گفتگو با دوستان 52 | اتصال به الهامات الهی

به نام خدا

همه از اوییم و به سوی او برمی گردیم

سلام استاد و مریم جان

استاد چه خوب توضیح میدهید

وقتی اتفاقی میافتد این طبیعی هست که اول نتونستم کنترل کنیم خودمون رو

اما مهم تر اینکه چقدر در این حال بمونیم

میدونید حرف قشنگ خیلی هست ولی تو عمل چگونه هستیم این مهمه

شما دلیل جذابیت حرفهایتان عمل به آنهاست

وقتی میگی من شنونده میگم خب خودش هم همینطوره

در مورد از دست دادن که جزوی از زندگی است مثالی بزنم پدرم را از دست دادم ولی معتقد بودم خوب زندگی کرد و برای دلتنگیش گریه کردم

دختر هست و بابایی بودنش

اما اتفاقی افتاد و پسر داییم رو که جوان بود از دست دادیم

خانواده داییم خیلی گریه میکنن مخصوصا تو جمعی که حالا همه هستیم یهو میزنن زیر گریه و اوقات همه رو تلخ میکنن

جلو رو یکجور و پشت جور دیگری

حالا خودشون هر کاری کنن ولی بقیه حق ندارن

خلاصه فیلمی شده

من که کلا فاصله میگیرم و بس

ولی بقیه در عذاب هستند

و میبینم چقدر این قبول نکردن باعث ناراحتی و بیماری شده و غصه

امید دارم خداوند این درک رو بده در مرحله امتحان سربلند باشیم

درمورد حضرت زینب هم من نمیتونم حرف بزنم اون پدری همچون علی داشت توحیدی

برخوردش در صحنه کربلا چیزی نیست که بشه گفت

فقط میتونیم خودمون رو با خودمون و اتفاقات خودمون مقایسه و پیشرفت بدیم و برای پیش رفت الگویی کمی بالاتر از حد خودمان داشته باشیم

شاد موفق و ثروتمند باشید در دنیا و آخرت در پناه خدای یکتا