فقط روی خدا حساب باز کن - صفحه 130

به نام خدای یگانه

سلام خدمت همگی

فقط روی خدا حساب کنیم!!!!

فایل و آگاهی که هم باهاش اشک ریختم هم شوق وصف ناپذیری از وجود خدا و خودش رو در قلبم امروز احساس کردم و یه خدای جدید جدای از این دو سه سال حضورم در این سایت درست کردم!!!

یعنی هرچی توی این مدت عضویت درست کرده بودم همه رو کوبیدم و از نو ساختم…

چند هفته ایی میشد به خاطره اینکه ماشین جدید رو خریده بودیم بعده هر استفاده دوباره می رفت توی پارکینگی که هم طولش خیلی زیاد بود و هم عرضش خیلی کم و از یه طرف یه تیر برق بزرگ داشت و از این طرفش یه سنگی که نصفش تو زمین بود و نصف دیگرش بیرون یعنی هیچ کاری نمیشد کرد و یه سربالایی بود این پارک کردن که وقت اومدن باید سرپایینی رو با احتیاط و طمانینه ی کامل میومدی پایین و از دو طرف نگاه نافذ که هم از روی اون سراشیبی رد بشی و هم ماشین هایی که از هر دو طرف در رفت و آمد بودند رو تحت کنترل داشته باشی و چون کاره بسیار سختی بود با اینکه قبل این دوتا ماشین دیگه هم داشتیم ولی من بااینکه چندین سال بود رانندگی میکردم هیچ وقت جرات در آوردن ماشین از پارک رو نداشتم و نیازی هم نبود چون صبح ماشینارو همسرم میگذاشت خیابون و شب هنگام خواب دوباره پارک میکرد و عملا همیشه در دسترس بودند

ولی ماشین جدید رو برخلاف اونا از اولین روز گفتند که بهتره بعده هر بار استفاده بزاریمش پارکینگ تا هم جلوی گرد وغباری که ماشین ها از توی خیابون رد میشدند رو بگیرند و هم ازش محافظت بشه و جلوی آفتاب و برف و بارون نمونه…

همسر و پسرم به راحتی در میاوردند و کارشون رو انجام میدادند و دوباره می گذاشتن جای خودش ولی چون برای من سخت بود و ذهنم قبول نمیکرد اون همه تمرکز و کار رو یکجا انجام بده عملا مونده بودم توی خونه و روم هم نمیشد که هر بار بگم ماشین رو دربیارین من کاردارم!!!

گذشت و توی این چند هفته فقط دو سه بار تونستم برم بیرون اونم وقتی که ماشین بیرون بود نه توی پارکینگ…

و ذهنم که به آرامش رسیده بود توی این مدت یه بهانه ی بسیار خوبی رو دستش داده بودم و هر روز صبح بیدارم میکرد و شروع به نجوا و حالم رو میگرفت و هر چه قدر تمرکز میکردم روی نکات مثبت و فایل گوش میدادم دوباره شروع میکرد و بعد از ظهرم نمی تونستم برم بیرون چون ماشین توی پارک بود و نمی تونستم بیرونش بیارم و شبم بی حوصله و دوباره همون نجواها و همون گرفتگی حال!دوسه روزی پیاده رفتم هر جایی که می خواستم تا مگر شر این نجواها رو کم کنم ولی دیدم نشد مگه یه روز بود و وقتی همسرم می دیدند که حوصله ام کم شده میگفتند پاشو برو بیرون و منم نمی تونستم بگم که نمیتونم!!!!

دیروز روز جمعه تا شب موندم خونه و اون قدری بر من فشار آورد که نتونستم و گفتم تا کی میخوای ادامه بدی و چند روز میخوایی این نجواها و فشار رو تحمل کنی!؟

از اون طرف مگه من هر روز و هر ساعت میتونستم بگم یکی بیاد این ماشین رو از پارک در بیاره؟

اومدم روتین فایل های دانلودی و این فایل برام باز شد و چقدر من رو منقلب کرد این نوشته ها و این آگاهی ها…

اگر بپرسیم قادر مطلق و تنها منبع قدرت کیست؟جواب اکثریت خداوند است که منبع همه ی قدرت هاست،دست خدا بالاتر از همه ی دست هاست..

جوابشان خداست اما رفتارشان چیزه دیگریست،برای آنها وعده ی همسر،فرزند،دوست و …واقعی تر از وعده ی خداوند است

همه میگویند قدرت در دست خداوند است اما از تضادها،موانع و…می ترسند و دوامشان رامنوط به آنها میدانند و برای حل مشکلاتشان به انسان هایی با ویژگی های خودشان متوسل می شوند!!!!

