی عشق نبود، فقط ترس از عذاب و جهنم بود .. پرستشی در کار نبود، حسش نمیکردم ، حتی همون آیاتی مث اینکه از رگ گردن به ما نزدیکتره هم درک نمیکردم چه برسه به دریافت هدایت .. یه رابطه تعارفی انگار ! که باید در مواقع خاص و زمان های خاص و با ادبیات خاص باش حرف زد ..اعتراف میکنم اصلا اون خدا رو دوست نداشتم

اما الان حسش میکنم و همیشه هس.. قطعا گاهی ازش غافل میشم ولی مدت زمان بیشتری حسش هست و حس خوبی هم داره امید و اطمینان و حال خوب .. و مهم تر از همه اون جنس خدایی نیس که در ذهنم راه ارتباط گیری باهاش محدود باشه به زمان و مکان خاصی، هر موقع دلم بخواد شده در حد چند ثانیه باهاش میتونم ارتباط برقرار کنم و خودمو شارژ کنم اما قبلا فک میکردم ارتباط با خدا آداب داره و همینطوری نمیشه و بی احترامیه! خلاصه الان خیلی خوبه همه چیز .. خداروشکر

سپاسگزار استاد عزیزم و خانم شایسته