سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 110 - صفحه 15 (به ترتیب امتیاز)

سلام استاد قشنگم وای وای میخوام امروز یه درس خیلی مهم که خودتون بارها درموردش صحبت کردین رو اینجا با شما و دوستان به اشتراک بزارم. من تقریبا یکی دوماه پیش یک ورکشاپ خیلی مهم رو شرکت کردم توی تهران و خودم سنندج زندگی میکنم، حساب کنید من تا حالا تهران نیومده بودم بااینکه خیلی دلم میخواست دیگه قسمت این شد خودم توی کارم پیشرفت کنم و با پول خودم بیام اینجا با داداش کوچیک تر از خودمه اونم نیومده بود تهران. الان که این تجربه رو مینویسم تهرانم و روی تخت هتل فایل صحبت شما با سیدعرشیانفر رو گوش میدم که در مورد حس خوب صحبت میکنید. اتفاقا خیلی یه هویی شد که این موضو دارم گوش میدم. امروز بیدار شدم از خواب صبحانه اینارو خوردیم و رفتیم پیاده تا بازار شوش، وای نگم چقد حسم بد شد یعنی علنا حالم رو خراب کرد پر از تصاویر نازیبا و زشت پر از معتاد پر از آلودگی و لجن و فقر.

با داداشم هی با شوخی میگفتم فلان چیز مواده پر از کراکه هی با این کلمات بازی و شوخی میکردیم بدون اینکه حتی این چیزارو بشناسیم اینقد اینارو که حتی به شوخی گفتیم به جایی هدایت شدیم که پر از موادی و معتاد بود خدددایا نگم براتون داشتم توی دلم حالم بهم میخورد خیییلی حسم خراب شد از این همه آلودگی و لجن خدای من.

هی به داداشم میگفتم ببین اینقد با این چیزا(مواد تریاکو و..) شوخی کردیم، تا آخر به جایی هدایت شدیم که پر از کثافت و معتاد بود.

دوستان خواهش میکنم حتتتتتی به شوخی با کلمات و چیزهای منفی رو به زبون نیارید توروخدااا که تبدیل به واقعیت میشه.

دیگه با داداشم یه درس بزرگ گرفتیم و بهش گفتم دیگه حتی یه کلمه از این چیزا نگی اونم دیگه قبول کرد و از ظهر تا الان که ساعت 11 شبه چیزی از این موارد نگفته.

دیگه این هیچی حسم یه جوری خراب شد که گیر یه راننده اسنپ افتادیم که مسیر کلاس سمینار من رو بلد نبود مسیر نیم ساعته رو با اساعتو 40 دقیقه اومدیم تازه تو راه هی غررر میزد این چه مملکتیه همه ی سیستمش غلطه، فلان خیابونو بخاطر جشن امام رضا بستن، من که از هیچی خبر نداشتم ولی دلم خبر میداد که داره الکی میگه مسیرو بلد نیس دیگه اون هی غررر میزد ولی من سکوت میکردم میدونستم مغز اونه که خرابه نه سیستم، فقط یاد حرفای استاد قشنگم میفتادم که میگفت طرف خودش هیچ گهی نشده(البته معذرت) داره از مملکت ایراد میگیره. حساب کن استاد طرف پیرمرد 60ساله عمری تهرانه آدرسو بلد نیس من داشتم راهنماییش میکردم منی که تو عمرم تهران نیومدم.

من از روی بلد”(برنامه مسیریاب) میگفتم از این بزرگراه برو از اینجا و از اونجا هیییی خدا.

راحت 40دقیقه به سمینار دیر رسیدم تو دلم هی بهش فحش میدادم ولی دیگه بهش پول ندادم البته خودش قبلش گفت پول نمیخوام هر چن تو دلش، دلش میخواس بهش پول بدم. خلاصه که من تا حد انفجار عصبی بودم ولی به روی خودم نمیوردم با اون حس و حال مسخره رسیدم سمینار ولی حالم خوب نشد. دیگه موقع پایان سمینار که سعادت آباد بود رفتیم پایین تر و رو ب روی هتل اسپیناس ایستاده بودیم و اسنپ زدم،

اینبار راننده اسنپ یه خانوم بود که دقیق لوکیشین رو

اومد، من گفتم به نکات مثبش توجه کنم و تو دلم میگفتم آفرین به این دست و فرمون و اینکه چقد آروم و زیبا رانندگی کرد و اینکه ماشینش چقد تمیزه و چقد دقیق مارو رسوند دم هتل که از قضااااااااااااا بگ وسایلی که توی سمینار بهم داده بودن که سرتیفیکیتم داخلش بود و خیلی برام عزیز بود رو گم کردم البته من دست داداشم داده بودم دیگه اینقد امروز اعصابمون خورد بود و داداشم یکم بی حواسی میکرد تو خیابون و ماشین اینا بود اینقد بهش گفتم چرا اینقد گیجی چرا دست و پا چلفتی هستی که باعث شدم این اتفاق برام بیفته. من میدونم باعث و بانی تمام اتفاقای امروز خودم هستم و اینکه باید همیشه مراقب ذهن لعنتیمون باشیم. روزی که قلب خاموش باشه و ذهن سلطان بشه روز اتفاقای منفیه.

همیشه با قلبتون ارتباططون رو درست کنید دوستان. چون تموم حسای خوب از قلب سرچشمه میگیرن وقتی حست بد باشه پشت سر هم بدبیاری میاری. ولی من میخوام بازم مثبت فکر کنم و به اون مجموعه پیام دادم که فایل سرتیفیکیت رو اگه ممکنه برام بفرستن و اگر هم نفرستادم، ناراحت نمیشم چون علم من و اعتبار من وابسته به یه تیکه کاغذ نیس.

من خیلی خوشبخت و سعادتمندم که با شما آشنا شدم، خدااایا صدهزار مرتبه شکرت بابت این همه آگاهی های زیبا.

خدایا شکرت ️