اکثر افراد به جای خلق شرایط دلخواه، تابع شرایطی شده‌اند که در آن گیر افتاده‌اند.
تنها زمانی از شغلی که دوستش ندارند دست می‌کشند، که مطمئن شوند شغل دلخواهشان آماده و مهیا است. وگرنه خود را با همان شرایط وفق می‌دهند.
تنها زمانی تصمیم به هجرت خواهند گرفت که، مطمئن شوند در شهر یا کشور جدید، شرایط مساعد و تضمین شده‌ای برای‌شان مهیاست. وگرنه در همان شهر می مانند.
شاید این طرز فکر منطقی تر به نظر برسد، اما هماهنگ با قوانین کیهانی نیست. و در یک کلام، راه زندگی در شرایط دلخواه، از مسیر این طرز نگرش نمی‌گذرد.
ما آفریده شده‌ایم تا خالق زندگی و شرایط‌مان باشیم، ما آمده ایم تا شرایط دلخواهمان را خلق و تجربه کنیم؛ نه شرایط موجود را.
ما هیچگاه تابع شرایط نبودیم چون می دانستیم که ما خالق شرایطیم… اگر تصمیم گرفته بودیم که خود را با شرایط وفق دهیم،
آیا هرگز چیزی به عنوان، کشاورزی بوجود می‌آمد؟
آیا هرگز صنایع شکل می‌گرفتند؟
آیا می توانستیم از این سر دنیا به آن سر دنیا فقط در کمتر از یک روز سفر کنیم؟
آیا اصلاً نسل مان ادامه می یافت یا بیماری ها ما را از پا در آورده بود!
تمامی تغییراتی که در جهان ایجاد شده، از تکنولوژی های پیشرفته تا انجام کارهایی که حتی همین چند سال پیش غیر ممکن می نمود، حاصل این دیدگاه است که ” ما خودمان خالق شرایط هستیم”
این باوری است که من برای تغییرِ شرایط زندگی ام، ساخته‌ام.
نتایج این تفکر نشان دهنده‌ی درستی این تفکر است. اولین قدمی که باید برای تغییر برداری، ایجاد چنین باوری است.
ایجاد این ایمان که خداوند توانایی تغییر شرایط را در من آفریده و برای بهبود شرایطم، حتی از من هم مشتاق‌تر است وهمواره در این مسیر، هدایتگر من است.
وقتی فضل خداوند و فراوانی جهان را باور می کنیم و ایمان می آوریم که ما قدرت ایجاد و تجربه شرایط دلخواهمان را داریم، آنگاه دیگر هیچ محدودیتی را نمی پذیریم. دیگر نمی گوییم ببینیم چه می‌شود!
دیگر تردیدی باقی نمی‌ماند. بلکه خواسته مان که مشخص می شود، تنها با ایمان، توکل و اشتیاق، قدم‌های مان را استوار برمی داریم.
ساختن چنین ایمانی، بهایی است که باید برای ساختن شرایط دلخواهت بپردازی. این ایمان تو را در مداری قرار می‌دهد که ایده‌ها، آدم‌ها و همه‌ی آنچه برای تجربه‌ی شرایط دلخواه‌ات نیاز داری، آنجا منتظر و آماده خدمت به تو است.
این وعده خداوند است و به قول قرآن:
«چه کسی وفادارتر از خداوند به وعده ی خویش است؟!»
- نمایش با مدیاپلیر پیشرفته
- دانلود با کیفیت HD333MB28 دقیقه
- فایل صوتی ما خالق شرایط خودمان هستیم25MB28 دقیقه
به نام خداوندی که جهان خلق کرد
سلام خدمت استاد جان
وخانم شایسته عزیز
صحبت ازین دوست تون کردید که گفت اگه خوب باشه وکار گیرم بیاد همونجا بمونم
تقریبا چند ماهی بود که با استاد آشنا شده بودم
وهمش در گیر کار بودم چون اسنپ کارمیکردم ودرامد اسنپ جواب گوی هزینه هام نبود
ومن هم در دفتر م تعهد داده بودم که درآمدم رو سه
برابر کنم
خدایا چکار کنم
چه کار نکنم
وهروز یه ساعت مشخصی رو میرفتم باغ وفایلهای
اسناد رو گوش می‌کردم
بعد چند روز که همین جور تکرار شد به فایلی رسیدم هدایتی که با هر آنچه داری شروع کن
جوری که نیاز به وام وقرض از کسی نباشه
نخواد چیزی بفروشی وبا شرایط کنونی تو قابل اجرا باشه
خدایا خودت کمکم کن هیچ چیزی ندارم که کاری رو شروع کنم ذهنم به اون تعهد بود
یه دفه انگار یه صدای شنیدم که گفت برو یزد
چی برم یزد از کجا کار برا خونه چیکار کنم بچه هام
میخوان برن مدرسه از کجا پول سرویس همسرم تنهای چکار کنه
خلاصه اومدم خونه با اینکه ترس داشتم به خانمم گفتم من میرم یزد تو مواظب بچه ها باش
جوری وسایل برا خودم برداشتم که انگار از قبل کار آماده بود که من برم وشروع کنم
صبح زود راه افتادم شب رسیدم وهمون شب بنده خدا گفت بیا کارو ببین وفردا شروع کن
وخدا انگار منتظر درخواست من بود
وشکر خدا وبه لطف آموزه های استاد من الان درآمدم
من روزی 120 هزار تومان بود ولی ادامه میدادم نا رازی نبودم والان خدارو هزاران بار شکر نوشتم 3برابر ولی
7 برابر شده
ما همه دلمون میخواد که بهتر باشیم اما چون قانون بلد نبودیم می‌خواستیم راه صد ساله رو یه شبه بریم ونتونستیم اون چیزی که می‌خواستیم رو خلق کنیم و
نا امید شدیم ولی الان که شکر خدا قانون رو بلد شدیم مفهمیم که باید پله پله
چون وقتی درخواستی نباشه پاسخی هم نیست
تا الان که به چیزهای که دوست داریم ونرسیدیم
به خاطر این بوده که بلد نبودیم درخواست کنیم
وخدا هزار برابر آنچه استاد عزیزم داره بهش بده که این مسیر زیبا رو برای اون عده اندکی که باید تغیر کنند باز کرد
من واقعا بتن سیمانی روی سرم خراب شد وبعد باز هم شکر خدای مهربان گفت این درخواست رو در تنهای هات داشته باش
وبالاخره به نتیجه رسید
والان من رازی رازی هستم
به امید توفیق روز افزون وثروت سلامتی آرامش برای تمام دوستان عباس منشی
در پناه حق