سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 148 - صفحه 7

راستش هنوز فایل را ندیده ام. چون نتوانستم آن را دانلود کنم. اما وقتی عکس آرچ سنت لوییس میسوری را دیدم گفتم بیایم دوباره درباره آن صحبت کنم. البته به خاطر احساس قربانی بودن نمی گویم که نتوانستم دانلود کنم. حتما خیریتی دارد. شاید اول باید دیدگاه بگذارم بعد فایل را گوش دهم و ببینم که چقدر دیدگاه من با فایل هماهنگی دارد و این هیجان انگیز است. این بار مریم خانم عکس را طوری گرفته که انگار گنبد کورت هاوس Gateway Arch را بالا آورده است. انگار این ساختمان مثل گیاهی بوده که شروع به رشد کرده و بالا آمده و همزمان این آرچ را که قبلا مثل یک تیر چسبیده به دو تکیه گاه از دو طرف است را بالا آورده و الان اینها با هم دارند یکدیگر را کامل می کنند. این آرچ مثل مانعی برای رشد این ساختمان بوده. اما این ساختمان به این مانع غلبه کرده و بالا آمده و رشد کرده است. الان که این اتفاق افتاده یک آر چ زیبا شکل گرفته که همه از تماشای آن لذت می برند. یعنی یک مانع نه تنها باعث رشد و گسترش این ساختمان نشده بلکه به خود مانع هم کمک کرده بالا بیاید و به جای مانع بودن به یک عنصر زیبا تبدیل شود.

حالا این آرچ ساختمان کورت هاوس را قاب بندی کرده و به زیبایی و قداست آن هم کمک کرده. انگار این آرچ دارد می گوید که این ساختمان چقدر زیبا و ارزشمند است. چیزی که من مانع رشدش می شدم الان نه تنها رشد کرد بلکه به رشد من هم کمک کرد. به من کمک کرد به جای اینکه یک تیر ناکارآمد روی زمین باشم یک قاب برای این ساختمان باشم که علاوه بر زیبا شدن خودم به زیباتر شدن این ساختمان هم کمک کنم.

نور طلایی رنگ خورشید هم روی ساختمان و آرچ افتاده و باعث شده آنها ارزشمند تر و روحانی تر به نظر برسند. انگار خورشید هم در معرفی آنها به عنوان دو عنصر زیبا و ارزشمند شرکت می کند. طلا از نظر ما فلز ارزشمندی است و هر عنصری که رنگ طلایی به خودش بگیرد به نظر ما ارزشمند می آید. به خاطر همین رنگی طلایی این دو بنا در این لحظه ثبت شده یاد آور ارزشمندی و زیبایی آنهاست.

آسمان همیشه برای ما جایگاه خدا بوده و هر وقت می خواستیم با خدا صحبت کنیم رو به آسمان می کردیم. الان هم این گنبد و قاب دور آن دارند به سمت آسمان اشاره می کنند. آسمانی که رنگ آبی اش به آن معنویت و عمق داده است. مجسمه انسانی هم که وسط حوض در کانون گنبد و آچ قرار گرفته سمبل عروج و بالا رفتن و خدایی تر شدن است. انسانی که باید همواره در حال رشد و تعالی باشد. از شکل مجسمه هم مشخص است که این انسان در حال قدم برداشتن به سمت خواسته هایش است. این فواره هایی که انسان را احاطه کرده اند انگار انسان را در مرکز توجه قرار می دهند و به انسان کمک می کنند که قداست خودش و خدایی بودنش را باور کند و به فکر بهتر شدن باشد. چون ما به جهان مادی وارد شده ایم که به سمت خدا برویم چون که از سمت خدا آمده ایم. انا لله و انا الیه راجعون.

وقتی هم انسان در کانون آرچ قرار گرفته کانونی که خداوند در آن قرار دارد یعنی اینها با هم یکی هستند. ما از خدا هستیم و با آن یکی هستیم و جدا از هم نیستیم و نخواهیم بود. اما حضور در جهان مادی ما را از منشا مان فاصله داده و الان باید به سمت همان منشا حرکت کنیم و با ایجاد افکار و باورهای درست به سمت این کانون که خداوند نام دارد قدم برداریم.