اگر خدا برایت کافی نیست باید آن را از نو بسازی و توحید و شرک رو دوباره معنا کنی!مگر شرک چیزی نیست جز قدرت دادن به عوامل بیرونی(ماشین،جاده،پارکینگ،تیر چراغ برق و…)و از همه مهمتر ترس

توحید چیزی نیست جز اینکه تنها منبع قدرت رو نیرویی بدانی که کنترل زندگیت رو در دست باورهایت قرار داده است و…

اینا رو خوندم و اشک ریختم گفتم خدا جونم تو اگه منو نبخشی من از ظالمان و گمراهان خواهم بود چرا من به زبون میگم ایمان آوردم ،حرفهای خوب میزنم ولی در عمل عکس اون رو انجام میدم،چرا من این قدر ترسو هستم،چرا همه ی عوامل رو بزرگ کردم و تورو ندیدم؟اگه تو نبخشی من رو من در جهنم ابدی خواهم سوخت که قدرت هر چیزی رو باور کردم غیر از تو

گفتم خدایا منو ببخش و از امروز یه اعظم دیگه ای بساز که فقط قدرت تو رو باور کنه و از هیچ چیزی نترسه!!!!

گفتم امروز باید شجاعتمو نشون بدم،باید ایمانم رو نشون بدم،باید این خدا رو در لایه لایه ی اعماق وجودم بپذیرم،باید توحید رو توی عمل نشون بدم و امروز برای همیشه ترس و این نجوای شیطان رو بزارم کنار که اگر اینگونه نکنم تا آخره عمرم باید دم از خدا و ایمان نزنم!!!

گفتم خدا جونم کمکم کن و هدایتم کن و همه چیز شو برام!!!چرا من همه ی اینا رو بزرگ کردم و تو رو ندیدم؟؟؟

من باید امروز این بت درونم رو بشکنم و از شرک دوری کنم و نوشتم و نوشتم…

نجواها شروع شد که ماشین صفر کیلومتر و گرون!میزنی به تیر برق،میزنی به سنگ،میندازیش توی جوب،ماشین های خیابون میان میزنن و هزاران افکار منفی و گفتم بخدا اگه امروز کردم این کار رو برای تمام عمرم خودم رو بیمه میکنم که دیگه اسیره شیطان نشم ولی اگه نکردم تا آخر عمر برده ی همین شیطان خواهم بود…

ناهار رو آماده کردم و خوردیم و هر باری که به ساعت چهار بعد از ظهر فکر میکردم قلبم تندتر میزد ولی میگفتم باید انجام بدم نیرویی درونم بود که می دونستم امتحان خداست و نباید پاپس بکشم،وقتی نجواهاشروع میشد بهم گفت پس ببین ایمان حضرت ابراهیم چقدر زیاد بود که فرزندش رو میخواست به اذن خدا سر ببره!!!!تو حتی نمیتونی از ترس هات بگذری چطور میخوای موحد باشی؟!

ساعت سه شد همسرم گفت میرم مسجد اگه میری بیرون ماشین رو دربیارم که برخلاف همیشه که مشتاق بودم خودش این پیشنهاد رو بده گفتم به دروغ نه نمیرم کاردارم و ریموت ماشین رو برد باخودش و پسرم رفت طبقه بالا خوابید!!!!

گفتم یا الان یا هیچ وقت و رفتم لباس پوشیدم و صدای ضربان قلبم رو می شنیدم گفتم فوقش تو حرکت میکنی و اگرم نتونستی بیاریش بیرون تو انجام دادی و نترسیدی!ریموت زاپاس رو از کشو برداشتم و گفتم خدایا به امید تو و رفتم…

ماشین رو روشن کردم و آروم آروم اومدم عقب و حتی چند بار پیاده شدم تا ببینم نمیوفته یا با سنگ و تیر چراغ برق فاصله داره که دیدم خوب اومدم و دیگه هیچ نجوایی شنیده نمیشد چون بکلی خاموش شده بود چون تصمیم قاطع گرفته بودم و آروم آروم اومدم پایین که دیدم همسرم داره نگاه میکنه و یه لایک نشونم داد که عالیه و دلم قرص شد و بیرون اومدم اونم به تنهایی و فقط با ایمان بخدا…

اون قدری سبک شدم و اون قدری دلم پر کشید به سمتش که تموم خیابونی که رانندگی کردم فقط اشک ریختم و اشک ریختم!بارون بارید و من اشک ریختم از قدرت این خدا که چقدر ایمان نداشتم…

گفتم خدایا شکرت من تو ذهنم چی ساخته بودم،چه بت بزرگی درست کرده بودم،چطور افکار غلط رو بزرگ کرده بودم که حتی اجازه ی یه بار عمل کردن رو هم نمیداد و اوج کشیدم از وجودش و قلبم گسترده شد از این خدا و این ایمان و این توحید…