گفتگو با دوستان 38 | آرامش ذهنی و ایده های کارا

چند وقت قبل که با خواهرانم توی این مسیر بودیم، من بیشتر و جدی تر روی این مباحث کار می کردم، و بارها شده بود، وقتی خواهرام به تضادی برمیخوردن، ازم راهنمایی و مشورت میخواستن، منم طبق قانونی که تا اون روز و اون لحظه درک کرده بودم، راهنماییشون می کردم، و این روال ادامه داشت، تا اینکه من به نگاه اشتباه خودم مثلا در ماه های قبلی پی بردم، یعنی مدارم بالاتر رفته بود، و بیشتر درک کرده بودم، و جالب اینجا بود، توی همون چندماه قبل با همون نگاه اشتباه به اطرافیانم صلاح مشورت میدادم، و تاکیدهم میکردم درست فقط و فقط همینه…وقتی به مرور به اشتباه بودن نظرهای قبلی خودم برخوردم، دیگه به اطرافیانم حتی خواهرانم رو مشورت نمیدادم، نظر نمیدادم، میگفتم چیزی که الان من درک کردم، مثلا فلان فکر و نظر اون موقع ام که بعدا فهمیدم اشتباهه، ممکنه برای شما اشتباه باشه، پس از خدا مشورت و هدایت بگیرید یا سایت استاد و خودم هم سعی کردم همیشه به این روش عمل کنم. حالا آقای عطار روشن رشد خوبی در این سالها داشتند، که الگوی خیلی هامون بوده همیشه، ولی احتمال زیاد وقتی ایشون هم به این دلیل و منطق وام گرفتن پیش برن و درس هاشون رو بگیرن، چندسال دیگه بیان و برامون از تجربیات و نظرات جدیدشون بگن. من از اولین کامنت ایشون تا آخرین کامنت ایشون رو در طی این سالها وقت گذاشتم و خوندم و به این اصل رسیدم. و ایشون در یکجایی گفته بودند که نتایجی که گرفتند بخاطر وحی منزل دانستن گفته های استاده، و الان نوشتند که لازم نیست دقیقا از مسیر استاد بریم. بله حق با ایشونه، هرکدام از ما آزادی اختیار در تصمیم گیری و انتخاب داریم.

و سوالی که در مورد چک همیشه توی ذهن هست و واقعیت هم هست، اینه: اگر ما اعداد بالاتر از توان خودمون قسط و قرض و وام داشتیم، و بخاطر خاصیت انسان بودن و فانی بودنمون سرمونو گذاشتیم زمین و به دیار باقی شتافتیم، کی قراره این هارو پاس کنه؟ اگه من باورهامو کار کردم وام صد میلیاردی گرفتم، آیا همسرم یا خانواده ام باورهاشونو ساختن؟ بعدِ من اونا میتونن اونارو پاس کنن؟ یا قراره اونارو توی سختی بندازم و عوض این سالها خوشی که بهشون چشوندم، زندگی بخاطر حرکت های جهشی من برای اونا تلخ بشه؟

با توجه به نظرات خیلی دوستان، بله درسته شاید ایلان ماسک و خیلی های دیگه هم وام گرفته باشن، صحبت استاد اینه که بدون وام هم میشود رشد عظیمی کرد. و در نتایج زندگیشون اینو ثابت کردن. از طرف دیگه درسته میشود با وام هم رشد عظیمی کرد، هرکدام یه باوره، ما اینجاییم که باورهای بهتر و راحت تری بسازیم، اما کدام روش و باور بهتره و آرامش بخش تره؟ رشد عظیم با وام؟ یا رشد عظیم بدون وام و با ساختن پول؟ کدام نگران فردا بودن نداره؟ وقتی ما این دنیارو ترک کردیم کدوم روش باعث به سختی نیوفتادن بازماندگانمون میشه؟ بازماندگانی که مجبورن قسط و قرض مارو به هر دلیل و منطقی که گرفتیم پرداخت کنن؟ یا بازماندگانی که این دردسرهارو ندارن؟

اینارو نوشتم نه برای اینکه با بخشی از نظرات آقای عطار روشن مخالفم، که بخوام بحث کنم، صرفا تجربه ی من در نظر دادن به دیگران و نظر گرفتن از دیگران بود. و دقیقا اون فایل استاد در مورد بیرون اومدن لاکپشت ها وقتی ماه کامل میشود به ذهنم خطور کرد. و به خودم و به دوستانی که شاگرد اول های کلاس رو همیشه تشویق و تحسین میکنیم یادآوری کنم، همون شاگرد اول ها هم انسان هستند، و جایزالخطا، وسعی کنم درس ها و باورهامو طبق آیات قران و کسی که با نتایجش قوانین جهان رو بهم ثابت کرده (استاد عباس منش) تنظیم کنم.

به قول استاد که آقای محمد خلیلی هم توی این بخش هم نوشتن: بچه ها دوست دارن اونطور که خودشون دوست دارن برداشت کنن، نه اونطور که داره تدریس میشه! برای همه مون همینطوره.

موفق و پیروز باشیم همگی