گفتگو با دوستان 38 | آرامش ذهنی و ایده های کارا

سلام به استاد عزیزم و دوستان خوب عباس منشیم

خیلی ممنونم از آقا وحید عزیز با داستان فوق العاده جذاب و پر انرژیش که من خودم تعداد گوش دادن های ویس این جلسه از دستم در رفته و اصلا برام تکراری نشده.

از روند رشد وحید عزیز و کسب و کارش خیلی یاد گرفتم و برام خیلی درس داره ولی میخوام به یه قسمت از این جلسه بپردازم که اتفاقا تو بعضی کامنتا هم بحثش حسابی داغ بود.

اونجایی که وحید عزیز در مورد وام وسوسه انگیز صد میلیاردی گفتن که تو اون زمان ارزشش چندین برابر الانه پس ببین اون موقع چی بوده؟ اونم با اون شرایط پرداخت عالی!!!!! و بعدش که استاد در مورد وام نظر خودشونو گفتن که درسته شرایط این وام رویایی ولی گرفتن وام رو خارج از قانون می دونن و اشاره کردن به اینکه ما میخایم در زندگی هم لذت ببریم و هم پیشرفت کنیم و لحظه مردن و رفتن از دنیا بگی من راضیم و هیچ کار نکرده ای نداشته باشی برای سفر آخرت.

قبلش اینو بگم که من در حال حاضر کسب و کارم معمولیه و اصلا قصد اشکال گرفتن و گوشزد کردن نکته خاصی رو ندارم ولی دوتا اتفاق و ماجرا برام پیش اومد که گفتنش رو بی ربط ندیدم و خیلی دوست دارم نظر شما رو هم در موردش بدونم.

خب بریم سراغ اون دو تا داستان

این ماجرا برمی گرده به حدود دو سال پیش که بصورت کاملا ناگهانی و بطور غیر منتظره ای خبر فوت پدر دوستم رو دادن که همه از شنیدنش شوکه شدن. این حاج آقا که فوت شدن کی بودن؟ صاحب بزرگترین و پر فروشترین هایپر یا فروشگاه شهرمون که کارش رو از روستا و صفر مطلق شروع کرده و در عرض چند سال اینقدر کارش به لطف خدا رشد کرده که اگه فروش تمام فروشگاه های زنجیره ای شهرمون مث دیلی مارکت و افق کوروش و… رو با هم جمع کنیم اصلا به فروش این فروشگاه نمیرسه. بیشتر از صد نفر نیرو داره و وقتی فروشگاه جدیدشون که همینی هست که الان داره کار میکنه رو افتتاح کردن همین چند سال پیش دقیقا حاشیه شهر بود و یه جای پرت ولی افق دیدشون طوری بود که الان بخاطر این فروشگاه و رفت و آمد بسیار زیاد مردم ،کل اون منطقه رونق گرفته!

این حاج آقا یه جورایی شده بود الگوی خیلی از کسب و کارای شهر چون سن خیلی بالایی هم نداشت (حالا من میگم حاج آقا) یه روز احساس دل درد میکنن ومیرن بیمارستان و روز بعد در اثر لخته خون در روده فوت میکنن، به همین سادگی.

من وقتی خبر فوت شون روشنیدم و رفتم مراسم شون یه چیزی خیلی توی ذهنم مرور می شد و چند وقتی حسابی منو درگیر خودش کرده بود اونم اینکه اگه این حاج آقا پسرش نمی بود یا بچه نداشت یا اصلا پسرش در حد اداره فروشگاه یا … نبود زن و بچش باید چی کار میکردن با این کسب و کار و چک ها و وام های احتمالا میلیاردی؟ درسته که خودش آدمی بسیار قوی بوده و در مدار ثروت و کسب و کار بزرگی ساخته ولی به هیچ وجه آماده مرگ نبوده و فکرشو نمی کرده که قراره از این دنیا بره وگرنه شاید خیلی از تصمیماتش رو جور دیگه ای می گرفته ! این افکار رو چند وقتی با خودم مرور می کردم ولی از طرفی هم خودمو توجیه می کردم که بالاخره الان پسرش هست و کسب و کارشون هیچ آسیبی ندیده و خدا بزرگه و ….. از این حرفا.

با همه این درگیری ها و توجیهات ذهنی، خودم یه تلنگری خورده بودم ولی صد درصد مطمئن نبودم و با خودم عهد نکرده بودم که مثلا دیگه نباید وام بگیرم یا چکی خرید کنم و….

بریم سراغ داستان دوم که ادامه همین داستانه….

یه مدت گذشت و من کسب و کارم خوب بود و البته کلی قسط و بدهی داشتم ولی خدا روشکر اوضاع کارم خوب بود و فروش ها خوب بود و خرج و دخل و قسطا با هم میخوند ولی کلا به خاطر همون ماجرای حاج آقا و پرداخت قسطا ذهنم درگیر بود.

