گفتگو با دوستان 57 | به هیچ چیز باج نده

سلام میکنم به شما نفیسه خانم که کلامتون بوی توحید و بوی خدا دارد

تحسین میکنم شما رو بابت این ذهنیت بابت این درک از خداوند درک توحید درک هدایت و ایمان.

چقدر کامنت شما حال و هوای این روزهایی که دارم رو شرح داد

از گره زدن ایمان به نتایج، که وقتی نتیجه بیاد ایمان دارم، وقتی نتیجه نیاد ایمانم از بین میره.

پیام شما در واقع کلا رب العالمین به من بود که امیر حسین جان، ذهنیتت رو نسبت به من اصلاح کن

در هر شرایطی باید ایمان داشته باشی، باید توکل داشته باشی، باید ثابت کنی که ایمان داری،

اون وقت هست که لعلک ترضی میشوی

اون وقت هست که وعده خداوند که میگوید: پاداش ایمان اوردگان، چه یهودی، چه نصاری، چه ستاره پرست و هرکس که به خدا و روز آخر ایمان داشته باشه و عمل صالح انجام بده در دنیا و آخرت اندوهگین نمی‌شود.

بله من فکر میکردم ایمان دارم اما با کوچیکترین تضاد و به اصطلاح فروش نداشتن ، ایمانم می‌خوابید و نجوا ها بلند میشد.

من اعتراف میکنم که ایمانم ضعیف بود من اعتراف میکنم که باورهای ضعیف هستن

من باید خیلی کار کنم من باید از حواشی دوری کنم

من باید روی خودم کار کنم

من باید ایمان نشون بدم

البته خودم رو تحسین میکنم چون گاهی اوقات شجاعت هایی نشان دادم و خدا هم بهم پاداش داد.

هر موقع ایمان نشون دادم قلبم پر میکشید، قلبم سرشار از احساس آرامش بود، احساس توکل بود و آرام بودم.

چقدر احساس خوبیه آرامش و ایمان به الله.

عاشق این ویژگی الله هستم که میگوید: لعلک ترضی.

برای شما دوست عزیز که اینقدر توحید در کامنت تون موج میزد آرزوی خوشبختی، سلامتی، ثروت، شکوه و جلال آروز میکنم.