سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 121

سلام استاد عزیزم و مریم نازنینم

به رسم ادب،باز هم از رب و فرمانروای جهانم،سپاسگزارم که شما رو در مسیر هدایت من قرار داده و ازش میخوام که در این مسیر منو باز هم به دستان مهربانش هدایت کنه.(البته در ابتدا عرض کنم که من همسر محمد عزیزم هستم و امشب قسمت شد از اکانت ایشون براتون کامنت بگذارم.)

استاد عزیزم،مریم نازنینم من دستان شما رو میبوسم به رسم سپاس که دستی شدید از دستان خدا تا ما بتونیم این همه زیبایی،این همه قدرت،این همه شکوه،این همه سخت بودن،این همه مقاوم بودن،این همه مهربانی سنگ و گیاه و درخت در کنار هم،این همه ترکیب زیبای سخت بودن و محکم بودن صخره ها و در کنارش روان بودن و آرامبخش بودن صدای چکه های آب،غارهای صخره ای که وقتی در بیرونش قرار داری ،لحظه ای نمیتونی تصور کنی که چنین زندگی زیبایی در درونش در حال جریانه.

استاد عزیزم ،یعنی هر لحظه ای که شما مسیر رو به سمت جلو میرفتید،من منتظر یک سوپرایز،یک تصویر بی نظیر بکر یا ساختگی،یک شگفتی بودم.یعنی خدایا شکرت،خدایا هزاران بار شکرت که تونستم چشمانم این زیبایی رو ببینند و وجودم این عظمت رو درک کنه.خدایا هزاران بار شکرت به دلیل وجود همچنین بندگانی که بوسیله اونها،جهانت رو گسترش میدی تا همه ی ما فقط میخکوب قاب این تصاویر بشیم و حتی پلک هم نزنیم تا شاید،زیبایی رو از دست ندیم.خدا عاااشقتم که آنقدر زیبا و قشنگ و با عظمتی.استاد عزیز و مریم نازنینم ،عاشقتونم.

یعنی روحم در اون غار صخره ای آزاد و رها بود با دیدن چراغههای رنگی که غار رو تبدیل به شهر هزار رنگ فرنگ کرده بود،تمام اون ماکت های زیبایی که از خونه،از آدمک های کوچولو،از خونه ها،از درخت ها، از برف،از سنگ،از کوه،از برکه،از گل و گیاه،از حیوونها،از اون تاب،از آبشار،از اون عنکبوت عروسکی که اویزوون بود،از ماه زیبایی که تو آسمون بود،ازصدای آبی که جریان داشت،از زنده شدن خاطرات کودکی با دیدن شخصیتها کارتونیش مثل سیندرلا،سید برفی،جک و لوبیای سحر آمیز و…حتی اون چرخ و فلک زیبایی که ساخته بودن و میچرخید،استاد بخدا دلم می خواست سوارش شم،وقتی از غار اومده بودید بیرون و اون چرخ گاری که با آب و صدای آرامبخش میچرخید،راستی استاد اون کارمندان خانمی که مشغول چراغونی بودن ،با اینکه اینقدر اونجا زیبا بود که نیازی به این چراغونی هم نبود اما باز هم برای نگاهها و لذت بردم ما ارزش قایل میشدن و…

فروشگاه زیبایی که رفتید که باز هم نشون از فراوانی و ثروت بود که می شد از طبیعت بکر خدا ایده گرفت و اینچنین خلاقیت و ایده برای ثروت آفرید.وای استاد عاشق اون لحظه ای بودم که شما و مریم جون تصمیم گرفتید دوباره برگردید و یکبار دیگه ببینید و لذت ببرید که دوست داشتم بگم استاد بازم مارو با خودتون ببرید.

هر چند سپاسگزار شمام که درون رو در آسمان باعظمت و زیبا به پرواز دراوردید و از نگاه خداوند هم برامون فیلم گرفتید.

خدا شکرت.خدایا هزاران بار سپاس.صد هزاران بار سپاسگزارم که اینقدر زیبایی و بندگانت هم این زیبایی رو ارج مینهن.

استاد جان و مریم عزیزم،ازتون بسیار بسیار سپاسگزارم ،من با شما قدم به قدم روی اون سنگفرشها قدم زدم،با شما از پایین به بلندی صخره ها نگاه کردم،من با شما با تعجب به روییدن درخت از سنگ نگاه کردم.من با مریم جون روی اون صندلی داخل غار صخره ای نشستم و از صدای آب که مثل صدای چیکه چیکه بود،لذت بردم هر چند سیراب نشدم و دوست داشتم ساعتها اونجا مینشستم.

من عاشق و دیوونه ی عکسهای بینظیری میشم که در پایان برامون میگذارین و چقدر این تصاویر زنده هستن.چقدر نگاهتون و خنده هاتون،لبخندتون زندست،انگار دوباره از اول دارم فیلم رو مبینم.من عاشق این عشقتون هستم که حتی وقتی یکی از شما در عکسه و دیگری در پشت دوربین داره عکس میگیره،باز هم این رابطه ی خوب و این عشق و احترام رو فریاد میزنید و بهم میگید عاااشقتم.

ازتون سپاسگزارم و دستان سخاوتمند و نگاه پر مهر شما رو ستایش میکنم که میدونم میدونید چقدر در بندگی من از رب سخاوتمندم ،همچون پیامبر،پیامبری کردید.دوستتون دارم و عاشقونه طول عمر پر از سلامتی و شادی رو براتون ارزومندم.

سبز باشید