فقط روی خدا حساب باز کن

ردِّ پای من در روز هفدهم سفرنامه

هر لحظه باید بگویم: پناه میبرم به خدا از تمام آفت های شرک و مشرک بودن…

در اینکه هر انسانی در زندگی خود حداقل یکبار! دست آویز شرک شده است، شکی نیست، و من هم از این قضیه مستثنی نیستم.. شرکی که ۱۵ سال دامنم گیرم بود..!

شرک ریزی که تمام سرنوشت مرا تغییر داد..

ناراحتم که خدا را، نزدیکی دور میدیدم و خوشحالم که باعث شد خدا را، از نو بشناسم و رفیق ترین محبوب ببینم.

آری، گذشته ها گذشته و خدا توبه پذیری مهربان است.

زمانی در یک جمع گفتم من باید روابط زیادِ با کیفیت ایجاد کنم، از آن روز ۳سال میگذرد، و من روابطم ضعیفتر شد..!

به لطف خدا متوجه این موضوع شدم و سعی در جبران داشتم، چه کسی بهتر از خدا برایم شد؟!

کسی که همیشه برایم وقت و حوصله دارد، در دسترس ‌و نزدیک، کسی که با من حرف میزند، به من میخندد، با من قدم میزند، با من چای مینوشد، برایم هدیه میخرد، کسی که حافظ و حامی من است.. کسی که بدون چشم داشتی عاشق من است.. نه واقعا هیچکس با من نبوده تا این حد..

از حرف زدن خسته ام، از ادعا کردن خسته ام، واقعا میخواهم عملگرا باشم، میخواهم وقتی درون آینه بخودم نگاه میکنم سرفرازانه بخودم افتخار کنم و آفرین بگم به این حجم از توحید و افتادگی..

سپاس و ستایش مخصوص خدایی است که فرمانروای مطلق جهان است،

که یگانه دانا به همه ی امور جهان است،

که به هر چیز بگوید باش، میشود در دَم..

خدایی که بی نهایت راه دارد، و بی نهایت دست دارد،

که با تمام قوا آمده است، در کنار من باشد تا تجربه کنم تمام این جهان مادی را..

خدایی که به شدتِ هرچه تمامتر برای من کافی است،

خدایی که در تمام لایه های آشکار و پنهان وجودم نفوذ کرده و میگوید بتو وعده ی فزونی میدهم و تنها وعده ی من راست است ،اگر دانای یکتاپرست باشی،

من سر تعظیم تنها در برابر پروردگاری فرود می آورم که یگانه پادشاه جهان است، که اوست و جز او دیگر نیست…

من به دلیل حضور خدا شجاع شدم، به علت وجودش قدرتمند شدم، به خاطر او سرم همیشه و همه جا افراشته است و با صلابتم… متکی به خدای خود.. من تنها بر روی خدا حساب میکنم فقط او..

قدرت من است او، و همه انتظارم هم از اوست..

چه کسی گفته خدا نادیدنی است؟ من هر کجا را مینگرم تنها خدا را میبینم، خدایی که مثل نور دیدنی است.. مثل هوا استنشاق کردنی است، مثل نسیم خنک وزیدنی است، مثل رود جاری و ساری است…خدایی که مثل عشق حس کردنی است..

خدایی که تک تک سلولهای بدنم است…

خدایی که رفیقم، سلامتیم، عشقم، ثروتم، عزتم، و شادی و آرامشم است، او حالا همه چیز من است..

آری، من باید بر روی این خدا حساب کنم که از رگ گردن هم به من نزدیک تر است.. خدای زنده ی پایدار، خدای حافظ و رزاق..

او برایم بهترین و پاک ترین و ناب ترین نعمتها را فراهم میکند، چگونه؟ چطور؟ من نمیدانم چطور!، مثل همیشه تا الان..

منِ انسانِ ناتوان در علم و قدرت چگونه بدانم چطور، آنکس که باید خودش میداند… مثل همیشه تا الان..

و چه ابراز نیازی قشنگ تر از اینکه خدایا من به هر خیری که از تو به من برسد فقیرم و محتاج، بر من ببار ای بارانِ مهربان..

دیگر؛ بارانِ تو نه تنها بروی آدمیان، که بر روی خودش هم حساب نمیکند، باران تنها میخواهد بر روی تو حساب کند.. نه با حرف بلکه با عمل…

بسم الله…

سپاس از خدای بخشنده ام

و سپاس از مهربانی شما،

دوستدارتان بارانِ فروردین ماهِ ۱۴۰۰🌻🌻🌻