گفتگو با دوستان 40 | مفهوم تمرکز بر نکات مثبت

سلام به استاد عزیزم و خانم شایسته و دوستان خوب سایت

من به یک تضاد خوردم طی این چند روز که قطعا نیاز بود برام که بیدارم کنه،که به خودم بیارتم.

که از این توهم فهمیدن بیام بیرون و برگردم تو مسیر و آخرین بارم باشه که از آگاهی هام برای درس دادن به دیگران استفاده میکنم.که به خودم بیام و دست بردارم از معلم بازی.

حواسم نبود ولی قشنگ رفته بودم تو این قالب و تو دلم هم خرده گرفتم که طرف لیاقت نداره.حرف من درست بود و از تجربه های کاریم داشتم استفاده میکردم برای روشن کردن یکی دیگه و قصدم کمک بود.

چنان جواب های تلخی گرفتم که قشنگ بیدار شدم از این خواب اشتباه.

بابا بیخیال دیگران.کار خودتو بکن.بچسب به زندگی خودت.خودتو راه بنداز بقیه پیشکش.نتیجه بگیر بزار همه تسلیم بشن.انقدر درگیر این کار اشتباه بودم که تمرکزم از روی اصل برداشته شده بود و رفته بودم توی حواشی و کنترل رفتار دیگران.

از دیروز یکم به خودم اومدم و امروز با حرفهای زهرای عزیز که گفت دیدم پیگیر اینم که رابطه فلانی درست شد یا نه،دیدم منم درگیر همینا بودم که تضاد باعث شد به خودم بیام.

البته که همین بیداری جای هزاران بار شکر داره.اینکه انقدر آگاه شدم که میپذیرم اشتباهمو و تعصب ندارم بگم من درستم.ما اینجا یاد گرفتیم بپذیریم که ماهم اشتباه میکنیم، نه فقط دیگران.

خلاصه که برگشتم دیدم بله من برای دیده شدن دارم درس میدم ناخودآگاه.برای اینکه طرف بگه چقدر میدونه.وای که من نمیدونم این ریشه غلط تا کجاها تو وجود همه ما آدم ها رخنه کرده.هربار آگاه میشم و یک جاشو درست میکنم.میبینم از جای دیگه خودشو نشون میده.انگار لایه هایی که رو هستن و به راحتی میبینم،وقتی اینها رو اصلاح میکنم زیری ها خودشو نشون میده.منتها پیدا کردن اینها یکم سخت تره و زمان لازمه و خودشناسی بالا که پیداشون کنی.

برگشتم به این محیط ایزوله و نیاز دارم به قدم زدن دوباره تو کوچه پس کوچه های این سایت و دوباره سرکشی به تار و پودش و واکاوی دوباره خودم.

من توی این تضاد متوجه شدم کجاها هنوز تو درونم درست ترمیم نشده،وقتی فقط اینجا میچرخیم و کاری نمیکنیم فکر میکنیم چقدر رشد کردیم.ولی وقتی وارد شرایط میشیم و میخوایم درسهایی که خوندیم و امتحان بدیم میفهمیم کجا ها فقط روخونی کردیم و درک نکردیم.

ولی من هزاران بار خدا رو شکر میکنم.اگر قبلتر ها بود مایوس میشدم و میرفتم تو نقش قربانی.الانم هرازگاهی به اون نقش سرکشی میکنم ولی سریع به خودم میام.

الان میگم خب اینجا رو اشتباه کردم،میرم درستش میکنم و دوباره حرکت میکنم.الان عزت نفسم خیلی آسیب نمیبینه چون میدونم راه حل داره.چون میدونم خودم میتونم درستش کنم.

وای که استاد چقدر دوستت دارم و چقدر برام با ارزشی.همه اینها رو به لطف شما یاد گرفتم.با حرفهای شما که همیشه توش امید هست.دیگه توی حال بدم روزها نمی مونم.الان ساعتی شده.چون آگاهانه اثر حال بد اتفاقات بد و میبینم و جرات نمیکنم خیلی توش بمونم.

ان شاله همیشه سلامت باشی .حتی دعایی که شایسته حس قلبی من به شما باشه و رو پیدا نمیکنم.گاهی کلمات جوابگوی احساس آدم نیستن.استاد عاشقتم