چند ماهی بود که تصمیم داشتم برم باشگاه بدنسازی و یه ورزش رو شروع کنم .

اواسط شهریور بود و من فک کنم دو جلسه تازه رفته بودم باشگاه و مربی بهم یه برنامه غذایی داده بود که توش تخم مرغ آبپز برای وعده صبحانه داشت و من به شدت از تخم مرغ آبپز بدم میاد و شاید تو عمرم یکی دوبار خوردم اونم تو بچگی و اصلا بوش حالم رو بد میکرد ولی با خودم گفتم باید این برنامه رو اجرا کنم و این حرفا رو بذارم کنار . اینم بگم که تو همون زمان خانمم تازه زایمان کرده بود و مادر خانمم هم چند روزی خونه ی ما بود.

یه روز صبح زود از خواب پاشدم و رفتم پیاده روی، حالم عالی و انرژیم فوق العاده بالا بود و اومدم خونه طبق برنامه غذایی اولین روزی بود که میخواستم تخم مرغ آبپز بخورم ، برای خودم درست کردم و با اکراه شدید یه کم خوردم و بعدش احساس کردم که حالم بد شد و دیگه نخوردم و یه لحظه دیدم اتاق داره دور سرم میچرخه همون جا دراز کشیدم و گفتم چند دقیقه دراز بکشم خوب میشم شاید ده دقیقه بعدش پا شدم دیدم حالم بدتر شده و کل خونه دور سرم میچرخید و خواستم برم یه آبی به صورتم بزنم اصلا نمی تونستم راه برم ، از دیوار دست میگرفتم که زمین نخورم خلاصه …. حالم خیلی بد شد و تو اتاق افتادم و مادر خانمم اومد و گفت چی شده ؟ چرا اینقدر رنگت پریده و خانم از سر و صداها اومد بالاسرم و دست به بدنم میزدن میگفتن بدنش یخ کرده و…. خلاصه دو نفری بالا سرم گریه میکردن و این چیزا رو من خیلی با هوشیاری پایین و محو میدیدم ومی شنیدم.

دوستان نمیخوام انرژی منفی بدم یا خدایی نکرده حالتونو بد کنم همه اینا رو گفتم که برسم به اینجا …..

من تو اون حالت احساس میکردم دارم میمیرم و تنها فکری که میکردم این بود که اگه من بمیرم کی میخاد این قسط و قرضای منو بده و زن و بچم باید چی کار کنن؟ تو اون حالت تا اورژانس اومد بالاسرم و یه آمپول بهم زدن و …. نمیدونم قرص دادن یا چی؟ چندین بار این فکر از ذهنم میگذشت که زن و بچم با قسطای من باید چی کار کنن؟ من کلی وام گرفتم که وسایل برای کارگاه گرفتم یا مواد اولیه و…. اینا به چه درد اونا میخوره و کی میخاد جواب مردم رو بده؟ یعنی خودم رو در حال مرگ می دیدم و تنها چیزی که تو اون لحظات بهش فکر میکردم قسط و قرضام بود و نه هیچ چیز دیگه ای !

خداروشکر اون روز تموم شد و منم حالم خوب شد ولی یه تغییر اساسی کرده بودم کائنات حسابی از خجالتم دراومده بودو من تصمیم گرفتم در بعضی موارد حسابی تجدیدنظر کنم و کلا با وام خداحافظی کردم و تا پول دستم میومد یکی از وام ها رو تسویه میکردم تا کلا بدون قسط باشم و بعدش دسته چکم رو هم پاره کردم و دیگه چک ندادم.

من کلا ارتباطم با دوستام به شکلی بود که همه کارافرین و آدمای موفقی بودن ولی اهل وام یا چک و… منظورم اینه که اصلا جمع دوستام آدمای منفی نبودن ولی از وام گرفتن و رشدی که با وام براشون اتفاق افتاده خیلی حرف میزدیم.

یه جایی تو همین فایل های گفتگو با دوستان استاد به آقا ابراهیم مدیر سایت شون گفتن که وقتی تو جمعی هستی که همه از گرفتن وام صحبت میکنن و اینکه چقدر باعث رشد کارشون شده آدم فولاد هم باشه آب میشه و بالاخره این حرفا تاثیر خودشو میذاره و آدم میره سراغ وام.

من حتی دوستان و جمع بسیار خوبی که همیشه حرفامون در مورد پیشرفت و رشد کار بود رو کنار گذاشتم تا دوباره وسوسه نشم و سراغ وام نرم. و این روند خداروشکر تا الان ادامه پیدا کرده و از این بابت و آرامشی که دارم خیلی راضیم.

یه حسی بهم میگفت که این ماجرا رو براتون تعریف کنم.

از استاد عزیز خیلی خیلی ممنونم و همچنین وحید عزیز